Ο Βασίλης Βλαχόπουλος γράφει για τη διαφαινόμενη συνεργασία του Άρη με τον Νικολάς Ν’Κουλού η οποία ενισχύσει το ποιοτικό επίπεδο του κέντρου της άμυνας και μπορεί να οδηγήσει έως και την αλλαγή σχηματισμού.
Παρουσιάζει ενδιαφέρον η περίπτωση του Νικολάς Ν’Κουλού και περισσότερο οι προεκτάσεις της διαφαινόμενης συνεργασίας του με τον Άρη. Ακουμπώντας όλα τα δεδομένα στη ζυγαριά δεν υπάρχει ισορροπία καθώς στη μία πλευρά υπάρχει μια σπουδαία καριέρα και το γεγονός ότι είχε φτάσει να χαρακτηριστεί topclass κεντρικός αμυντικός και στην άλλη πλευρά, το γεγονός ότι αγωνίστηκε για τελευταία φορά στις 20 Νοεμβρίου του περασμένου έτους, στην εμφατική νίκη της Γουότφορντ επί του «σκιάχτρου» της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Διαπιστώνεται επίσης ότι είναι ποδοσφαιριστής ο οποίος λειτουργεί κατευθυνόμενος από τον ψυχισμό του. Αν νιώσει ότι το περιβάλλον δεν τον σηκώνει άλλο, ψάχνει τρόπο απόδρασης. Αυτό επιχείρησε το 2019 όταν ήταν στην Τορίνο. Το αίτημα μεταγραφής του – εκ του αποτελέσματος – δεν έγινε δεκτό από την ιταλική ομάδα και η παραμονή του εκεί, ουσιαστικά, έκανε κακό στην καριέρα του καθώς διατάραξε τις σχέσεις του με τον σύλλογο. Ενάμιση χρόνο μετά αποχώρησε ως ελεύθερος.
Ο Καμερουνέζος ανεβάζει το ποιοτικό επίπεδο του κέντρου της άμυνας του Άρη καθώς κανείς εκ των δύο στόπερ δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του στον τομέα των παραστάσεων σε Πρωταθλήματα υψηλού επιπέδου. Στη Γαλλία αγωνίστηκε στα τρία από τα τέσσερα brandnames της Ligue 1 γιατί ανδρώθηκε στη Μονακό, υπήρξε εκ των ηγετών της Μαρσέιγ, πέρασε και από τη Λιόν. Στο βιογραφικό του αναγράφεται ότι μπορεί να παίξει και ως «κόφτης» μπροστά από τα δύο στόπερ και το έκανε κάνει στα 46 από τα (περίπου) 500+ παιχνίδια που έχει στα πόδια του είτε σε διασυλλογικό είτε σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Με το Καμερούν κατέκτησε το Copa Africa το 2017 έχοντας μάλιστα βασικό ρόλο στην ομάδα.
Ένας φόβος που έφυγε και το 3-5-2 που μπορεί να έρθει…
Εκ των βασικών αγωνιστικών αδυναμιών του Άρη στους ευρωπαϊκούς αγώνες με τη Μακάμπι ήταν η αγωνιστική συμπεριφορά των δύο κεντρικών αμυντικών. Δεν είχαν τη σταθερότητα που τους χαρακτήρισε την περασμένη αγωνιστική περίοδο. Κυρίως όμως, δεν είχε και ο Χερμάν Μπούργος τη δυνατότητα να «ξεκουράσει» έναν εξ’ αυτών γιατί οι λύσεις που υπήρχαν πίσω από τους Φαμπιάνο, Μπράμπετς ήταν (αρκετά) χαμηλότερου επιπέδου χωρίς αυτό να αφαιρεί τις δικές του ευθύνες σε επίπεδο τακτικής. Η προσθήκη του Ν’Κουλού αλλάζει τα δεδομένα. Όταν ο Καμερουνέζος θα φτάσει σε επίπεδο ετοιμότητας που θα επιτρέπει στον προπονητή του να τον χρησιμοποιήσει στο βασικό σχήμα. Περί του χρόνου που θα χρειαστεί θα δείξουν οι εργομετρικές εξετάσεις οι οποίες ακτινογραφούν την κατάσταση του οργανισμού κάθε αθλητή. Είναι προφανές ότι διάστημα απουσίας δέκα μηνών απαιτεί πολύ χρόνο για να καλυφθεί.
Παράλληλα της προσθήκης μιας ποιοτικής επιλογής προκύπτει και η δυνατότητα αλλαγής σχηματισμού. Στη διάρκεια της περσινής χρονιάς ο Χερμάν Μπούργος σκέφτηκε πολλές φορές την αλλαγή διάταξης της ομάδας του και την επιλογή του 3-5-2, κατάλαβε όμως ότι μια τέτοια απόφαση θα διατάρασσε τις εσωτερικές ισορροπίες και κυρίως θα υποχρέωνε τους ποδοσφαιριστές να παίξουν ένα σύστημα πάνω στο οποίο δεν προϋπήρξε επάρκεια εργασίας. Παρόντος του Ν’Κουλού αυτή η δυνατότητα δημιουργείται, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που φέτος υπάρχει το πλεονέκτημα μιας δεύτερης ευκαιρίας για προετοιμασία. Τον προσεχή Νοέμβριο, όταν τα πάντα θα πάψουν να λειτουργούν για χατίρι της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Μπορεί ο Άρης να «χτυπήσει» το Πρωτάθλημα;
Ομολογουμένως ήταν τολμηρή η δήλωση του Θόδωρου Καρυπίδη καθώς είναι τουλάχιστον ασυνήθιστο το «αφεντικό» του Άρη να βγαίνει… φόρα παρτίδα οριοθετώντας ως στόχο την κατάκτηση των δύο εγχώριων τίτλων. Δεν αμφισβητείται ότι η ποιότητα του ρόστερ είναι υψηλή, αλλά ποδόσφαιρο δεν παίζουν μόνο τα βιογραφικά. Υπάρχουν κι άλλες προϋποθέσεις απέναντι στις οποίες οφείλει να ανταποκριθεί μια ομάδα για να φτάσει στο σημείο να διεκδικήσει τον τίτλο και η σχετική αναφορά δεν έχει να κάνει με τα παιχνίδια εξουσίας που κυριαρχούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο και στα οποία δεν συμμετέχει ο Άρης, αλλά περιορίζεται στις αντίστοιχες αγωνιστικές.
Αυτή τη στιγμή ο Άρης διαθέτει καλό υλικό, αλλά είναι εξίσου αναγκαίο να προσθέσει «τρεχαντήρι» στη μεσαία γραμμή αλλά κι έναν επιθετικό ούτως ώστε να διακοπεί η μοναξιά του Άντρε Γκρέι. Κυρίως όμως, απαιτείται να αποκτήσει τα αγωνιστικά στοιχεία που είχε η ταυτότητα του στη περασμένη διετία. Δηλαδή, μιας δυσκατάβλητης ομάδας η οποία θα τρέχει περισσότερο από τον αντίπαλό της στο γήπεδο και θα χαρακτηρίζεται από το αποτελεσματικό pressing γιατί θα λειτουργεί σαν αδιάσπαστη ανθρώπινη μάζα. Στην παρούσα φάση, ο Άρης δεν έχει αποκτήσει ομοιογένεια και δεν είναι συμπαγής. Κι αυτό είναι λογικό δεδομένου του ότι έχτισε από την αρχή αλλάζοντας αρκετούς από τους πρωταγωνιστές της περασμένης διετίας. Κι ένα σύνολο παικτών δεν γίνεται «ομάδα» μέσα σ’ έναν μήνα. Συν τοις άλλοις, παράλληλα με την εξέλιξη του Άρη, είναι αναγκαίο να καταγραφεί και η αντίστοιχη των υπολοίπων γιατί όλοι άλλαξαν πολύ και αυτή τη στιγμή δείχνουν ότι ψάχνονται…
