Ο Σταύρος Σουντουλίδης γράφει για την (κάκιστη) εικόνα του ΠΑΟΚ στο «Κλ. Βικελίδης», με ή χωρίς Κωνσταντέλια στην ενδεκάδα του, μια απόφαση που σήκωσε πολύ σκόνη, μετά την ήττα από τον Άρη.
Ξανάγινε ο ΠΑΟΚ κακή ομάδα εν μια νυκτί; Όχι, είναι η εύκολη και δίκαιη ως προς τη μέχρι τώρα πορεία μια το αήττητο σερί των 11 αγώνων, απάντηση.
Ήταν (καλή ομάδα) εδώ και δυόμιση μήνες, από την τελευταία ήττα στην «ΟΠΑΠ Αρένα» στα τέλη Οκτώβρη, «ήταν και δεν ήταν» (καλή ομάδα) την περασμένη Τετάρτη, έγινε πάλι (κακή ομάδα) την Κυριακή το βράδυ στο «Κλ. Βικελίδης»; Μ’ άλλα λόγια, ξέχασαν τα στοιχειώδη και ως διά μαγείας έγιναν εκ νέου μια κακή ομάδα; Τι;
Η μοναδική απάντηση που χωρεί, είναι μια: ας αφήσουμε έξω (από το παιχνίδι) τη γραφικότητά μας. Επί τη ευκαιρία δε, ας κρατήσουμε ως μίνιμουμ δίδαγμα, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, πού οδηγούν οι εύκολες και βεβιασμένες κρίσεις.
Ενα ξεκάθαρο στοιχείο του αποψινού ματς ήταν, τουλάχιστον στο ξεκίνημα, το κίνητρο των «κιτρινόμαυρων». Οχι παράξενο, όταν ο αμέσως προηγούμενος αγώνας τους ήταν η ήττα στην Τρίπολη και όλες τις ημέρες που ακολούθησαν ζούσαν για το ματς με τον ΠΑΟΚ. Ηταν περΙπου βέβαιον ότι το στοίχημα του αυτοσεβασμού δεν θα το άφηναν να χαθεί, έτσι άδοξα.
Για να σταματήσει Αρης την ξέφρενη πορεία του ΠΑΟΚ σε ένα γήπεδο, μάλιστα άδειο, θα χρειαζόταν να κάνει όχι απλώς το καλύτερο παιχνίδι της χρονιάς, αλλά το καλύτερο της διετίας. Τόσο είχε να κερδίσει τον ΠΑΟΚ. Η ομάδα του Ακη Μάντζιου έχει σε γενικές γραμμές καλύτερη συμπεριφορά στα ντέρμπι απ’ ό,τι στα παιχνίδια με τους μικρότερους. Κέρδισε με 2-0 τον Παναθηναϊκό, έκανε ένα αξιοπρεπέστατο παιχνίδι απέναντι στην ΑΕΚ. ενώ στον πρώτο γύρο απέσπασε εύκολα την ισοπαλία απ’ τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.
Η διαφορά των δύο ομάδων από εκείνο το παιχνίδι, ωστόσο, ήταν ότι ο μεν ΠΑΟΚ εξελίχθηκε, ο δε Αρης παρέμενε ασταθής και στα τελευταία ματς δεν θύμιζε καν ομάδα του Μάντζιου.
Όλα αυτά ανατράπηκαν μέσα σε ενενήντα λεπτά. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου μπορεί να σημαδέψε αυτό το παιχνίδι όσο κανένα, αλλά οι παίκτες του εμφανίστηκαν στο χορτάρι με έλλειμα ενέργειας, έντασης, με πολλές χαμένες δεύτερες μπάλες και ατολμία την ώρα που η μπάλα έκαιγε.
Ο Ρουμάνος τεχνικός ήξερε πως περνώντας απ’ το «Βικελίδης» το πρόγραμμα θα του επέτρεπε όχι μόνο να πιστεύει πως θα κρατήσει την πρωτιά στη βαθμολογία μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου, αλλά ότι θα «χτίσει» και διαφορά. Όμως, η προσγείωση ήταν ανώμαλη και από την κορυφή, ο ΠΑΟΚ βρέθηκε τρίτος. Με εμφανές τάσεις αυτοκαταστροφής.
Πολύ κουβέντα γίνεται για την απουσία του Γιάννη Κωνσταντέλια από το αρχικό σχήμα. Με το που πέρασε στο ματς ο Βολιώτης ταλαντούχος άσος πήρε την ομάδα στις πλάτες του. Ό,τι καλό έκανε ο «Δικέφαλος», μετά από το σοκ του 2-0, περνούσε από τα δικά του πόδια.
Ο «Ντέλιας» ήταν μέσα σ’ όλες τις φάσεις, σε αντίθεση με τον Τόμας Μουργκ, που ήταν η επιλογή του Λουτσέσκου, που επέμενε (σωστά) ότι δεν θα άλλαζε κάτι. Ένας προπονητής αυτό πρέπει να κάνει, έστω κι αν δεν του βγει μια απόφαση. Κατά πολλούς ο εορτάζων Γιάννης Κωνσταντέλιας θα έπρεπε να ξεκινήσει, τώρα όμως είναι αργά και δεν αλλάζει κάτι.
Για την οικονομία του σημερινού ματς, η αντικατάσταση του Μουργκ από τον Κωνσταντέλια στο ημίχρονο, του Μουργκ που έπαιζε πότε στην τρύπα πίσω από τον φουνταριστό και πότε σύγκλινε στα αριστερά, επιβαλλόταν.
Για την οικονομία της «επόμενης ημέρας», ενδεχομένως θα άξιζε τον κόπο λίγη παραπανίσια υπομονή και επιμονή. Μια ήττα είναι και τίποτα παραπάνω.
