Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και όσα έχει καταφέρει ο Σέρβος τεχνικός στα δύο χρόνια που βρίσκεται στον πάγκο του Παναθηναϊκού.
Η πρόκριση του Παναθηναϊκού επί της Ντνίπρο μπορεί να έχει διπλή ανάγνωση. Μία που αφορά το σήμερα, το τώρα, τα δύο αυτά παιχνίδια με τους Ουκρανούς, τα όσα έκανε καλά το Τριφύλλι και εκείνα που θα πρέπει να βελτιώσει ενόψει Μαρσέιγ, ειδικά στο ανασταλτικό κομμάτι για να αυξήσει τις πιθανότητες να προκριθεί στα play-offs του Champions League, εξασφαλίζοντας πέντε εκατομμύρια ευρώ επιπλέον και την δυνατότητα για την απόλυτη υπέρβαση.
Μπορείς να διαπιστώσεις και να αναλύσεις πράγματα που προέκυψαν από αυτό το ζευγάρι, όπως την απόλυτη επιδραστικότητα του αρτίστα Φίλιπ Τζούρισιτς, τον σούπερ καθοριστικό Σπόραρ που έβγαλε στα ποδοσφαιρικά… μανταλάκια την άμπαλη τούτη χώρα, την ανάγκη να προστεθεί στο σύνολο ενός top-class αμυντικός μέσος για να υπάρχει λύση ισάξια ή και καλύτερη του Ρούμπεν Πέρεθ, καθώς ο Τσόκαι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι τέτοια. ”Γέννησε” διάφορα θέματα αυτό το δίδυμο αγώνων που έχουν την αξία τους αλλά υπάρχει η μεγάλη εικόνα, υπάρχει το δάσος που αξίζει να δούμε σήμερα το πρωί σε αυτό το σημείωμα.
Ένα δάσος στο οποίο στην είσοδό του έχει μια μεγάλη, μια τεράστια επιγραφή που γράφει το εξής με κεφαλαία γράμματα: ”O ΙΒΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΜΟΝΙΚΟΣ. ΜΕ ΤΗΝ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΤΟΥ ΛΟΓΩΝ”. Ο Σέρβος προπονητής με την δουλειά, τα αποτελέσματα, το τεράστιο αίσθημα ευθύνης που τον διακατέχει απέναντι στον σύλλογο, την προσωπικότητα και το ήθος του, τα σωστά και τα λάθη του, επανέφερε τον Παναθηναϊκό στον ίσιο δρόμο, έβαλε το τρένο στις ράγες, τον επανέφερε στην κανονική καθημερινότητά του.
Στις προγραμματικές του δηλώσεις στο Caravel το καλοκαίρι του 2021 είχε βάλει ως στόχο το καλό ποδόσφαιρο, την επιστροφή στους τίτλους, την επιστροφή του κόσμου στο γήπεδο μετά την λαίλαπα Μπόλονι, με τον οποίο κάποιοι αθεόφοβοι τον σύγκριναν ως βαθμολογική συγκομιδή στο πρώτο δύσκολο εξάμηνο με τις δέκα ήττες, μη μπορώντας να δουν αυτό που ερχόταν. Τα πέτυχε. Όλα.
Το επόμενο καλοκαίρι, αυτό του 2022, έβαλε ως στόχο τον πρωταθλητισμό. Μίνιμουμ την δεύτερη θέση. Ήταν πρώτος στις 32 από τις 36 αγωνιστικές και έχασε τον τίτλο στις λεπτομέρειες των λεπτομερειών, παίζοντας και τον τελικό της χρονιάς στο Φάληρο με μία ομάδα διαλυμένη από τον Covid, επειδή έτσι… γούσταρε η Super League με την πιο αστεία αναβολή στην ιστορία των αναβολών. Το είπε; Το πέτυχε.
Τούτο το καλοκαίρι υποσχέθηκε πως το σύνολο θα είναι έτοιμο για τα ματς με την Ντνίπρο, ώστε απο νωρίς να εξασφαλίσει την είσοδο στο Europa League τουλάχιστον. 3-1 στη Σλοβακία, 2-2 στη Λεωφόρο και επιστροφή στους ομίλους για πρώτη φορά μετά το 2016. Το είπε; Το πέτυχε.
Ο Ιβάν, λοιπόν, είναι ξεκάθαρα εμμονικός. Με την τήρηση των ποδοσφαιρικών του λόγων απέναντι στον οργανισμό του Παναθηναϊκού. Όποιος στόχος βγήκε από το στόμα του, έγινε πράξη, λειτουργώντας με απόλυτη σοβαρότητα και πίστη στο πλάνο.
Η επιτυχία στο ποδόσφαιρο δεν μπορεί να προκύψει μέσα από λογικές γρήγορου φαγητού, δεν μπορεί να προκύψει μέσα από… διακόσιες μεταγραφές, η επιτυχία σε αυτό το ρημάδι το άθλημα έρχεται σταδιακά, μέσα από το ”χτίσιμο”, μέσα από την συνολική και ατομική βελτίωση, μέσα από την συνέχεια σε φιλοσοφία και πρόσωπα. Ο 61χρονος τεχνικός ακολούθησε όλες τις βασικές αρχές της δημιουργίας μίας ομάδας, έκλεισε τα αυτιά του σε κάθε άμπαλη λογική και έχει κάθε λόγο να νιώθει περήφανος για την δουλειά του, όπως και ο Παναθηναϊκός έχει κάθε λόγο να νιώθει τυχερός που τον έχει στην άκρη του πἀγκου.
Η απόσταση που είχε να διανύσει ο σύλλογος σε αυτή την διετία, ανάμεσα σε αυτό που ήταν και σε αυτό που έπρεπε να γίνει, ήταν τεράστια. Την κάλυψε, όμως χάρη στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, την κάλυψε πιο γρήγορα από το αναμενόμενο, επέστρεψε σε νορμάλ επίπεδα αλλά επειδή μιλάμε για τον Παναθηναϊκό τα ζητούμενα από εδώ και πέρα είναι αυτά που ήταν πάντα, που θα έπρεπε να είναι πάντα με βάση το μέγεθος αυτού του τεράστιου συλλόγου. Δηλαδή πορεία στην Ευρώπη και κατάκτηση των εγχώριων τίτλων. Αυτοί είναι οι διαχρονικοί στόχοι ενός κανονικού Παναθηναϊκού.
Και η ρεαλιστική επιστροφή του πήχη σε επίπεδα Παναθηναϊκού, αποτελεί τον μεγαλύτερο ”τίτλο” που θα μπορούσε να κατακτήσει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στα δύο πρώτα του χρόνια στον πάγκο του συλλόγου…
