Ο κόσμος ήθελε τον Μάικ Τζέιμς και τον Κέντρικ Ναν. Το ίδιο και ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Στο τέλος της ημέρας, ο Ολυμπιακός συνεχίζει με αυτούς που τον οδήγησαν στην ελίτ της Ευρώπης. Κι ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης έδειξε ότι οι Πειραιώτες πήραν τη σωστή απόφαση. Γράφει ο Χάρης Σταύρου.
Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από βράδυ που ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης, ως rookie της EuroLeague, συστηνόταν στο ευρωπαϊκό κοινό με μία σπουδαία εμφάνιση στην εκτός έδρας νίκη (89-87) του Ολυμπιακού επί της Μακάμπι.
Εκείνο το βράδυ της 12ης Ιανουαρίου του 2021, ο Λάρι πάτησε για πρώτη φορά παρκέ στα τέλη της τρίτης περιόδου και δεν ξαναβγήκε ποτέ. Σε 17:16 έβαλε 13 πόντους, έβαλε τα τρίποντα, έβαλε τις βολές και μαζί με τον Κώστα Σλούκα οδήγησαν τους Πειραιώτες σε μεγάλο διπλό.
Σήμερα, 1η Οκτωβρίου, ο Λαρεντζάκης είναι πλέον 30 ετών και είναι και ο MVP του αγώνα στον οποίο ο Ολυμπιακός κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της σεζόν 2023/24. Έβαλε 20 πόντους σε 20 λεπτά απέναντι στον Παναθηναϊκό, είχε 6/7 τρίποντα και 2/2 βολές, έδωσε την καλύτερη απάντηση σε αυτό που ζήσαμε το καλοκαίρι που επιτέλους μας αποχαιρέτησε. Σε αυτή την τεράστια συζήτηση για το πώς θα καλύψουν οι Πειραιώτες το εύκολο σκορ του Σάσα Βεζένκοβ.
Άλλος ήθελε stretch-four. Άλλος ήθελε killer combo guard. Και πράγματι, ο Ολυμπιακός πήγε και για τον Νίκολα Μίροτιτς, πήγε και για τον Κέντρικ Ναν. Δεν πήρε κανέναν όμως, διότι ο πρώτος αποδείχθηκε ότι απέφυγε την πίεση και ο δεύτερος σκέφτεται μόνο το NBA. Ο κόσμος όμως δεν ήθελε αποκλειστικά τον Μίροτιτς ή τον Ναν. Ήθελε έναν “Μίροτιτς” ή έναν “Ναν”, δεν συμβιβαζόταν με την ιδέα ότι με την προσθήκη του Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος και του Νίκολα Μιλουτίνοβ το ρόστερ ήταν πλέον γεμάτο. Και ποσοτικά και ποιοτικά.
Ο Λάρι έκανε τον Τζόρνταν
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήθελε τον Μίροτιτς. Και ήθελε και τον Ναν. Και θα θέλει κάθε καλό μπασκετμπολίστα. Παραδέχεται όμως ότι όλη αυτή η υπερβολή του κόσμου, που τον σταματούσε παντού για να τον ρωτήσει ποιον παίκτη θα πάρει στον Ολυμπιακό, τον κούρασε στον υπερθετικό βαθμό. Κι όσο κούρασε τον Μπαρτζώκα, τόσο κούρασε και τον Λαρεντζάκη. Όπως ακριβώς είχε κουράσει πέρυσι τον Αϊζέια Κάναν που άκουγε συνεχώς ψιθύρους και φήμες για τον Τάιλερ Ντόρσεϊ, ενώ εκείνος δούλευε άριστα και προσπαθούσε να προσφέρει σε έναν αρκετά άχαρο (εξαιτίας αρκετών συνθηκών) ρόλο.
Το βράδυ του Σαββάτου ο Λάρι έκανε τον Τζόρνταν. Και πριν αντιδράσετε, δείτε το ξέσπασμά του.
EUROKINISSI
EUROKINISSI
Το άλμα. Η έκρηξη. Η γροθιά. Όπως τα είχε κάνει στις 7 Μαΐου του 1989 ο Μάικλ Τζόρνταν, στο πρώτο The Shot απέναντι στους Καβαλίερς στο Κλίβελαντ.
Τζόρνταν ένιωθε χθες βράδυ ο Λαρεντζάκης, γιατί έχει στοιχεία που δεν τα βρίσκεις σε Έλληνες μπασκετμπολίστες. Γιατί έχει θράσος, πείσμα, γιατί έχει ασύγκριτη αυτοπεποίθηση και άγνοια κινδύνου. Γιατί είναι σκληρό παιδί, από αυτά που έμαθαν το μπάσκετ στις αλάνες και στο τσιμέντο. Τώρα ζει το όνειρό του.
Τζόρνταν νιώθει ο Λάρι γιατί ήξερε ότι ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος των 20 λεπτών δεν ήταν διαθέσιμος κι ο Σακίλ ΜακΚίσικ ήταν ανέτοιμος. Ήξερε ότι πρέπει να βγει μπροστά και το έκανε, όπως το έκανε και πέρυσι σε πολλά ματς της EuroLeague. Κάποια τα καθάρισε κιόλας, όπως εκείνο στη Βαρκελώνη (4/7 τρίποντα).
Τζόρνταν ο Λαρεντζάκης νιώθει και επειδή ο Ολυμπιακός τον επιβράβευσε με διπλό τρόπο. Πρώτα με το νέο συμβόλαιο που ξεπερνάει τα δύο εκατομμύρια ευρώ έως το καλοκαίρι του 2026 κι έπειτα με την απόφαση να μην αποκτήσει άλλον γκαρντ που θα τον έστελνε στο τέρμα του πάγκου.
Είναι ο Μάικ Τζέιμς παίκτης ανώτερου επιπέδου; Προφανώς και είναι.
Είναι ο Κέντρικ Ναν παίκτης ανώτερου επιπέδου; Προφανώς και είναι. Επιτρέψτε μας όμως να θεωρούμε ότι ο Τζέιμς και ο Ναν δεν συμβαδίζουν με αυτό που έχει χτίσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας τα τελευταία χρόνια στον Πειραιά.
Ο Λαρεντζάκης είναι μια άλλη περίπτωση
Ο Ολυμπιακός αποφάσισε να προχωρήσει προς τα εμπρός χωρίς τον Κώστα Σλούκα και όσο κι αν ο Τζέιμς είναι διαφορετικού στιλ γκαρντ από τον αρχηγό του Παναθηναϊκού, εξαρχής δεν έμοιαζε με ιδανικό fit για εκείνον.
Ο Ναν είναι κι αυτός σούπερ ταλαντούχος, ωστόσο δεν έχει παίξει στην Ευρώπη, έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά από τραυματισμούς και μετά από τις θητείες σε Χιτ και Λέικερς, δίπλα σε σούπερσταρς του NBA, ουδείς μπορεί να πει με ασφάλεια αν το κίνητρό του σε περίπτωση που φορούσε τα ερυθρόλευκα θα ήταν ισχυρό. Αφήστε που Ναν και Λαρεντζάκης βρίσκονται κάτω από την ίδια μανατζερική στέγη.
Ο Λαρεντζάκης είναι μια άλλη περίπτωση. Είναι ο σκύλος που θα ορμήξει για ν’ αρπάξει τη μπριζόλα. Δεν θα την διεκδικήσει, θα την πάρει.
Χάρη και σε αυτόν ο Ολυμπιακός πήγε σε δύο Final Four, χάρη και σε αυτόν τερμάτισε πέρυσι πρώτος στην κανονική περίοδο. Πράγματι, στη σειρά με τη Φενέρμπαχτσε και στο Κάουνας δεν πρόσφερε, σε περιορισμένο χρόνο συμμετοχής, όμως με τον Λάρι και με τον ΜακΚίσικ, με τον Κάναν έφτασαν οι Πειραιώτες ένα σουτ μακριά από τη EuroLeague.
Με τον Λαρεντζάκη, με τον Κάναν και με τον ΜακΚίσικ.
Ο Ολυμπιακός έχει στρωμένη ομάδα
Κι όμως, ο κόσμος ζητούσε παίκτη που θα έμπαινε μπροστά τους. Το 2023, που έχουμε δει άπειρα παραδείγματα ομάδων να καταστρέφονται από μία λάθος επιλογή.
Ο Ολυμπιακός έχει στρωμένη ομάδα. Δεν ήθελε τον Σλούκα, έκλεισε νωρίς τον Γουίλιαμς-Γκος, δεν του βγήκε με τον Τζέιμς, με τον Ναν και με τον Μίροτιτς, επέλεξε τελικά έναν SF που θα βοηθήσει στη διαχείριση του Παπανικολάου και σε αλχημείες είτε με πολύ κοντά, είτε με πολύ ψηλά σχήματα και θα πορευθεί με αυτό το ρόστερ που δεν είναι σίγουρα το πιο δυνατό στην Ευρώπη, αλλά συνδυάζει πολλά από τα στοιχεία που έχει ανάγκη μία ομάδα πρωταθλητισμού.
Και ναι. Θα μπορούσε στη θέση του Κάναν να βρισκόταν ο Ναν. Ποιος λέει όμως ότι ο δεύτερος θα έδινε σε αγώνες όπως αυτούς με τον Παναθηναϊκό, που έχουν πάντα μεγαλύτερη βαρύτητα, περισσότερα πράγματα και στις δύο πλευρές του παρκέ; Ποιος μπορεί να αισθάνεται σίγουρος ότι ο Ναν θα ήταν το ίδιο αποτελεσματικός στην άμυνα, με πίεση πάνω στη μπάλα, με overplay άμυνες στο low-post, με πείσμα, με πάθος και με αυτή τη θέληση για την νίκη.
Και ποιος μπορεί να αισθάνεται σίγουρος ότι, για παράδειγμα μιας κι αυτός απασχόλησε, ο Μάικ Τζέιμς θα κούμπωνε δίπλα στον Γουόκαπ που πλέον δείχνει εξωφρενικά απελευθερωμένος με τη μπάλα για περισσότερες αποφάσεις στα χέρια του;
Μην “παίξετε” με τα λεπτά του rotation και μην προσπαθήσετε να τους χωρέσετε όλους μαζί. Όσο μεγάλη κι αν είναι η σεζόν, οι ομάδες δεν χτίζονται με το ενδεχόμενο να απουσιάσει κάποιος παίκτης εξαιτίας τραυματισμού για μεγάλο χρονικό διάστημα, ούτε με σενάρια στα οποία υπάρχει “ρολόι” στα DNP, μία παίζει ο ένας και μία παίζει ο άλλος. Αυτό συμβαίνει, αλλά στο ελληνικό πρωτάθλημα. Όχι στη EuroLeague όπου πρέπει να είναι όλοι ζεστοί και έτοιμοι να συνεισφέρουν.
Οι ομάδες δεν χτίζονται σύμφωνα με την επιθυμία των οπαδών
Και όπως στον Ολυμπιακό αποφάσισαν ότι οι Πίτερς – Σίκμα θα μοιραστούν τη θέση τέσσερα και οι Φαλ – Μιλουτίνοβ τη θέση πέντε, έτσι αποφάσισαν ότι τα υπόλοιπα δίδυμα θα είναι τα Γουόκαπ – Γουίλιαμς-Γκος, Κάναν – Λαρεντζάκης και Παπανικολάου – ΜακΚίσικ με τον Μπραζντέικις να ψάχνει χρόνο σε… δυόμιση θέσεις και τον Λούντζη να συμπληρώνει την περιφέρεια.
Από τη στιγμή που ο Μπαρτζώκας γύρισε στον Ολυμπιακό, οι ερυθρόλευκοι χτίστηκαν με μία συγκεκριμένη προτεραιότητα. Να έχουν οι παίκτες τους ξεκάθαρους ρόλους, να ξέρουν ποιοι είναι, πού βρίσκονται και πώς θα είναι αποδοτικοί για το σύνολο. Οπότε ναι, μπορεί να υπάρχουν (και υπάρχουν) καλύτεροι από τους Γουόκαπ, Κάναν, Λαρεντζάκ, όμως με αυτούς κυριάρχησαν οι Πειραιώτες στην Ευρώπη και με αυτούς συνεχίζουν.
Καλές οι μεταγραφές, ο κόσμος πάντα θέλει να βλέπει νέα πρόσωπα, όμως το 2023 οι ομάδες δεν χτίζονται σύμφωνα με την επιθυμία των οπαδών, αλλά με τη λογική, με στόχο τη συνέχεια/συνέπεια και για ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, με παιδιά που δεν θεωρούν τον σύλλογό τους σκαλοπάτι για κάτι μεγαλύτερο. Ο Σάσα Βεζένκοβ είναι φυσικά μία εντελώς διαφορετική περίπτωση.
Υ.Γ.: Τρία χρόνια μετά, αυτό το κείμενο μπορεί με ένα επιφανειακό ρετουσάρισμα σε ό,τι αφορά τον Λαρεντζάκη να δημοσιευθεί με σημερινή ημερομηνία…
