Αυτή την αγωνιστική, ήταν η σειρά των Πειραιωτών να μην γλιτώσουν. Οι “τρέλες” της Καλλιθέας, το αστείο στήσιμο των “ερυθρόλευκων” στην φάση του 1- 1 και το φαινόμενο Τσικίνιο. Γράφει ο Παντελής Διαμαντόπουλος.
Ο Τζιάνι έκανε σουλάτσο στην περιοχή του Ολυμπιακού. Σαν στο σπίτι του. Σαν σε προπόνηση. Σαν να ήταν σε μια πίστα και έπρεπε να χορέψει μόνος. Ναι, αυτό ήταν το γκολ της ισοφάρισης.
Με μια απαράδεκτη συμπεριφορά ομάδας που ‘χει πάρει το Conference League στην συγκεκριμένη φάση. Όταν είναι η τελευταία -ουσιαστικά- φάση του ματς, κατεβαίνει και ο αντίπαλος τερματοφύλακας στην περιοχή σου, το μόνο που ‘χεις να κάνεις, είναι να τους μαρκάρεις όλους.
Αν δείτε προσεκτικά την φάση του 1- 1, θα παρατηρήσετε κάμποσους ερυθρόλευκους να μην μαρκάρουν άνθρωπο. Και μετά να προσπαθούν να βρουν ποιος φταίει… Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε ένα κρύο βράδυ στο γήπεδο της Λεωφόρου, όπου πραγματικά έδειχνε από νωρίς ότι για τους “ερυθρόλευκους” μάλλον θα ήταν παγωμένο.
Οι τρεις άλλοι διεκδικητές γλίτωσαν με σκορ 1- 0. Το ίδιο φαινόταν ότι θα συμβεί και για την ομάδα του λιμανιού, αλλά η Καλλιθέα διαφώνησε. Μια Καλλιθέα που έχει μοιράσει εγκεφαλικά σε όλη αυτή την παλιοπαρέα της κορυφής και ναι, είναι τελευταία χωρίς νίκη και με εννέα ισοπαλίες.
Δεν είναι η χειρότερη ομάδα της κατηγορίας σίγουρα. Όμως δεν της φταίει και κανείς, αν μέχρι τώρα έχει τρόπο να ζορίζει τους μεγάλους και να την κερδίζουν οι μικρομεσαίοι. Θα πρέπει να το κοιτάξουν οι άνθρωποί της και ο επόμενος προπονητής…
Ενίσχυση… χθες
Έτσι που λέτε, φαινόταν από την αρχή ότι υπήρχαν σύννεφα για τους “ερυθρόλευκους” που ναι μεν συνεχίζουν να είναι μόνοι πρώτοι, αλλά πλέον τους χωρίζει μόνο ένας βαθμός από τους δικέφαλους και δυο από τον Παναθηναϊκό.
Το πρώτο ημίχρονο θεωρώ ότι ήταν μια άδικη τιμωρία για όσους πήγαν στο γήπεδο. Γιατί οι άνθρωποι προφανώς αποφάσισαν να πάνε να διασκεδάσουν και όχι να δουν αυτό το θέαμα. Οι Πειραιώτες είχαν την υπεροχή. Άκαρπη.
Ο Ζέλσον περιορισμένος, ο Βέλντε στον κόσμο του. Ο Ελ Κααμπί σε κακό βράδυ (ακόμη και αέρα κλώτσησε στο δεύτερο μέρος) αλλά και τι να του πεις; Ο Μεντιλίμπαρ έβαλε στο αρχικό σχήμα τον Ολιβέιρα, δίπλα στον Ντάνι Γκαρσία. Ήθελε να βοηθήσει, αλλά δεν μπορούσε. Οι καλύτερες στιγμές του, ήταν κάποια καλά χτυπήματα με την μπάλα “νεκρή”.
Δεν είχε σπιρτάδα ο Ολυμπιακός και κυρίως, δεν είχε φαντασία. Το εκμεταλλεύτηκαν οι ουραγοί, παίζοντας ξεκάθαρα για να μην φάνε γκολ, αφού δεν μπορούσαν να βάλουν.
Με υπηρεσιακό τεχνικό η Καλλιθέα ήταν ανύπαρκτη δημιουργικά (κι όμως δεν έχασε!) και αυτός ήταν ένας τομέας που παίρνει καλό βαθμό ο Ολυμπιακός, μέχρι την φάση που δέχθηκε το γκολ ή πιο σωστά μέχρι το τελευταίο πεντάλεπτο που όλοι χαλάρωσαν. Με πιο δικαίωμα; Κανένα. Για το πρόβλημα στο γκολ, πλέον δεν χρειάζεται να κάνουμε αναλύσεις.
Ο Μεντιλίμπαρ θεωρώ ότι και μια αναστολή να είχε περί μεταγραφών, θέλοντας να στηρίξει όλους αυτούς που έχει τώρα στην διάθεσή του, μάλλον θα την εξαφάνισε και αυτή. Η ομάδα του Πειραιά χρειάζεται ενίσχυση, για να γίνει πιο απρόβλεπτη, πιο γρήγορη και σαφέστατα να αποκτήσει ποικιλία στην απειλή.
Αν δεν βάλει γκολ ο Ελ Κααμπί, αρχίζουν τα… κουίζ. Και τούτη τη φορά ήταν ο φορμαρισμένος Μπάμπης Κωστούλας που έδωσε το προβάδισμα. Όμως δεν θα φτάνει πάντα το 1- 0…
Αχ Τσικίνιο…
Τίποτα δεν ήταν καλό για τον Ολυμπιακό. Γιατί ακόμη κι αν υπήρξαν -λέμε τώρα- κάποιοι παίκτες που να είχαν όρεξη, δεν μπαίνουν σε καμία λίστα διακριθέντων. Ο Ολυμπιακός σε όλα τα παιχνίδια του με την Καλλιθέα είχε θέμα. Και στα τέσσερα. Αυτό και μόνο αρκεί για να καταλάβει κάποιος ότι πορεία πρωταθλητισμού κάνεις λύνοντας τα ζητήματα στο πέρασμα των εβδομάδων. Όχι δίνοντας ασταμάτητα δικαιώματα στον τελευταίο της βαθμολογίας.
Ο Ολυμπιακός ούτε την Τβέντε κέρδισε. Και ο παρονομαστής είχε όνομα. Τσικίνιο. Τα τρεξίματα του, η αυταπάρνησή του, ο τρόπος που ενώνει τις γραμμές, η διάθεσή του να παίζει όπου τον χρειαστεί η ομάδα, έλειψαν και από τα μάτια του κόσμου, αλλά και από τους Ελ Κααμπί- Κωστούλα, που έκανε την ζωή τους πιο γλυκιά και δεν τους άφηνε να αισθάνονται ότι είναι μόνοι σε όλο αυτό που παίζει ο φετινός Ολυμπιακός.
Θα μου πείτε “δηλαδή λείπει ένας παίκτης και αλλάζει ολόκληρος ο Ολυμπιακός”; Ναι, όπως παίζει η ομάδα, η απουσία του, θα πονάει πάντα.
Η Καλλιθέα έπαιξε για να μην χάσει και το πέτυχε. Στον Ολυμπιακό, πρέπει να καθίσουν και να σκεφτούν ότι απειλούσαν πιο πολύ όταν έκαναν λάθη οι αντίπαλοι, παρά όταν έφτιαχναν κάτι οι ίδιοι. Κάποιες στιγμές δεν μπορούσαν καν να συνεργαστούν.
Ο Μεντιλίμπαρ είχε μπροστά του μόνο την Λαμία και μετά πολλές μέρες διακοπής. Πήγε όμως με ένα rotation (όχι μεγάλο), αφού κανείς δεν ξέρει καλύτερα τις μετρήσεις και τις ανάγκες από τον προπονητή.
Έχει ήδη ξεκινήσει ο δεύτερος γύρος. Ποιοι μπορούν και ποιοι όχι, είναι ήδη φανερό. Ο Ολυμπιακός πρέπει να κάνει αυτό που κάνει καλύτερα από τον καθένα. Αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Αυτό που την προηγούμενη σεζόν του έφερε μια ευρωπαϊκή κούπα. Μεταγραφές…
