Ο Παναθηναϊκός δεν είχε κανένα πρόβλημα απέναντι στην αφελή Βιλερμπάν και ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για την ντρίπλα και τα καρφώματα του Λορέντσο Μπράουν και την… πίεση που δέχεται ο Εργκίν Αταμάν από την ίδια την ομάδα του.
Η επιστροφή στο ΟΑΚΑ μετά από μια μικρή περιοδεία εκτός έδρας έφερε τον Παναθηναϊκό φρέσκο και αεράτο, για μια επίδειξη δύναμης απέναντι στη Βιλερμπάν την οποία και νίκησε με πολύ μεγάλη άνεση. Οι Γάλλοι, που είχαν πάρει αέρα από τις τελευταίες εμφανίσεις τους, προσγειώθηκαν ανώμαλα στο glass floor του ιδιόκτητου γηπέδου των “πρασίνων” και πήραν από πρώτο χέρι μια ιδέα του τι σημαίνει να παίζεις με τον πρωταθλητή Ευρώπης.
Εδώ που τα λέμε, έβαλαν κι οι ίδιοι το χεράκι τους, με την αφέλεια τους να σουτάρουν επίμονα για … τρεις πόντους, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, όταν έχτισαν μια μικρή εκκλησία στο ΟΑΚΑ, έχοντας 2/16! Ο Παναθηναϊκός, βέβαια, κάθε άλλο παρά από αφέλεια διακρίνεται, ειδικά φέτος παίζει στην Ευρώπη, υπερασπιζόμενος το τρόπαιο που κατέκτησε πέρσι στο Βερολίνο.
Κάπως έτσι οι παίκτες του Αταμάν, έχοντας πάρει φόρα κι από την σπουδαία νίκη τους στο ελληνικό ντέρμπι του ΣΕΦ, μπήκαν στο ολοκαίνουργιο παρκέ, έχασαν την πρώτη τους επίθεση μετά από … οκτώ συνεχόμενα εύστοχα σουτ και στη σεμνή τελετή έμπαινε πρόωρο φινάλε.
Ο κόουτς του Παναθηναϊκού είχε διαλέξει τον Ομέρ Γιούρτσεβεν για την εκκίνηση του αγώνα, ώστε ο φορμαρισμένος Σακό να έχει αντίπαλον δέος στα μέτρα του, ενώ το κυνηγητό που έφαγε ο Τεό Μαλεντόν, σχεδόν τον εξουθένωσε. Στοχεύοντας σε αυτά τα δυο όπλα της ανανεωμένης και θεωρητικά επικίνδυνης Βιλερμπάν, όπως έδειξε τουλάχιστον στον αγώνα με την Μπαρτσελόνα, ο ΠΑΟ είχε το νου του στην άμυνα, αλλά πιο πολύ πρόσεχε τις δικές του επιθέσεις.
Ο Κέντρικ Ναν ήταν αυτός που ξεκίνησε φουριόζος, αν και συνολικά σε αυτό το βράδυ, κινήθηκε σε … χαμηλούς τόνους. Αλλά, ξέρουμε όλοι ότι ο φετινός Παναθηναϊκός έχει κι άλλα, κρυφά ή φανερά, όπλα στη φαρέτρα του. Ειδικά στην περιφέρεια, την έτσι κι αλλιώς πανίσχυρη γραμμή του, που έγινε ακόμα πιο ισχυρή, με την προσθήκη του Λορέντσο Μπράουν. Το επιβεβαίωσε στην Κωνσταντινούπολη αλλά και στο ΣΕΦ, με πολύ πιο δυνατούς αντιπάλους, όπως η Φενέρ και ο Ολυμπιακός.
Ο Μπράουν είναι χαρισματικός. Η ντρίπλα που κάνει στο τελείωμα του πρώτου δεκαλέπτου έσπασε τους αστραγάλους του πολύπειρου Ντε Κολό και κατέληξε σε ένα πολύ εύκολο λέι-απ. Είχε και σε αυτό το ματς ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από μακριά (3/4 τρίποντα) και πρόσφερε θέαμα με δυο εντυπωσιακά φόλοου-καρφώματα όταν ακολούθησε τη φάση των συμπαικτών του. Τελείωσε με 17 πόντους, έχοντας σουτάρει μόλις οκτώ φορές, ένας πραγματικό κομπιούτερ…
Είπαμε η περιφέρεια του Παναθηναϊκού… δεν παίζεται! Διότι εκτός από αυτούς τους δυο υπάρχει ο στρατιώτης (ενίοτε και στρατηγός) Γκραντ και φυσικά ο Κώστας Σλούκας, που στο δεύτερο ημίχρονο ανέβασε στροφές και πρόλαβε σε 12 λεπτά να σκοράρει 9 πόντους και 3 ασίστ.
Ο δυναμικός Χουάντσο και η ξεκούραση του Λεσόρ
Το ματς προσφερόταν για “ωραία πράγματα” από πλευράς Παναθηναϊκού. Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ είναι σαφώς ένας άλλος παίκτης από τον σχεδόν άχρωμο Ισπανό, που είδαμε πέρσι. Ο πρώην ΝΒΑερ έχει προσαρμοστεί πλήρως και δείχνει το ταλέντο του, είτε σαν ένας πολύ καλός ριμπάουντερ και αξιόπιστος αμυντικός ειδικά στον αέρα, είτε σαν ένας σπουδαίος επιθετικός σουτάροντας, ή παίζοντας και χωρίς την μπάλα.
Ο Χουάντσο τελείωσε το ματς σκοράροντας 13π με 6/6 σουτ σε λιγότερο από 17 λεπτά και ελάχιστες ντρίπλες. Με τον Μήτογλου να ανεβαίνει κι αυτός σιγά-σιγά, ο Παναθηναϊκός αισθάνεται πολύ ισχυρός και στη θέση “4”.
Προσφερόταν επίσης το ματς για … αρκετό Γιούρτσεβεν και ξεκούραση του Λεσόρ. Ο Τούρκος μοιράστηκε το χρόνο με το Γάλλο, το δίδυμο των σέντερ πρόσφερε συνολικά 19 πόντους με 8/11 σουτ και όλα δείχνουν ότι έχουν μπει σε μια ρέγουλα. Ο Γιούρτσεβεν δεν είναι βέβαια το ίδιο εκρηκτικός με τον συμπαίκτη του, αποτελεί, ωστόσο, μια πολύ αξιόπιστη λύση στο “5” και σίγουρα δεν … τρέμει το φυλλοκάρδια κανενός στον Παναθηναϊκό, για ένα ενδεχόμενο τραυματισμό του Λεσόρ. Πέρσι κάτι τέτοιο θα σήμαινε, σχεδόν, καταστροφή. Φέτος όχι τόσο, αν και βέβαια κανείς δεν… θέλει παίκτες να βγαίνουν νοκ-άουτ.
Η… πίεση στον Αταμάν
Ο Παναθηναϊκός ζεσταίνει σιγά-σιγά τη μηχανή του. Μπαίνει για τα καλά στο νόημα της φετινής χρονιάς, βάζοντας στην άκρη τους όποιος πανηγυρισμούς για την κατάκτηση της 7ης Ευρωλίγκας και αφιερώνοντας όλες τις προσπάθειες του για την… 8η! Οι παίκτες του, αρχίζουν να βρίσκουν χημεία και ρόλους, κατά διαστήματα παίζουν εξαιρετικό μπάσκετ και αρχίζουν να πιέζουν τον Αταμάν να προσκαλέσει τον κόσμο της ομάδας στο φάιναλ-φορ, για το περίφημο back to back.
Έτσι δεν είχε πει ο προπονητής του Παναθηναϊκού; Ότι ακόμα δεν είναι πεπεισμένος (από την ομάδα του) ότι είναι σε ρυθμούς πρωταθλητή. Ένα λεκτικό τρικ του έμπειρου κόουτς από τα πολλά που πολλές φορές επιστρατεύει μέσα στη χρονιά για να δώσει κίνητρα στην ομάδα του, ή να … μπερδέψει τους αντιπάλους του.
Φυσικά, ο κόουτς των πρωταθλητών Ευρώπης δεν περιμένει τα ματς με την Βιλερμπάν για να δει την ομάδα του έτοιμη να υπερασπίσει κι αν γίνεται να ξανακερδίσει το βαρύτιμο τρόπαιο. Αυτά τα ματς είναι, πλέον, πολύ εύκολα για τον ΠΑΟ. Κάποτε μπορεί να ίδρωνε, αλλά τι σχέση έχει αυτό το λαμπερό και (πανάκριβο) ρόστερ με τις ομάδες που έπαιζαν στο (σχεδόν άδειο) ΟΑΚΑ πριν από δυο χρόνια;
Τα 16 λάθη που έκαναν οι παίκτες του είναι ίσως το μόνο ανησυχητικό σημάδι που είδε ο προπονητής του στο φύλλο της στατιστικής, όπου οι “πράσινοι” είχαν 66.7% στα δίποντα, 45.2% στα τρίποντα, 13 επιθετικά ριμπάουντ που απέφεραν 14π και 22 ασίστ.
Αλλά ο αγώνας με τη Βιλερμπάν δεν προσφέρεται για υψηλή κριτική. Αυτός ο Παναθηναϊκός δεν είναι στα κυβικά της ASVEL, έχει πολύ υψηλότερες βλέψεις και του αρέσουν, πλέον, τα πολύ πιο δύσκολα παιχνίδια. Όπως αυτό, που έρχεται την Παρασκευή το βράδυ στην κολασμένη έδρα του Ερυθρού Αστέρα. Όχι στην αχανή Σταρκ Αρένα, αλλά την Χάλα Πιονίρ, που όταν γεμίζει, ο φιλοξενούμενος δεν παίρνει ανάσα!
ΥΓ: Ο Εργκίν Αταμάν αφιέρωσε δυο λόγια στον καλό του φίλο Τίτο Κομνηνό, που άφησε το πρωί την τελευταία του πνοή. Έδωσε μια γενναία μάχη με τον καρκίνο, τα τελευταία χρόνια ο θαυμάσιος αυτός μπασκετάνθρωπος. Πολυσχιδής, αγαπημένος όχι μόνο του Αταμάν, αλλά και πολλών άλλων προπονητών, ήξερε και παρακολουθούσε τα πάντα για το άθλημα που τον ενδιέφερε κάθε μέρα. Ένθερμος φίλος του Ολυμπιακού, που μπορούσε όμως χωρίς κανένα πρόβλημα να επισκεφθεί το ΟΑΚΑ για να δεί ένα αγώνα του ΠΑΟ, είχε μια συναρπαστική όσο και μοναδική διαδρομή. Όσοι τον έζησαν από κοντά θα θυμούνται το κοφτερό του πνεύμα και τις πάντα εύστοχες ατάκες του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει…
