Ο Σάββας Σάββας μίλησε στο SPORT24 μετά την κατάκτηση του Super Cup στο χάντμπολ από τον Ολυμπιακό, για τον πρώτο τίτλο της χρόνιας, το buzzer beater του και την αγαπημένη φανέλα του.
Έπειτα από 11 χρόνια στη Γερμανία, στην “ξενιτιά” όπως λέει ο ίδιος, ήρθε στην Ελλάδα για να φορέσει τη φανέλα που αγαπά από παιδί, αυτή του Ολυμπιακού. Ο Σάββας Σάββας έγινε ο πρωταγωνιστής του πρώτου τίτλου των “ερυθρόλευκων” στη νέα σεζόν με το γκολ που πέτυχε στα τελευταία δευτερόλεπτα της παράτασης στον τελικό του Super Cup με την ΑΕΚ.
Ο 26χρονος Δραμινός μίλησε στο SPORT24 για τον πρώτο του τίτλο με τον Ολυμπιακό και τι σημαίνει αυτός για την εξέλιξη της σεζόν. Περιέγραψε τι σκέφτηκε στα τελευταία δευτερόλεπτα της παράτασης, πριν πετύχει το γκολ της νίκης, όπως επίσης τα θετικά και τα αρνητικά συναισθήματα που του προκάλεσε η επιστροφή του στην Ελλάδα, από την οργανωμένη Γερμανία. Από τα πρώτα λόγια του θέλησε να εκφράσει όχι μόνο την ικανοποίησή του για τον τίτλο, αλλά και τη χαρά που νιώθει ως αθλητής του Ολυμπιακού.
“Η χρονιά άρχισε με το δεξί. Δεν είναι εύκολο να ξεκινάς μια σεζόν με ένα τελικό. Σε κάθε περίπτωση το θέλαμε πάρα πολύ κι εγώ είμαι πολύ χαρούμενος που πλέον φοράω τη φανέλα του Ολυμπιακού. Η τιμή που νιώθω είναι μεγάλη, επειδή είμαι μεγάλος φαν αυτής της ομάδας από μικρό παιδί. Φάνηκε και στο γήπεδο. Είμαι από μικρό παιδί Ολυμπιακός και παρακολουθώ και τα άλλα τμήματα. Mου αρέσει το mentality αυτής της ομάδας. Θέλει πάντα να πρωταγωνιστεί. Αυτό αντιπροσωπεύει κι εμένα ως αθλητή. Γι’ αυτό δουλεύουμε, για να σηκώνουμε στο τέλος της χρονιάς τις κούπες.
Αγωνίζομαι στο σύλλογο που πάντα ήθελα να παίξω και ένιωσα πολύ όμορφα την πρώτη φορά που φόρεσα τη φανέλα του Ολυμπιακού. Είναι ξεχωριστό να βλέπεις ότι πάνω στη φανέλα του συλλόγου που υποστηρίζεις από μικρό παιδί είναι το όνομά σου. Χαμογέλασα. Όταν φοράς αυτή τη φανέλα ξέρεις ότι: “Την έβαλες, ΟΚ. Όμως, το δύσκολο δεν είναι να τη φορέσεις, αλλά να την τιμήσεις”. Πρέπει να φέρεις αποτελέσματα. Το δύσκολο σκέλος έπεται, λοιπόν. Ο Ολυμπιακός θέλει να πρω-τα-γω-νι-στεί! Πάντα παρακολουθώ τα παιχνίδια του σε όλα τα αθλήματα. Είχα πάει στον αγώνα με την Άιντραχτ, επειδή τότε αγωνιζόμουν κοντά στη Φρανκφούρτη και θα πάω και τώρα στο ματς με τη Φράιμπουργκ”.
Στην ομάδα είναι ο κουμπάρος μου, ο Νίκος Πασσιάς. Του έχω βαφτίσει το παιδ
Ο αριστερός ίντερ στην ομάδα του Πειραιά βρήκε τις συνθήκες που ήθελε στον Ολυμπιακό, αλλά και τον κουμπάρο του.
“Παρόλο, που αγωνιζόμουν τόσα χρόνια στη Γερμανία και σε ένα πολύ υψηλού επιπέδου πρωτάθλημα, είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι εδώ και παίζω για τον Ολυμπιακό με τους ανθρώπους που βρίσκονται στην ομάδα. Με γεμίζει αυτό. Περίμενα πολύ αυτή τη στιγμή, δηλαδή να είναι τα πράγματα όπως πρέπει να είναι στον Ολυμπιακό και να επιστρέψω στην Ελλάδα. Βρήκα τις συνθήκες και το επίπεδο που θέλω.
Ξέρω τι μπορώ να δώσω στην ομάδα και τι μπορεί η ομάδα να δώσει σε μένα. Κάθε αθλητής θέλει να πρωταγωνιστεί και αρπάζει τις ευκαιρίες. Αυτό έκανα και όταν πήγα στη Γερμανία και αυτή η κίνηση με έκανε αυτό που είμαι. Με δένουν κι άλλα με τον Ολυμπιακό. Στην ομάδα είναι ο κουμπάρος μου, ο Νίκος Πασσιάς. Του έχω βαφτίσει το παιδί”.
Πριν από τον τελικό είπα στους συμπαίχτες μου ότι ζούμε γι’ αυτές τις στιγμές
Ο Σάββας μίλησε στους συμπαίχτες, πριν από τον τελικό στ’ αποδυτήρια και αποκάλυψε τι τούς είπε.
“Ήταν ένας πολύ ανταγωνιστικός τελικός και μείναμε ενωμένοι σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, τόσο όταν ξεφύγαμε στο σκορ, όσο και όταν το γύρισε η ΑΕΚ. Τα παιδιά τα έδωσαν όλα. Φάνηκε πόσο το ήθελαν και ήμασταν αυτοί που κερδίσαμε το παιχνίδι με ένα γκολ. Έτυχε να είμαι εγώ αυτός που πέτυχε το γκολ της νίκης στο τέλος. Νομίζω ότι ο κόσμος είδε ένα ωραίο παιχνίδι.
Βέβαια, ακόμα είναι αρχή της χρονιάς και δεν είμαστε έτοιμοι. Έχουμε πολλά πράγματα να δουλέψουμε στους αυτοματισμούς, διότι είμαστε πολλοί νέοι παίχτες στην ομάδα. Ωστόσο, είναι το καλύτερο να αρχίζεις τη χρονιά με ένα τρόπαιο. Είναι μια επιβεβαίωση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Πρέπει να δουλέψουμε πολύ.
Υπήρχαν πολλές στιγμές στον τελικό που πρέπει να τις δούμε, αλλά πιστεύω ότι είμαστε σε καλό δρόμο και αυτή η κούπα θα δώσει ψυχολογικό boost στην ομάδα, για να συνεχίσει την πορεία στο πρωτάθλημα, στο κύπελλο και στην Ευρώπη.
Οι στόχοι είναι καθαροί. Ο κάθε αθλητής πρέπει να ξέρει πού βρίσκεται και εμείς είμαστε σε μια ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστεί. Το καλό είναι ότι όλοι ξέρουμε τι σημαίνει να παίζεις γι’ αυτόν το σύλλογο. Είμαι χαρούμενος, επειδή δουλεύουμε σκληρά και με την πάροδο του χρόνου θα δούμε πιο ωραία πράγματα.
Η ΑΕΚ είναι μια πάρα πολύ καλή ομάδα. Ξέραμε ότι πρέπει να δώσουμε το 100% του εαυτού μας και να μείνουμε συγκεντρωμένοι στο πλάνο μας, για να κερδίσουμε το παιχνίδι. Αυτό που είπα στους συμπαίχτες μου ήταν ότι “όλοι όσοι βρισκόμαστε σε αυτά τα αποδυτήρια και δουλεύουμε σκληρά κάθε μέρα, ζούμε γι’ αυτές τις στιγμές. Δεν σου συμβαίνει συνέχεια να παίζεις σε ένα τελικό. Αυτές είναι οι στιγμές που δικαιώνουν τις προσπάθειές μας”.
Αφού, μπήκε η μπαλίτσα μέσα, όλα καλά
Πέτυχε ένα εντυπωσιακό buzzer beater και περιέγραψε καρέ καρέ τις κινήσεις του και τη σκέψη του πριν από το νικηφόρο γκολ του.
“Από την εμπειρία που αποκτάμε ως αθλητές, αυτά βγαίνουν αυτόματα. Έχασαν την μπάλα, είχαν μείνει περίπου δέκα δευτερόλεπτα και απλά τρέξαμε μπροστά. Έτυχε να είμαι εγώ εκείνη την ώρα. Αν ήταν άλλος θα είχε σουτάρει εκείνος.
Ήξερα ότι έχουμε πάνω-κάτω δέκα δευτερόλεπτα. Πριν φτάσω στο κέντρο εντελώς ενστικτωδώς είδα το χρόνο. Έδωσα την μπάλα στο κουμπαράκι μου δεξιά και ήξερα ότι θα μου τη δώσει πίσω. Έκανα την έξτρα πάσα και χρησιμοποίησα όλα τα βήματά μου για να σουτάρω ελάχιστα πριν από τη λήξη, ώστε να μην τούς μείνει χρόνος για αντεπίθεση. Μόλις μπήκε το γκολ γνώριζα ότι είχαν μείνει δύο δευτερόλεπτα, γι’ αυτό πανηγύρισα και δεν γύρισα πίσω. Αφού, μπήκε η μπαλίτσα μέσα, όλα καλά”.
Αν και ήξερα τι με περιμένει στην Ελλάδα, έπαθα ένα σοκ όταν ήρθα
Ο “ερυθρόλευκος” άσος έφυγε 15 ετών από την Ελλάδα. Αγωνίστηκε στη Γερμανία και περιέγραψε το σοκ που έπαθε όταν πήγε εκεί, αλλά και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα.
“Ζούσα 11 χρόνια στο εξωτερικό. Είναι πάρα πολλά. Έφυγα στα 15 μου. Όμως, πάντα γύριζα στην Ελλάδα για διακοπές. Μόνο εδώ ξεκουραζόμουν και ανυπομονούσα να έρθει η ώρα που θα επιστρέψω.
Αν και ήξερα τι με περιμένει έπαθα ένα σοκ όταν ήρθα. Σκεφτόμουν ότι ήμουν σε μια χώρα που λειτουργούσαν όλα ρολόι και στην Ελλάδα δεν συμβαίνει αυτό. Στη Γερμανία με έπιασε άλλο σοκ, όταν πρωτοπήγα. Το σοκ της ξενιτιάς.
Η Ελλάδα με τον τουρισμό της, με την ιστορία της, την κουλτούρα της θα έπρεπε να είναι μια χώρα που κόβει και ράβει στην Ευρώπη. Έχουμε τόσα πλεονεκτήματα και πετάμε αετό. Με αυτό νευριάζω. Δεν θέλω να φύγω από την Ελλάδα. Θέλω να ζω στην Ελλάδα και περιμένω από το κράτος να στηρίξει τους πολίτες του.
Βέβαια, εμείς οι αθλητές έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε το χόμπι μας επάγγελμα. Δεν βιώνουμε τα προβλήματα άλλων ανθρώπων που δουλεύουν οκτώ και εννιά ώρες για ένα μισθό και σακατεύονται. Δεν μπορούμε να μπούμε στο πετσί των ανθρώπων που ταλαιπωρούνται. Εμείς είμαστε αλλιώς.
Βγαίνεις στο δρόμο και βλέπεις τα προβλήματα, βλέπεις τους ανθρώπους να αρπάζονται με το παραμικρό. Όλοι είναι μέσα στα νεύρα. Από τη μία αναρωτιέμαι γιατί νευριάζουν και από την άλλη σκέφτομαι: “Σάββα, δεν ξέρεις τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι τους”. Αυτό με στεναχωρεί. Ευελπιστώ να αλλάξουν τα πράγματα και να ζούμε καλά στη χώρα μας, αν και δεν βλέπω φως στο τούνελ.
Δυστυχώς, η χώρα μας αντιμετωπίζει πάρα πολλά προβλήματα. Αλλά, παρόλο που έχω ταξιδέψει σε πάρα πολλές χώρες και ζούσα σε μια καλά οργανωμένη, λέω ότι “σαν την Ελλάδα δεν έχει”. Η ξενιτιά δεν μας ταιριάζει. Πρώτη φορά τώρα νιώθω ότι έχω μια βάση. Ήμουν δύο χρόνια εδώ, τρία χρόνια εκεί. Ποτέ δεν είχα μια βάση, να νιώσω ότι κάπου είναι το σπίτι μου”.
