Ο Παναθηναϊκός βρήκε πάλι την αγωνιστική του ισορροπία χάρη στην άμυνά του, έχοντας δεχθεί μόλις ένα γκολ στα εφτά τελευταία παιχνίδια του, δείχνοντας να αφήνει στο παρελθόν τον κακό Ιανουάριο.
Σ’ όλη αυτή τη διαδρομή του Παναθηναϊκού στην εφετινή σεζόν, υπήρξαν αρκετά στάδια. Με διαφορετικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά στην πορεία και το “αποτύπωμά” τους.
Η απογοήτευση του Αυγούστου για τον αποκλεισμό απ’ τη Σλάβια Πράγας, με τον τρόπο που ήρθε έπειτα από δύο θλιβερές διαιτησίες σε “Eden Arena” και Λεωφόρο, ξεπεράστηκε γρήγορα με την εκκίνηση του πρωταθλήματος και το σερί νικών που έφερε τους “πράσινους” απ’ την αρχή σε θέση οδηγού κι απ’ το βράδυ της 4ης Σεπτεμβρίου (μετά την ολοκλήρωση της 3ης αγωνιστικής) μόνους πρώτους στο βαθμολογικό πίνακα. Εκεί που παρέμειναν στις 25 απ’ τις 27 αγωνιστικές ημέρες που έχουν “τρέξει” ως τώρα στη Stoiximan Super League.
Ναι, ο Αϊτόρ με τη συγκλονιστική παρουσία του στις πρώτες 9 αγωνιστικές του πρωταθλήματος -μέχρι δηλαδή να ακουστεί αυτό το “καταραμένο” κρακ στον χιαστό του το βράδυ της 23ης Οκτωβρίου στον αγώνα με τον Άρη- ήταν εκείνος που είχε πάρει το “τριφύλλι” απ’ το χέρι στο σκοράρισμα και τον οδηγούσε σε υψηλότερες πτήσεις, αγώνα με τον αγώνα, εβδομάδα με την εβδομάδα.
Η άμυνα όμως και το σκληρό “προφίλ” που έβγαζε ο Παναθηναϊκός από την “κουλούρα” της μεσαίας γραμμής και πίσω ήταν εκείνη που έδινε τη σιγουριά, την σταθερότητα και την απαιτούμενη ασφάλεια, για να έρθει μπροστά το γκολ. Ακόμη και μετά τον τραυματισμό του Καταλανού εξτρέμ, το οποίο ήταν ένα συνολικό “σοκ” για τον οργανισμό του Παναθηναϊκού και πολύ περισσότερο για τον τρόπο παιχνιδιού του, τον οποίο ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς αναγκάστηκε να, αν όχι να τροποποιήσει, σίγουρα να αναπροσαρμόσει για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους.
Η συνολική αμυντική συμπεριφορά του “τριφυλλιού” ήταν εκείνη που δεν επέτρεπε στους αντιπάλους παρά ελάχιστες τελικές και (κυρίως) μεγάλες ευκαιρίες, η προσήλωση όλων στους ρόλους και στις αποστολές που είχαν στην άμεση ανάκτηση της μπάλας και στη διατήρηση της ισορροπίας στο positioning έκαναν τη διαφορά για να διατηρεί στην πλειοψηφία των αγώνων του ο Παναθηναϊκός του α’ γύρου (με εξαίρεση ένα ημίχρονο στην Τούμπα και το ματς με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο) ένα κυριαρχικό πρόσωπο.
Για να “δανειστούμε” και μία ατάκα που λένε οι προπονητές του μπάσκετ “μέσα απ’ την αμυντική σοβαρότητα και προσήλωσή του, ο Παναθηναϊκός έπαιρνε ενέργεια για την επίθεση…”.
Το πρώτο μισό της regular season έληξε με τους “πράσινους” να έχουν δεχθεί μόλις 4 γκολ σε 13 ματς, ήτοι 0,31 τέρμα ανά παιχνίδι. Και ναι, αυτή ήταν όντως μία επίδοση ομάδας πρωταθληματικών βλέψεων, στόχων κι απαιτήσεων.
“Τσαλακώθηκε” το πλάνο τον Γενάρη
Όλο αυτό άρχισε να “τσαλακώνεται” στο πολύ “κακό φεγγάρι” που έβγαλε ο Παναθηναϊκός από τα τέλη Δεκέμβρη, μέχρι τα τέλη Γενάρη. Άλλο “πρόσωπο”. Παιδαριώδη και φθηνά ατομικά λάθη, αδράνειες, μεγάλωμα των αποστάσεων μέσα στο γήπεδο. Τα πάντα βεβαίως έχουν την εξήγησή τους.
Για ένα διάστημα τεσσάρων εβδομάδων, ο Παναθηναϊκός δεν είχε την ίδια “φρεσκάδα” που έβγαζε στο πρώτο τρίμηνο της σεζόν την στιγμή μάλιστα που τα πρώτα “σημάδια” είχαν αρχίσει να φαίνονται απ’ το τέλος του α’ γύρου κόντρα σε Παναιτωλικό και Ατρόμητο. Προφανώς διότι δεν είναι δυνατό για καμία ομάδα στον πλανήτη να παίζει όλη τη χρονιά σε υψηλές εντάσεις στο παιχνίδι της και διότι ο υπολογισμός της λεγόμενης αγωνιστικής “κοιλιάς” είχε γίνει για εκείνο το διάστημα, προκειμένου να επανέλθει η ομάδα σε πλήρες φορμάρισμα στο φίνις της σεζόν και δη απ’ τον Φεβρουάριο, μέχρι το τέλος των playoffs.
Copy-paste ήταν ο εφετινός Γενάρης με τον περσινό, σε εντάσεις, τρεξίματα κι εν πολλοίς και σε αποτελέσματα, μόνο που η περσινή στόχευση αφορούσε την ευρωπαϊκή έξοδο και φέτος ο Παναθηναϊκός ήταν απ’ το πρώτο δίμηνο βασικός διεκδικητής του τίτλου και πρωτοπόρος της βαθμολογίας.
Γιατί χάλασε η ισορροπία για 40 μέρες
Την ίδια ώρα, το μεγάλο ντεφορμάρισμα παικτών που αποτελούν “κλειδιά” για την ισορροπία του αγωνιστικού μοντέλου της ομάδας, όπως ο Ρουμπέν Πέρεθ, ο Χουάνκαρ κι ο Παλάσιος, “χάλασαν” την ισορροπία. Συν τον (διπλό) τραυματισμό του Μάγκνουσον, που τον άφησε στα pits για ένα δίμηνο. Όλα αυτά οδήγησαν τον Παναθηναϊκό στο να αρχίσει να… μπάζει “νερά” και να χάνει τη συνοχή του, κλονίζοντας την εμπιστοσύνη και την ψυχολογία όλης της ομάδας, όταν άρχισαν να “στραβώνουν” τα ματς. Και είχαν ως αποτέλεσμα να δεχθεί 10 γκολ (7 στο πρωτάθλημα και 3 στο Κύπελλο απ’ τον ΠΑΟΚ) σε 11 αγώνες που έδωσε μέσα σε 40 μέρες, την στιγμή που σε ένα τρίμηνο και σε 13 ματς, είχε δεχθεί 4!
Όταν έφυγε ο Γενάρης, ολοκληρώθηκε το ρόστερ με τις τρεις μεταγραφές και τις δύο αποχωρήσεις που έγιναν, όταν άρχισε να “σβήνει” η αγωνιστική “κοιλιά” και μαζί με αυτή άρχισαν να βελτιώνονται σιγά-σιγά οι αριθμοί στις μετρήσεις της ομάδας, το πρώτο κομμάτι στο οποίο επικεντρώθηκε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην καθημερινότητα των προπονήσεων, ήταν η επιστροφή της σταθερότητας της σιγουριάς και της εμπιστοσύνης στα μετόπισθεν. Διότι μέσα απ’ αυτή θα άρχιζαν να έρχονται ξανά οι νίκες, “φτιάχνοντας” την ψυχολογία όλης της ομάδας.
Το ξαναβρήκε: Μόλις ένα γκολ σε 7 ματς
Όπως κι έγινε εντέλει, με τον Παναθηναϊκό να ξαναβρίσκει εβδομάδα με την εβδομάδα τη συνοχή του και την ασφάλειά του μέσα στο γήπεδο. Τον τελευταίο ενάμισι μήνα, ήτοι απ’ την 5η Φεβρουαρίου και τον αγώνα με τη Λαμία στη Λεωφόρο, μέχρι το ματς με την ΑΕΚ στην “OPAP Arena”, οι “πράσινοι” δέχθηκαν μόλις ένα γκολ σε 7 αγώνες: Αυτό του Ουντεμπάτζο (από… δίσποντο) στο 10ο λεπτό του αγώνα με τον Άρη στο “Βικελίδης”.
Έχοντας βγάλει δε, ένα πρόγραμμα με εκτός έδρας ματς “φωτιά” (πέρα απ’ τον Άρη) κόντρα σε Ολυμπιακό, ΑΕΚ, αλλά και Ατρόμητο (υπενθυμίζεται ότι δεν… πέρασαν απ’ το Περιστέρι ο ΠΑΟΚ κι ο Ολυμπιακός) με “λευκό” παθητικό. Σίγουρα στο φαληρικό ντέρμπι είχαν και τύχη με το μέρος τους καθότι οι “ερυθρόλευκοι” είχαν μεγάλες στιγμές στον αγώνα, όπως είχε κι ο Παναθηναϊκός την ευκαιρία του Σπόραρ στο 79’. Όμως ακόμη κι έτσι, ίσως το ποδόσφαιρο του έδωσε πίσω την… τύχη που δεν είχε στους αγώνες με Ιωνικό, ΟΦΗ και ΑΕΚ (στην κανονική περίοδο), όπου είχε… σπάσει τα δοκάρια, χάνοντας πολύτιμους βαθμούς.
Η “σταθερά” του και η παραγωγικότητα
Είναι μεγάλο “όπλο” για τον Παναθηναϊκό το γεγονός ότι ξαναβρήκε τις “σταθερές” του μέσα στο γήπεδο και την αμυντική σιγουριά που τον συνόδευε στους 7 απ’ τους 8 μήνες της σεζόν. Όπως έγινε και στα περσινά playoffs.
Ο αντίλογος βεβαίως λέει πως για να αυξήσουν οι “πράσινοι” τις πιθανότητές τους να οδηγήσουν την κούρσα ως πρώτοι, μέχρι το τέλος της σεζόν, επιβάλλεται να βελτιώσουν τους αριθμούς τους στο γκολ. Να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα, την κυνικότητα και την παραγωγικότητά τους. Κι αυτό θα έρθει μέσα απ’ τα παιχνίδια και το “ανέβασμα” παικτών όπως ο Σπόραρ, ο Μπερνάρ, ο Παλάσιος ακόμη κι ο Βέρμπιτς. Κι ας “απαξιώνεται” ο Σλοβένος, οι αριθμοί που είχε σε όλη την καριέρα του δεν αμφισβητούνται.
Η πρώτη “σταθερά” όμως, είναι ξανά εκεί, μέσα απ’ το “σκληρό” προφίλ της εξάδας των Μπρινιόλι, Κώτσιρα, Σένκεφελντ, Μάγκνουσον, Χουάνκαρ και Ρουμπέν που είναι πλέον “καλά” και πάνω σ’ αυτή θα “πατήσει” κι όλος ο Παναθηναϊκός στις 9 “στροφές” που απομένουν ως το φινάλε…
