Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τον ιστορικό ημιτελικό, το Θεό του ποδοσφαίρου και τις παγίδες που καλούνται να αποφύγουν Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ στην επόμενη μέρα τους προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους.
Oταν σημειώναμε χθες τους σοβαρούς πόνους στη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού λόγω της ταυτόχρονης απουσίας Ρουμπέν Πέρεθ και Τσέριν, δεν φανταζόμασταν ότι η ρεβάνς Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ θα εξελισσόταν στα 90 λεπτά ως ένα… Φούλαμ – Μάντσεστερ Σίτι. Δυστυχώς γι’ αυτόν τον Παναθηναϊκό, η διαφορά του υγιούς Τσέριν με τον Βιλένα είναι πολύ μεγάλη. Το ίδιο και του Ρουμπέν (που δεν είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένος εφέτος) με τον Ζέκα. Ομως απ΄ αυτό το σημείο μέχρι το «μηδέν ευκαιρίες σε 128 λεπτά», η απόσταση μετριέται σε έτη φωτός. Παρότι ο Τερίμ δέχθηκε ακόμα ένα πλήγμα στο 57′ χάνοντας τον καλύτερο παίκτη του μέχρι εκείνο το σημείο: τον Τιν Γεντβάι.
Μία ευκαιρία, λοιπόν, μέχρι το γκολ του Δημήτρη Λημνιού στο 129′. Το πρώτο του γκολ μετά από σχεδόν δύο χρόνια! Το πρώτο άνθος στον καινούριο δρόμο του comeback του! Μία ευκαιρία, με την κεφαλιά του Μαντσίνι που αποκρούστηκε επί της γραμμής από τον Κουλιεράκη, η οποία έχει γεννηθεί από επιθετικό φάουλ στον Κοτάρσκι (πιθανότατα, σε περίπτωση γκολ, αυτό θα ακυρωνόταν από τον VAR). Ο χειρότερος σε ντέρμπι Παναθηναϊκός του Τερίμ εναντίον του καλύτερου ΠΑΟΚ τον τελευταίο μήνα. Μιλάμε για τα 90 λεπτά. Διότι στην παράταση η εικόνα του ματς άλλαξε! Στην παράταση, κυρίως λόγω της κόπωσης πολλών παικτών του Δικεφάλου, αλλά και της εντυπωσιακής παρουσίας του Μαντσίνι που υποστηριζόταν από τον «φρέσκο» Βαγιαννίδη, ο γηπεδούχος πήρε τα πάνω του. Ηταν το πρώτο ημίχρονο της παράτασης όταν η εικόνα της ομάδας έβαλε και την εξέδρα στο παιχνίδι! Μέχρι τότε το μίγμα ήταν το εξής: παγωμάρα – συνθήματα κατά του Αλαφούζου – γκρίνια και μουρμούρα.
Ο Θεός της μπάλας επέλεξε Παναθηναϊκό χθες. Θα μπορούσε να πει ότι πήρε έναν υπνάκο για δυο ωρίτσες, είδε ένα όνειρο με «Δράκο» κι όταν ξύπνησε, ο ΠΑΟΚ έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής με κατεβασμένο κεφάλι και η Λεωφόρος τραγουδούσε «είναι τρελός ο Πολωνός», προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει τι έχει δει, τι έχει ζήσει, τι πανηγυρίζει! Υπέρτατη ηδονή! Αξέχαστες στιγμές! Αλησμόνητο ματς. Να το αφηγούνται οι παππούδες στα εγγόνια και να το δείχνουν οι μπαμπάδες στους μικρούς. Και με ιστορικό χαρακτήρα: πρώτη φορά η Λεωφόρος, ίσως λίγα χρόνια προτού γκρεμιστεί, φιλοξένησε αναμέτρηση που ολοκληρώθηκε στα πέναλτι. Πρώτη φορά – κι αυτό είναι εξίσου… απίθανο – προκρίνεται ομάδα σε ημιτελικό από την άσπρη βούλα. Ηταν η… μοίρα; Ηταν… γραφτό; Οχι κατά τη γνώμη μας.
Ο ΠΑΟΚ αξίζει όλο το σεβασμό για την επιβλητική για 90 λεπτά εμφάνισή του. Το λάθος του ήταν ότι στα τελευταία 20 λεπτά της κανονικής διάρκειας, δεν «τελείωσε» την πρόκριση. Το προσπάθησε, το πάλεψε, έχασε δυο σημαντικές ευκαιρίες. Ο Λουτσέσκου είχε δει το πρόβλημα με τον Κώτσιρα σε θέση αμυντικού μέσου αντί του Ζέκα (ένα από τα πολλά λάθη του Τερίμ), ο ΠΑΟΚ το έψαξε το δεύτερο γκολ, δεν το βρήκε. Στην παράταση ήταν λογικό η μορφή του ματς να αλλάξει σταδιακά. Οσο ξέμενε ο ΠΑΟΚ από καύσιμα λόγω και… Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός ισορροπούσε. Bοηθήθηκε περισσότερο και από τις αλλαγές του το Τριφύλλι: Μαντσίνι, Βαγιαννίδης, Γερεμέγεφ, Λημνιός, όλοι από κάτι έδωσαν. Ο ΠΑΟΚ, όμως, πήρε ελάχιστα από Ντεσπόντοφ, Οζντόεφ και Σαμάτα. Παρ’ όλα αυτά, το βρήκε το 0-2 κόντρα στη ροή της παράτασης, με την κεφαλιά του Κεντζιόρα, τον οποίο μάρκαρε στο κόρνερ ο… Μαντσίνι!
Κι όσο κι αν προσπαθούσε ο Παναθηναϊκός, αν ο Δικέφαλος δεν έφτανε στο σημείο να αγωνιστεί με παίκτη λιγότερο λόγω αποβολής ή τραυματισμού, δεν θα το έβρισκε χθες το γκολ που θα τον έστελνε στα πέναλτι. Πιο πιθανό ήταν το 0-3 παρά το 1-2 στο β΄ μέρος της παράτασης, όταν οι Πράσινοι έπαιζαν 3-1-4-2 με τον Μπακασέτα «εξάρι»! Με τον Ακαϊντίν φορ και τον Μπακασέτα εξάρι: αυτό γράφει προς το παρόν η ιστορία του Τερίμ στην Ελλάδα. Μέχρι το επόμενο θρίλερ…
Ο Παναθηναϊκός έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει! Για πρώτη φορά μετά το 2010 ανοίγεται μπροστά του η προοπτική του νταμπλ. Είναι η μοναδική ομάδα από το Big – 4 που μπορεί να το κατακτήσει. Για να το καταφέρει, όμως, χρειάζεται δουλειά πολλή, δεν αρκεί ο «αέρας» του κόουτς και το never give up: με τόσους τραυματισμούς θα είναι πολύ δύσκολο, αλλά ας περιμένουμε και το Μπακασέτας – Ιωαννίδης. Αμφότεροι έκαναν χθες το χειρότερο παιχνίδι τους με την πράσινη φανέλα εφέτος, μα ο χρόνος είναι υπέρ τους: 40 μέρες off ήταν ο Φώτης…
Ο ΠΑΟΚ έχει κάθε λόγο να αισιοδοξεί. Ναι, δεν θα χωνευτεί εύκολα ο τρόπος με τον οποίο αποκλείστηκε. Ναι, τα λάθη με τις μεταγραφές που (δεν) έκανε, δεν μπορεί να τα διορθώσει πια. Ομως αυτή η επιβλητική σε όλα τα επίπεδα (τακτική, αντοχές, αυτοματισμοί, αυτοπεποίθηση) εμφάνιση για 90 λεπτά βάζει τέλος στην εσωστρέφεια, επαναφέρει την πίστη στο σύνολο και επανασυσπειρώνει όλο τον οργανισμό! Αρκεί να μην επαναπαυθεί πάλι στο «πόσο φοβερή ομάδα έχουμε, τι μπαλάρα παίξαμε, τι παικταράδες βγάζουμε και τι έχει φτιάξει ο μπαγάσας ο Ραζβάν».
Εχω την εντύπωση πως έμαθε από τα λάθη του ο Δικέφαλος και πως η τεσσάρα από τον Ολυμπιακό θα τον ωφελήσει μακροπρόθεσμα περισσότερο απ’ ότι τον έβλαψε για λίγες μέρες. Και δεν θα έλεγα το ίδιο για τον Παναθηναϊκό μετά από τις εμφανίσεις με Λαμία και ΠΑΟΚ…
Υ.Γ. Οσο εύστοχο ήταν το πρόσφατο βιντεάκι με τον «κουρέα» Σωτήρη Μουστάκα να τραγουδάει «μας έφερε τη νίκη από τη Θεσσαλονίκη», τόσο άστοχη είναι η σημερινή «καζούρα» στον Λουτσέσκου. Μερικές φορές δεν πρέπει να πιάνεις μόνο τα vibes του κοινού σου, αλλά να σταθμίζεις και το timing. Οταν, λοιπόν, ο Αλαφούζος έχει συνομιλήσει χθες με τον Ρουμάνο τεχνικό για να ηρεμήσουν τα πνεύματα γενικώς, όταν έχει αναδειχθεί τόσο όμορφα η κίνηση του Γερεμέγεφ, η πρωτοβουλία του Βαγιαννίδη και η ωραία απάντηση του Μπάμπα, όταν αρχίζουν οι ποινές για τα καπνογόνα και ξέρεις ότι έχεις play offs μπροστά σου, όταν ακόμα – ακόμα δεν έχεις καν πάρει το Κύπελλο, όταν ζεις στην Ελλάδα και όχι στη Γερμανία, δεν υπάρχει λόγος καζούρας σήμερα σε επίπεδο official social media της ΠΑΕ.
