Η Νάπολι θυμίζει ξανά… ομάδα και το Gazzetta με τη βοήθεια του Wyscout αναλύει τις νέες ιδέες του Αντόνιο Κόντε πίσω από την αναγέννησή της.
Αντόνιο Κόντε: Από τριάδα, σε τετράδα κι απ’τα άκρα, στο κέντροΠόσο ψηλά μπορεί να φτάσει η νέα Νάπολι; Η ομάδα-κόσμημα που έφτιαξε ο Λουτσιάνο Σπαλέτι το 2022 και ανέβασε στην κορυφή της Ιταλίας το 2023 διαλύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Η Νάπολι πέρυσι μετατράπηκε σε ένα συνονθύλευμα παικτών με γαλάζιες φανέλες, έρμαιο των συνεχών αλλαγών προπονητών, της εξόφθαλμης έλλειψης ταυτότητας και συγκεkριμένου πλάνου. Όμως πλέον τα χαμόγελα επιστρέφουν δειλά-δειλά στην Καμπανία, όσο οι Παρτενοπέι αρχίζουν να θυμίζουν ξανά… κανονική ομάδα.
Ο Αντόνιο Κόντε έχει χτίσει την καριέρα του στην ικανότητά του να ανατρέπει ταχύτατα καταστάσεις, να «αφυπνίζει» ομάδες και να τις οδηγεί στην επιτυχία. Και αυτό ακριβώς έχει κάνει και στη Νάπολι που «αναπνέει» ξανά, μετά την τραγική περυσινή σεζόν. Το ενδιαφέρον ωστόσο, είναι πως το έχει κάνει με έναν εντελώς διαφορετικό – για τα δεδομένα του – τρόπο. Το Gazzetta με τη βοήθεια του Wyscout, της κορυφαίας πλατφόρμας ποδοσφαιρικής ανάλυσης, ρίχνει το βλέμμα του στις νέες ιδέες του Κόντε και στην αποτύπωσή τους στους δικούς του Παρτενοπέι.
Αντόνιο Κόντε: Από τριάδα, σε τετράδα κι απ’τα άκρα, στο κέντροΓια χρόνια, ο Αντόνιο Κόντε ήταν συνώνυμος της τριάδας στην άμυνα, του 3-5-2 με πρωταγωνιστές τους ταχυδυναμικούς φουλ μπακ που όριζαν το παιχνίδι του. Ο Μάρκος Αλόνσο και ο Μόουζες στην Τσέλσι του 2017, ο Ασαμόα και ο Ντ’Αμπρόσιο στην Ίντερ του 2020. Αυτοί ήταν οι παίκτες-κλειδιά για εκείνον, οι παίκτες που έθεταν σε λειτουργία τις συνεργασίες στα άκρα, έβγαιναν σε πλάγιες θέσεις και από εκεί σημάδευαν τους επιθετικούς και τους μέσους τους με σέντρες στην περιοχή. Η ανάπτυξη από τα άκρα ήταν νευραλγική για τον Αντόνιο Κόντε.
Κάτι παρόμοιο προσπάθησε να κάνει και στο ξεκίνημά του στη Νάπολι, ωστόσο σύντομα κατάλαβε πως αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει. Λόγω του υλικού του, βάσει προφίλ ποιότητας και αριθμών. Δεν είχε τους παίκτες που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν το παραδοσιακό μοντέλο παιχνιδιού του και χωρίς αυτούς το πράγμα… δεν θα πήγαινε πολύ καλά. Και προς τιμήν του βρήκε την ωριμότητα να προσαρμοστεί και να βάλει μπρος τη μεταμόρφωσή του.
Ο Αντόνιο Κόντε δεν δίστασε να αλλάξει τα πράγματα, να δοκιμάσει κάτι πολύ καινούριο για τον ίδιο και να γυρίσει σε τετράδα στα μετόπισθεν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να αγνοήσει πλήρως τα άκρα, να ρίξει όλο του το βάρος στον άξονα.
Η Νάπολι συνήθως αναπτύσσεται με τετράδα στην άμυνα, όμως βλέπει τους εξτρέμ της να μη δίνουν το πλάτος, αλλά να έρχονται σε πολύ εσωτερικές θέσεις, μπροστά από τα δύο χαφ και πίσω από τον Λουκάκου και τον ΜακΤόμινεϊ που λειτουργεί σαν δεύτερος επιθετικός, όπως ακριβώς φαίνεται και στο παρακάτω στιγμιότυπο. Αυτό δημιουργεί τέτοια πολύγωνα παικτών σε κεντρικές θέσεις, υπεραριθμίες που είναι κομβικές στην κάθετη ανάπτυξή της, η οποία συμβαίνει με γρήγορες συνεργασίες και πάσες σε παίκτες που βγαίνουν στην πλάτη της άμυνας.
Αυτή η προσήλωση στον κεντρικό άξονα και η… αγνόηση των άκρων αντικατοπτρίζεται και στο ότι η Νάπολι φέτος σεντράρει ελάχιστα, είναι 4η από το τέλος στη σχετική κατάταξη της Serie A, και μετρά 9 σέντρες ανά 90 λεπτά, ενώ η Ίντερ του Κόντε για παράδειγμα μετρούσε 17. Αντίθετα, οι δείκτες της σε κάθετες πάσες (4/90′) και πάσες-κλειδιά (4,8/90′) είναι ανεβασμένοι.
Το παραπάνω πρόκειται για ένα πολύ χαρακτηριστικό μοτίβο των νέων ιδεών του Ιταλού κόουτς, ο οποίος όμως έχει διατηρήσει πλήρως τη γνωστή του φιλοσοφία σε φάση άμυνας. Κι αυτό διότι εκεί, τηρεί το σκληροτράχηλο 5-3-2 που τον οδήγησε στις επιτυχίες του. Ο Κβαρατσχέλια ακολουθεί τον Λουκάκου στην πρώτη γραμμή της – μέτριας ομολογουμένως – πίεσης και ο Πολιτάνο από εξτρέμ γίνεται δεξιός μπακ, «σπρώχνοντας» τον Ντιλορέντσο στα στόπερ για να σχηματιστεί αυτή η πεντάδα αμυνόμενων που δύσκολα σπάει από τον αντίπαλο.
Πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει η νέα Νάπολι; Οι καινούριες ιδέες του Κόντε βέβαια δεν είχαν αξία αν απλά λειτουργούσαν στο χαρτί, αν δεν αποτυπώνονταν στο χορτάρι. Είναι σαφές πως κάτι γίνεται καλά στους Παρτενοπέι φέτος και είναι σαφές πως έχουν βελτιωθεί, ξεκινώντας από μια αφετηρία που θύμιζε… καμένη γη. Η Expected Goals Difference – το metric που δείχνει πόσο απειλεί και πόσο απειλείται μια ομάδα κατά μέσο όρο ανά 90 λεπτά – έχει ανέβει αισθητά. Από το περυσινό 0,30xGD βρίσκεται φέτος στο 0,63xGD και η ανάκαμψη της ομάδας είναι εμφανής και στην εικόνα της, μια εικόνα δομημένη, που στηρίζεται σε ένα πλάνο.
Όμως επίσης είναι γεγονός πως αυτό που αποτυπώνεται στον βαθμολογικό πίνακα της Serie A δεν είναι η αλήθεια για τη Νάπολι. Οι Παρτενοπέι έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος του πρωταθλήματος στην κορυφή του και θα επιστρέψουν σε αυτή αν νικήσουν τη Λάτσιο (08/12 – 21:45), ωστόσο τα advanced metrics τους υποδεικνύουν πως αυτή τη στιγμή τρυπούν το ταβάνι τους με τρόπο δύσκολα διατηρητέο στο μέλλον.
Σύμφωνα με τα Expected Points, οι Παρτενοπέι θα έπρεπε να βρίσκονται στην 6η θέση της βαθμολογίας, πίσω από τις Αταλάντα, Λάτσιο, Ίντερ, Γιουβέντους και Μίλαν κατά σειρά. Και η διαφορά των Expected Goals τους – αυτή που συζητήσαμε και παραπάνω – δεν βρίσκεται σε επίπεδα πρωταθλητισμού. Είναι στο +0,63/90′, ενώ για παράδειγμα τη χρονιά του Scudetto βρισκόταν στο +0,95/90′. Αυτή είναι η εικόνα της στιγμής, ίσως αλλάξει στο μέλλον, όμως θα χρειαστεί η – ήδη πολύ βελτιωμένη – Νάπολι να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο. Δεν είναι εύκολο, αλλά τίποτα δεν αποκλείεται. Και σίγουρα η δουλειά του Κόντε είναι ήδη εξαιρετική.
