Ο Βασίλης Βλαχόπουλος γράφει για τη διαχείριση υλικού από τον Μαρίνο Ουζουνίδη στον Άρη και στέκεται στον εκκωφαντικά μεγάλο αριθμό ποδοσφαιριστών που πήραν τις ευκαιρίες τους…
Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο αποτέλεσε η πρόσφατη παρουσία του Βαλεντίνο Φατόρε στην 11αδα του Άρη στο Πανθεσσαλικό Στάδιο. Ο Ισπανός (με ρίζες από την Αργεντινή) δεν ξεχειλίζει από ταλέντο ή τουλάχιστον δεν έδειξε ποτέ την επάρκεια του επιπέδου του για τους στόχους που θέλησε να υπηρετήσει ο Άρης. Ωστόσο, δεν έσβησε ποτέ και η φλόγα στην ψυχή του παράλληλα της σφοδρής επιθυμίας αξιοποίησης της κάθε ευκαιρίας. Μακάρι να είχαν όλοι τον δικό του ψυχισμό.
Ο Φατόρε εντάσσεται στους 19 ποδοσφαιριστές που πήραν την ευκαιρία τους στην αρχική 11αδα και στους συνολικά 25 που χρησιμοποίησε ο Μαρίνος Ουζουνίδης στα έντεκα παιχνίδια του στην τεχνική ηγεσία του Άρη. Ο αριθμός είναι εκκωφαντικά υψηλός για μια ομάδα με μόλις ένα παιχνίδι την εβδομάδα αλλά και ενδεικτικός των προθέσεων του 56χρονου τεχνικού. Κανείς δεν αδικήθηκε ή τουλάχιστον δεν μπορεί να το ισχυριστεί.
Στη συγκεκριμένη λίστα συμπεριλαμβάνονται και οι Μανού Γκαρθία, Σάπι Σουλεϊμάνοφ οι οποίοι πλέον… βγάζουν μεροκάματο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Όπως είναι και ποδοσφαιριστές οι οποίοι δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις και στην οικονομική υπέρβαση που έγινε για χατίρι τους με πιο χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις των Χουάνκαρ, Κουάισον. Θεωρητικά, ο πρώτος θα πρόσφερε τα ποιοτικά ανεβάσματα και τη σέντρα ακριβείας-σήμα κατατεθέν στη διάρκεια της καριέρας του. Ο δεύτερος, θα καλλιεργούσε εσωτερικό ανταγωνισμό στην κορυφή της επίθεσης αλλά η μονοκρατορία του Λορέν Μορόν δεν αμφισβητήθηκε ποτέ.
Στη λίστα των 25 ποδοσφαιριστών συναντά κανείς κι αυτούς που άρπαξαν τις ευκαιρίες από τα μαλλιά ανατρέποντας το αρνητικό κλίμα που είχε αναπτυχθεί γύρω από το όνομά τους. Ο Φραν Βέλεθ είναι ένας από αυτούς. Υπάρχουν επίσης ποδοσφαιριστές οι οποίοι είχαν υποστηρικτικό ρόλο στην αρχή της χρονιάς, έκαναν υπομονή και πλέον μετρούν 10/10, όπως ο Βλάντιμιρ Νταρίντα ο οποίος άντλησε λεπτά συμμετοχής και είδε την αναβάθμιση του ρόλου του έπειτα από την πώληση του Μανού Γκαρθία.
Στην ίδια συνομοταξία είναι κι αυτοί που έπαιζαν ελάχιστα έως τα μέσα του Πρωταθλήματος, όπως ο Γιάννης Φετφατζίδης ή αυτούς που μπήκαν (από ανάγκη) στο rotation του τεχνικού επιτελείου, σαν τον Ρούμπεν Πάρντο. Στην απέναντι λίστα είναι αυτοί που πήραν ευκαιρίες (Πιόνε Σίστο, Λίντσεϊ Ροζ) τις οποίες δεν αξιοποίησαν αλλά και ο Ζαν Ζουλ ο οποίος μέσα από την παρουσία του στο προπονητικό πρόγραμμα δεν προκάλεσε την περιέργεια του προπονητή του ή εν πάση περιπτώσει την απόφαση χρησιμοποίησής του για περισσότερα από 18-20 αγωνιστικά λεπτά, συνολικά. Συνιστά κατόρθωμα να είσαι ο μοναδικός αμυντικός χαφ μιας ομάδας και ταυτοχρόνως να υποχρεώνεις τον προπονητή σου να μην σε κοιτά καν…
Η λίστα των παικτών με τουλάχιστον μία συμμετοχή στο βασικό σχήμα θα ήταν μεγαλύτερη αν δεν είχαν προκύψει οι τραυματισμοί των Κλέιτον Ντιαντί, Ντούντου. Ο πρώτος ταλαιπωρήθηκε από διαδοχικές θλάσεις με συνέπεια την απώλεια του εκπληκτικού αγωνιστικού ρυθμού που είχε στο ξεκίνημα του Πρωταθλήματος υποχρεώνοντας κόσμο και κοσμάκη να ασχοληθεί μαζί του. Ο δεύτερος αντιμετώπισε τραυματισμό από τα μέσα του Δεκέμβρη με αποτέλεσμα την καθυστερημένη έντασή του στο ομαδικό πρόγραμμα.
Ο αριθμός των ποδοσφαιριστών που χρησιμοποιήθηκαν υποδηλώνει ότι ο Μαρίνος Ουζουνίδης έδωσε σε όλους ευκαιρίες. Επαναλαμβάνω. Κανείς δεν αδικήθηκε ή τουλάχιστον δεν μπορεί να το ισχυριστεί. Στα Playoffs κι εφόσον ο Άρης αξιοποιήσει τα αγωνιστικά πλεονεκτήματά του έναντι των υπολοίπων, ενδεχομένως να καταγραφεί αύξηση του αριθμού των παικτών με τουλάχιστον μία παρουσία στο αρχικό σχήμα.
Είναι φανερό εξάλλου ότι πέραν της υπηρέτησης του αγωνιστικού στόχου, ο έμπειρος τεχνικός θέλει στο τέλος της χρονιάς να έχει σχηματίσει ξεκάθαρη και εμπεριστατωμένη άποψη για τον καθένα ούτως ώστε, όταν φτάσει στο επίπεδο των εισηγήσεων, να μην έχει την παραμικρή αμφιβολία για τον βαθμό χρησιμότητας κάθε ποδοσφαιριστή.
