Ο Μπαρτζώκας έδωσε άλλο ένα ρεσιτάλ , οδηγώντας την Παρτίζαν σε έναν πολύ αργό και βασανιστικό θάνατο. Χαμηλό σχήμα, πίεση στα όρια της τρέλας, αλλαγή τακτικής στο τελευταίο δεκάλεπτο και μια ομάδα που μόλις βρέθηκε να χάνει με 14, ξαφνικά ατσάλωσε και βούβανε 20 χιλιάδες ανθρώπους
Δεν ήταν νίκη που έδωσε τίτλο. Δεν ήταν καν νίκη που εξασφάλισε κάτι. Όμως ήταν μακράν η μεγαλύτερη νίκη χαρακτήρα του φετινού Ολυμπιακού. Βγαλμένη από την επιμονή των παικτών του και την έμπνευση του σπουδαίου προπονητή του. Αυτή η ομάδα είναι άγνωστο αν πάρει πλεονέκτημα στην επόμενη φάση της διοργάνωσης.
Είναι άγνωστο το που θα καταλήξει βαθμολογικά. Όμως το πιο γνωστό που έχει φροντίσει να στείλει ως μήνυμα σε κάθε γωνιά της μπασκετικής Ευρώπης, είναι, ότι ακόμη και ένα γήπεδο που κοχλάζει, μπορεί να έχει τον τελευταίο λόγο. Για πάντα κάποιος θα υπάρχει.
Κάποιος θα ξεπετιέται. Κάποιος θα οργιάζει. Και σε ένα χρονικό διάστημα που για κάποιο λόγο ξαφνικά άρχισαν να οργιάζουν μεταγραφικές φήμες, με τον Έβανς της Ζαλγκίρις να “τρώει” τον Γουίλιαμς-Γκος του χρόνου και γενικά, τα social media και ορισμένοι δημοσιογράφοι να ασχολούνται με μεταγραφές και όχι μπάσκετ, ήρθε ο Νάιτζελ Γουίλιαμς Γκος να τους ηρεμήσει.
Έκανε με τα κρεμμυδάκια τις άμυνες του Ομπράντοβιτς, είχε ένα τρομερό δεύτερο δεκάλεπτο μόνος και ένα συγκλονιστικό τέταρτο με παρτενέρ του, τον Γουόκαπ.
Ο Μπαρτζώκας με ρεσιτάλ επιλογών και κόουτσαρίσματος, ήταν αυτός που ανέτρεψε ένα σκηνικό που φαινόταν χαμένο. Και έτσι ο Ολυμπιακός, με την σκληράδα του διατηρεί τις ελπίδες του…
Πρώτο κακό τα ριμπάουντ!
Με μια πεντάδα σε όλο το δεύτερο δεκάλεπτο πήγε ο Μπαρτζώκας και χάρη σε αυτή έμεινε την περισσότερη ώρα στην επιφάνεια, ενός… ωκεανού γεμάτου φουσκοθαλασσιές. Αυτό χάλασε με ένα αντιαθλητικό του ΜακΚίσικ και μια τεχνική ποινή που έφεραν τους γηπεδούχους με διψήφια διαφορά, χάρη σε μαζεμένους πόντους από την γραμμή των βολών.
Κι όμως σε τούτο το διάστημα, ο Γουίλιαμς-Γκος απέναντι στην παλιά του ομάδα μπήκε φουριόζος και δημιούργησε ρήγματα στην σερβική άμυνα, στέλνοντας μήνυμα για το τι θα ακολουθούσε, Ο Γουόκαπ δεν είχε καταφέρει να τα κάνει αυτά, αλλά σίγουρα ο πάγκος σε αυτό το διάστημα τον ηρέμησε για την συνέχεια.
Ο ΜακΚίσικ και ο Λαρεντζάκης κλήθηκαν να αλλάξουν τα πάντα στην άμυνα, ενώ ο Ράιτ κούμπωσε πολύ καλύτερα με την φροντ- λάιν της ομάδας ου Ομπράντοβιτς, συγκριτικά με τον πολύ πιο… βαρύ Φαλ. Και να σκεφτείτε ότι είχαμε επιστροφή Σίκμα για να δώσει ανάσες τον Πίτερς. Ο Ολυμπιακός βελτίωσε τις άμυνές του, αλλά πάνω απ’ όλα, μείωσε την καταστροφή που είχε υποστεί στα ριμπάουντ (13- 3 στο 10′).
Αυτό που είδαμε στην πρώτη περίοδο, μόνο συνηθισμένο δεν είναι για Ολυμπιακό. Η ομάδα που επιτρέπει τα λιγότερα επιθετικά στους αντιπάλους της στην Ευρωλίγκα, είχε υποστεί πανωλεθρία στην… ανατολή της αναμέτρησης. Η Παρτίζαν έχασε 9 σουτ στο δεκάλεπτο.
Ε, από αυτά, στα 6 η μπάλα κατέληξε ξανά στα χέρια των παικτών του Ομπράντοβιτς. Ολες οι τοποθετήσεις λάθος, box out ποτέ και φυσικά η διάθεση των Σέρβων πολύ μεγαλύτερη. Ο Καμπόκλο με τον Καμίνσκι και τον Ντοζίερ, έδειχναν βατοί για να “χτυπηθούν” στις άμυνές τους, ωστόσο, όταν τελείωσε το ημίχρονο, είχαν βάλει 23 πόντους.
Νάιτζελ ό,τι και να λένε!
Μόνο ο διαιτητής- πορτιέρης στην δεκαετία του ’90 στην Κω, μπόρεσε να σταματήσει τον Γουίλιαμς-Γκος με ένα φάουλ- ανέκδοτο. Ήταν το τέταρτο του Αμερικανού που μέχρι εκείνη την ώρα, οργίαζε και στις δυο πλευρές του γηπέδου. Ο Αμερικανός γκάρντ ήταν η αιτία της προσπέρασης βάζοντας και κλέβοντας. Κλέβοντας μπάλες με μανία.
Ήταν η αιτία της ηρεμίας της κόκκινης πλευράς και της θολούρας της μαύρης. Ήταν η αιτία να πνιγεί η άμυνα των Σέρβων γιατί απλά τους απείλησε με όλιους τους τρόπους.
Ήταν η αιτία να μπερδευτούν αφού πλέον δεν προλάβαιναν να καταλάβουν αν την επίθεση την έχτιζε αυτός ή ο Γουόκαπ. Ήταν η αιτία να φύγει κερδισμένη η ομάδα του. Ένα θέμα έχει ο Γουίλιαμς-Γκος και τίποτ’ άλλο. Τραυματίζεται εύκολα.
Όταν είναι υγιής, όπως έχω ξαναγράψει, είναι αυτό που έλειπε δίπλα από τον Γουόκαπ και από τον Κάναν. Ένας ήρεμος άνθρωπος που απλά παίζει το άθλημα το οποίο ξέρει στο 100%! Είναι αυτό που του έδωσε το συμβόλαιο στην Ρεάλ. Είναι αυτό που τον πήγε ξανά στον Ολυμπιακό. Και είναι αυτό που και του χρόνιου όπου και να βρίσκεται θα τον πληρώσει καλά…
Μπαρτζώκας rules
Ο Μπαρτζώκας έκανε την μεγάλη ανατροπή από το – 14. Με Γκος- Γουόκαπ, Λαρεντζάκη σε ρόλο… αμυντικού χαφ (τεράστιο βράδυ από τον Λάρυ δίχως επιθετικές τάσεις και με… ερωτική άμυνα), τον Παπανικολάου 4αρι και τον Φάλ στο “5”.
Ο Έλληνας κόουτς άφησε τον Ομπράντοβιτς να στηρίζει τους ψηλούς του, να περιμένει από αυτούς μια κυριαρχία η οποία όμως είχε μετατραπεί σε τρακαρίσματα πάνω σε τοίχους. Και οι τοίχοι αυτοί δεν ήταν τα κόκκινα κορμιά. Κάθε άλλο. Με κοντό σχήμα ήταν ο Ολυμπιακός.
Έπαψε να παίζει αλλαγές στην άμυνα, οι προπονητές πήραν ρίσκο και οι παίκτες βγήκαν μπροστά. Οι Σέρβοι τράκαραν μεταξύ τους, μπερδεύονταν, η μπάλα τους έμενε, άρχιζαν να σουτάρουν επιπόλαια τρίποντα. Και βέβαια σε καμία περίπτωση, δεν είχαν την κυριαρχία των ριμπάουντ όπως στο πρώτο δεκάλεπτο. Πίεση στην άμυνα στα όρια της τρέλας. Τρέξιμο και εικόνα καμικάζι!
Τρομερή νίκη και επειδή δεν θέλω να τον λησμονήσω (δεν γίνεται αυτό άλλωστε) ο Παπανικολάου ήταν για άλλη μια φορά, ο αρχηγός που θέλει να ‘χει κάθε ομάδα. Όχι φανφάρες και υποδείξεις. Με 13 πόντους, 5/5 δίποντα, δουλειά ασταμάτητη και μπροστά και πίσω. Αν κάποιοι παίκτες σου δεν βάλουν την ψυχή τους και τον αλτρουισμό τους, στην Stark Arena δεν γυρνάς παιχνίδι από 14 πόντους. Νόμος…
Ατσάλι!
Καταλαβαίνω ότι οι Έλληνες μπασκετικοί έχουν βγάλει τα κομπιουτεράκια για να δουν που θα καταλήξουν οι ομάδες τους. Όμως όσο κι αν φαίνεται παράξενο μπορεί ο Παναθηναϊκός με διπλό στην Μπολόνια να ‘χει αρχοντικό πλεονέκτημα έδρας, στην περίπτωση του Ολυμπιακού όμως, έχω την εντύπωση ότι θα πρέπει να περιμένει μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου.
Όχι ότι τον ενοχλεί. Εξάλλου, ο Ολυμπιακός του Βελιγραδίου, είναι πιο σκληρός και από ατσάλι. Οπότε όπου και να τον βγάλει η μοίρα δεν θα λυγίσει εύκολα. Επαναλαμβάνω, του Βελγραδίου. Όχι της Κωνσταντινούπολης πριν κάτι βράδια…
