Ο Ατρόμητος πήγε κόντρα στα “θέλω” του προπονητή του, προτίμησε να κυνηγάει την μπάλα, αλλά τελικά δεν γινόταν να χάσει μόνο από τον Ροντινέι. Οι “ερυθρόλευκοι” χωρίς Φορτούνη-Καμαρά, δεν βρήκαν τα κλειδιά και δεν άνοιξαν την πόρτα. Γράφει ο Παντελής Διαμαντόπουλος
Ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να κερδίσει στο Περιστέρι ή πιο σωστά ο Ατρόμητος ύψωσε εμπόδιο και στους Πειραιώτες.
Κόντρα σε μια ομάδα που ξεκίνησε άσχημα το πρωτάθλημα, αλλά όσο πέρναγε ο καιρός και μετά την αλλαγή προπονητή, βρήκε χαρακτήρα και σταθερότητα. Οι “ερυθρόλευκοι” μετά από τις Σέρρες δεν μπόρεσαν να πάρουν άλλο ένα τρίποντο δια πυρός και σιδήρου γιατί αν το πετύχαιναν, έτσι θα το είχαν κατακτήσει.
Οι χαμένοι βαθμοί Παναθηναϊκού και ΑΕΚ, δεν φέρνουν τον Ολυμπιακό σε μια βαθμολογική θέση που θα τον κάνει να περάσει άσχημες γιορτές. Όμως σε Σέρρες και Περιστέρι, ο Καρβαλιάλ μάλλον κατάλαβε που έχει μπλέξει. Τι εννοώ; Το πόσο σκληρά και αμυντικά θα παίξουν την ομάδα του, αλλά και πόσες ελλείψεις έχει αυτή από παίκτες που θα τον κάνουν να μην φουσκώνει και ξεφουσκώνει στον πάγκο.
Ο Ολυμπιακός θα βρει μέλλον αρκεί να σοβαρευτεί περισσότερο, να βρει αμυντική συνοχή, να κάνει μεταγραφές και να μην έχει εκτός ενδεκάδας τον Φορτούνη. Και καταλαβαίνω ότι κάποιοι διάβασαν αυτό το τελευταίο και έβαλαν τα γέλια όπως το γράφω, όμως η αλήθεια είναι ότι οι φετινοί αριθμοί του Κώστα και η συνολική του παρουσία, εγγυώνται πάντα ότι κάτι θα βρεθεί για να γίνει η δουλειά.
Ακόμη και ο τρόπος που παίζει ο καλός Καμαρά δίνει πράγματα που έλειψαν σε αυτό το ματς στα δυτικά προάστια. Ο Ολυμπιακός είχε διάθεση, δεν είχε στόχευση. Δεν είχε καλή τελική φάση και πλη του Ροντινέι δεν είχε από κανέναν άλλο καλή… προτελευταία φάση.
Άλλος προσανατολισμός
Το τι μπορεί να κάνει ο Ατρόμητος σε μια εποχή, που η γκέλα -των μεγάλων- πάει σύννεφο, οι “ερυθρόλευκοι” το είχαν καταλάβει πριν πάνε να παίξουν. Τόσο από το πως έχει μεταμορφώσει την ομάδα του ο Ίλιτς, όσο και από το χουνέρι που σκάρωσε στον Παναθηναϊκό.
Ο Καρβαλιάλ είχε δυο σοβαρές απουσίες, οι οποίες όσο κι αν φανεί παράξενο αποτελούσαν το 40% του παιχνιδιού του. Και όχι μόνο αυτό. Μιλάμε για δυο παίκτες που κινούνται στον άξονα. Ο ένας (Καμαρά) τρέχει και απειλεί. Ο άλλος (Φορτούνης) ζωγραφίζει και αναγκάζει τους “απέναντί του” να προσαρμόζονται πάνω του και να αφήνουν κενά στους συμπαίκτες του. Και τελευταία στιγμή έχασε και τον Μπιέλ που σύμφωνα με τους ρεπόρτερ τον προόριζε για βασικό.
Δεν ήταν λοιπόν παράξενο πως η ομάδα του λιμανιού και τον προσανατολισμό της άλλαξε, αλλά και εμφάνισε… φρέσκο αίμα. Γιατί ο Μπρνιτς είχε παίξει 31 λεπτά μέχρι αυτόν τον αγώνα, ενώ ο Καρβάλιο πρώτη και τελευταία φορά βασικός ήταν στην πρεμιέρα με τις Σέρρες. Ο Ολυμπιακός δούλεψε αρκετά από το πλάι, ήταν λογικό να πάει εκεί.
Την ποιότητα του Φορτούνη δεν μπορείς να την βρεις. Ο Ποντένσε ήξερε από μόνος του ότι θα έπρεπε να κάνει μεγάλο ματς, αλλά δεν έχει τα skills του αρχηγού του. Κάνει άλλα πράγματα καλά, όμως δεν θα πάρει ποτέ την μπάλα χαμηλά για να κατασκευάσει κάτι σε διάρκεια. Αντίθετα ο Πορτογάλος, έκανε το σωστό και λογικό.
Εμφανιζόταν δεξιά και αριστερά ως στήριγμα στα ανεβάσματα των Ροντινέι και Ορτέγκα. Και στο 79′ είχε την φάση του, αφού βρήκε πεδίο, έκανε ωραία κίνηση, πάτησε καλά στην περιοχή , αλλά έστειλε την μπάλα στο… Αιγάλεω.
Περί… χτισίματος
Ο Ατρόμητος με πέντε στην άμυνα και όλη την ομάδα πίσω από την μπάλα ήταν ξεκάθαρο πως ξεκινούσε από το να μην φάει γκολ και όχι να βάλει. Όπως δηλαδή είχε κάνει και ο Πανσερραϊκός την περασμένη Δευτέρα. Οι Περιστεριώτες κατάφεραν να φάνε το πρώτο μέρος, με μια μόνο επίσκεψη στα καρέ του Πασχαλάκη, ενώ στην δική τους μεγάλη περιοχή έγιναν φάσεις, αλλά κανείς “ερυθρόλευκος” δεν αποδείχθηκε έτοιμος να βρει δίχτυα.
Είναι λογικό, όσο κυλάει ο χρόνος να πλακώνει το άγχος. Ο επιθετικός ρυθμός του Ολυμπιακού δεν ήταν κακός, αλλά ο Ελ Κααμπί και οι Μασούρας-Μπρνιτς δεν συμμετείχαν στο χτισιμο. Περίμεναν. Και όσο περιμένεις, όταν η άμυνα απέναντι είναι πολυπρόσωπη θα την βλάψεις ελάχιστα.
Ο Καρβαλιάλ αυτό το είδε και η κίνηση έγινε στο ημίχρονο κιόλας. Βγήκε ο Μπρνιτς και μπήκε ο Γιόβετιτς, ο οποίος είναι πολύ πιο δημιουργικός ποδοσφαιριστής και κουβαλάει τόση εμπειρία όση είχαν οι άλλοι 21 μαζί (πλην του Τζαβέλλα που είναι κι αυτός παλιά καραβάνα). Ο Ίλιτς είχε μια ομάδα που δεν μπορούσε να κρατήσει μπάλα. Πολύ κουραστικό αυτό και για τα μάτια όσων είναι Ατρόμητος, αλλά και του προπονητή τους.
Αντίθετα την ανάκτηση την είχαν για πλάκα οι φιλοξενούμενοι. Εδώ που τα λέμε ο Καρβάλιο μπορεί να μην είναι κόφτης, αλλά δίπλα στον Έσε χάριζε στον Ολυμπιακό έναν πιο μπαλαδόρο χαφ. Για αυτό τουλάχιστον το έκανε ο συμπατριώτης του, άσχετα αν ο Αργεντίνος έτρεξε περισσότερο, ανέβηκε περισσότερο και τον αισθάνθηκαν και οι γηπεδούχοι περισσότερο…
Εδώ το έκανε η Γιουνάιτεντ…
Σε μια περίοδο περίεργη για τους πορτιέρι των μεγάλων, ο Πασχαλάκης έσωσε την ομάδα του στέλνοντας το τόπι στο δοκάρι, στο 53′ με εξαιρετική επέμβαση. Από ‘κει και έπειτα ο Ατρόμητος συνέχιζε να μην κρατάει μπάλα. Έτρεχαν οι παίκτες του να την κυνηγήσουν και κουράζονταν. Ο Ολυμπιακός ανέβασε πίεση, ο Ροντινέι έπαιρνε τις φάσεις, ο Ρέτσος είχε δοκάρι, ο Ποντένσε έκανε δυο καλές φάσεις τις οποίες τελείωσε σαν ερασιτέχνης και ο Ροντινέι τους πέρναγε όλους από δεξιά, έβγαζε ξυραφιές, αλλά σε καμία δεν βρέθηκε συμπαίκτης του να βάλει γκολ.
Ο Ολυμπιακός άφησε δυο βαθμούς στο Περιστέρι γιατί πολύ απλά δεν βρήκε τρόπο να τους κατακτήσει. Έκαναν αρκετά καλά οι παίκτες του μέχρι να φτάσουν έξω από την περιοχή του Τσιντώτα. Ως εκεί. Ο Ατρόμητος δεν ξετρελάθηκε να παίξει, αλλά αρκέστηκε να χαλάσει την αντίπαλη τακτική. Εδώ το έκανε ολόκληρη Γιουνάιτεντ με την Λίβερπουλ γιατί να μην το κάνει και η ομάδα του Περιστερίου;
