Ο Βασίλης Βλαχόπουλος κάνει έναν πρόχειρο απολογισμό της κανονικής διάρκειας για τον Άρη ο οποίος αναδείχθηκε δεύτερος στην ειδική βαθμολογία των αναμετρήσεων με τους «τέσσερις» δείχνοντας ότι μάλλον του ταίριαζε περισσότερο να ξαναπαίξει με αυτούς…
Περισσότερο μοιάζει με υπόθεση εργασίας υπό την έννοια ότι σε τρεις βδομάδες από σήμερα, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει την αγωνιστική κατάσταση των ομάδων. Το διάστημα είναι αρκετά μεγάλο, καλά-καλά, ούτε οι καθ’ ύλην αρμόδιοι δεν θα είναι σίγουροι γι’ αυτό που θα παρακολουθήσουν. Καθότι δεν έχω κρύψει τη λατρεία μου για τους αριθμούς και το συγκεκριμένο ζήτημα απασχολεί εδώ και τουλάχιστον έναν μήνα, ναι, ίσως στον Άρη ταίριαζε περισσότερο να παίξει με τους «τέσσερις» της κορυφής. Είναι οι 12 βαθμοί που μάζεψε βάσει της ειδικής βαθμολογίας. Πέντε λιγότεροι από τον Ολυμπιακό (17), ένας περισσότερος από την ΑΕΚ (11), δύο από τον Παναθηναϊκό και εννιά ολόκληροι από τον ΠΑΟΚ (3). Και δεν ήταν μόνο οι βαθμοί.
«Καθαρές» νίκες στο «Κλ. Βικελίδης» απέναντι σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, άξιζε κάτι περισσότερο απέναντι στον ΠΑΟΚ και με σύμμαχο την τύχη σε Τούμπα και Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Όσο για την ΑΕΚ, η παραδοχή του Μαρίνου Ουζουνίδη, είπε ότι… «ίσως δεν μας ταιριάζει η ΑΕΚ σαν ομάδα ως προς το στιλ παιχνιδιού», μάλλον κάνει περιττό κάθε άλλο σχόλιο. Και δεν είναι μόνο η αποτελεσματικότητα απέναντι στους «τέσσερις» όσο και η έλλειψη αποτελέσματος απέναντι στους τρεις που θα συναντήσει στα Playoffs των θέσεων 5-8.
Εκεί ο Άρης είναι τελευταίος και καταϊδρωμένος με μόλις πέντε βαθμούς, έναν λιγότερο από τον Ατρόμητο (6) και αρκετούς πιο πίσω από ΟΦΗ και Αστέρα Τρίπολης τους οποίους δε νίκησε στην κανονική διάρκεια αλλά είχε συνολικά τρεις ήττες και μια ισοπαλία. Κι αυτό έχει τη σημασία του διότι στα κριτήρια, σε περίπτωση ισοβαθμίας, μετρούν τα αποτελέσματα τόσο της κανονικής διάρκειας όσο και των Playoffs. Μετά πηγαίνει η διαφορά τερμάτων στα μεταξύ τους παιχνίδια και τελευταία είναι η θέση στην κανονική διάρκεια. Άρα, +3 μεν, αλλά πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας μόνο με τον Ατρόμητο.
Στον Άρη θα ταίριαζε περισσότερο το «1-4» γιατί εντός έδρας δεν τον ανησύχησε κανείς από τους Ολυμπιακό, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Ο πρώτος έχανε με διαφορά δύο τερμάτων από το πρώτο ημίχρονο και η μοναδική φάση που έκανε στο παιχνίδι ήταν στα χασομέρια και στο γκολ που μείωσε στο σκορ (2-1). Η δεύτερη είχε μεν καλύτερη εικόνα αλλά ουσιαστική φάση δεν έκανε και μετά χρειάστηκε να διαχειριστεί το αριθμητικό μειονέκτημα. Ο Παναθηναϊκός έμεινε σ’ ένα καλό πρώτο 20λεπτο και στο δεύτερο ημίχρονο έλαμψε δια της απουσίας του. Ο ΠΑΟΚ ήταν εξίσου ακίνδυνος.
Πέραν αυτών, είναι και το ζήτημα της νοοτροπίας με το οποίο ήδη καταπιάστηκε ο Μαρίνος Ουζουνίδης φωνάζοντας την ανάγκη αλλαγής. Τα αποτελέσματα και η αγωνιστική εικόνα έχουν δείξει ότι οι τωρινοί ποδοσφαιριστές του Άρη λειτουργούν σα να εμπνέονται παραπάνω απέναντι στους τέσσερις πρώτους. Παραδείγματος χάρη, το καλύτερο παιχνίδι του Κίκε Σαβέριο στα (σχεδόν) δύο χρόνια παρουσίας του στην ομάδα ήταν αυτό με τον Παναθηναϊκό. Το κορυφαίο παιχνίδι του Λορέν Μορόν ήταν με τον Παναθηναϊκό στο Ολυμπιακό Στάδιο καθώς ο Μανού Γκαρθία σημείωσε το πιο εντυπωσιακό τέρμα του με τη φανέλα του Άρη, στην Τούμπα.
Οι προπονητές συνηθίζουν να δηλώνουν αδιάφοροι για το πρόγραμμα, όπως και λένε επίσης και το στερεότυπο… «όλοι θα παίξουν με όλους», αλλά τούτο είναι η μισή αλήθεια. Το πρόγραμμα των Playoffs είναι καλό για τον Άρη διότι θα αντιμετωπίσει τους Αστέρα Τρίπολης (εκτός) και ΟΦΗ (εντός) στην εβδομάδα – Σάββατο με Σάββατο ή Κυριακή – που οι δυο τους θα παλέψουν για το εισιτήριο για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Μετά έχει τον εντός έδρας αγώνα με τον Ατρόμητο. Η δουλειά δεν θα «τελειώσει» στον πρώτο γύρο, εφόσον όμως ο Άρης είναι ουσιαστικός, κάλλιστα μπορεί να καλλιεργήσει τις συνθήκες, αυξάνοντας σημαντικά τις αποστάσεις.
Προαπαιτούμενο αποτελεί η βελτίωσης της αγωνιστικής συμπεριφοράς απέναντι σ’ αυτές τις ομάδες και κυρίως, εντονότερη ικανότητα στη δημιουργία και φυσικά, ουσία. Στα δύο παιχνίδια με τον ΟΦΗ, οι «κίτρινοι» πλήρωσαν το κακό πρώτο ημίχρονό τους στην Κρήτη και στο δεύτερο στη Θεσσαλονίκη, ήταν αρκετά φλύαροι. Κάτι αντίστοιχο έγινε με τον Αστέρα στο «Κλ. Βικελίδης» και στο τέλος κινδύνεψαν αρκετά ενώ στην Τρίπολη ήταν soft για τις απαιτήσεις του αγώνα. Με τον Ατρόμητο θα έπρεπε να κερδίσουν και τα δύο παιχνίδια αλλά αδικήθηκαν διαιτητικά στο Περιστέρι.
Στα πέντε από τα έξι παιχνίδια σκόραραν, αλλά δεν θωράκισαν την άμυνά τους. Ο απολογισμός είναι επτά γκολ ενεργητικό και δέκα παθητικό. Συνεπώς, η βελτίωση της αγωνιστικής εικόνας είναι απαραίτητη γιατί είναι εξαιρετικά πιθανό να υπάρξουν αγώνες όπου το μηδέν παθητικό θα είναι αρκετό για την επίτευξη του στόχου.