Ο Κώστας Γουλής στηρίζει το “trust the proccess” που έχει υιοθετήσει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό, έχοντας δημιουργήσει ήδη μία βάση για τα επόμενα χρόνια.
Με ρωτούν αρκετοί φίλοι εδώ και μέρες “μα γιατί κρατούν όλοι τόσο χαμηλούς τόνους στην ομάδα και δεν βγαίνουν να πουν ότι ‘φέτος πάμε για πρωτάθλημα’; Στην κορυφή και με διαφορά απ’ τους υπόλοιπους είναι ήδη κι έχουν όλες τις προϋποθέσεις για να το πετύχουν”.
Σέβομαι απόλυτα το πώς λειτουργεί στο οπαδικό θυμικό του ο κάθε φίλος του Παναθηναϊκού. Ναι, είναι ξεκάθαρο πως στο μυαλό κάθε “πράσινου” οπαδού, ο Παναθηναϊκός πάντα οφείλει με βάση την ιστορία και το ειδικό βάρος του να είναι διεκδικητής των τίτλων. Πάει και τέλειωσε και -ξαναγράφω- είναι απόλυτα σεβαστό όλο αυτό.
Όμως, απ’ την άλλη, άπαντες θα πρέπει να σεβαστούν/σεβαστούμε το ρεαλισμό με τον οποίο αντιμετωπίζει όλο το κλαμπ και πάνω απ’ όλα ο προπονητής του την όλη διαδικασία και να βλέπουμε τα πράγματα πολύ πιο σφαιρικά και to the point.
Ναι, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς βλέπει πως οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί φέτος σε όλο το πρωτάθλημα προσφέρουν μία πολύ καλή ευκαιρία στον Παναθηναϊκό να είναι διεκδικητής μέχρι τέλους και να προσπαθήσει να κόψει πρώτος το νήμα της βαθμολογίας τον προσεχή Μάιο. Δεν είναι… τυφλός, γνωρίζει και κατανοεί πολύ καλά όλα όσα συμβαίνουν (και) στις άλλες ομάδες.
Τον απασχολεί πρώτα η δική του ομάδα
Αυτό που τον απασχολεί σε πρώτη φάση όμως, είναι η δική του ομάδα. Κι ακριβώς επειδή από τον Ιούνιο του 2021 δουλεύει πάνω σ’ ένα πρότζεκτ μιας ομάδας που έφτασε στα… Τάρταρα και προσπαθεί να ξανασηκωθεί στα πόδια της και στο κανονικό μέγεθός της, γνωρίζει πως έχει ακόμη πολύ δρόμο για να διαβεί μαζί με αυτή την παρέα.
Και είναι υποχρεωμένος να πάει αγώνα με τον αγώνα, μακριά από μεγαλοστομίες και πατώντας μόνο στο πλάνο και στη δουλειά του.
Όπως κάνει απ’ την πρώτη μέρα του στον Παναθηναϊκό και διαρκώς “απαντάει” με τη δουλειά του και μόνο με αυτή σε όλους εμάς -τους απ’ έξω απ’ το χορό και τις ευθύνες που κουβαλάει με περίσσιο σεβασμό- που θαρρούμε πως μπορεί να ξέρουμε καλύτερα από έναν προπονητή που το έχει “χτίσει” όλο αυτό από το μηδέν. Κυριολεκτικά από το μηδέν!
Θυμηθείτε τον Παναθηναϊκό του τελευταίου αγώνα των playoffs της σεζόν 2020/21 και την καμένη και ρημαδιασμένη γη που είχε αφήσει πίσω του ο Λάσλο Μπόλονι.
Θυμηθείτε τον για μία τελευταία φορά και μετά σβήστε τον μια και καλή από το μυαλό σας κι επικεντρωθείτε σ’ αυτό που έχει αρχίσει να δημιουργεί από πέρσι ο Σέρβος τεχνικός. Το έχω ξαναγράψει και θα το λέω και θα το γράφω πάντα: TRUST THE PROCCESS, που λένε και οι Αμερικανοί.
Δεν έχει να φοβηθεί κανέναν πια
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν πλέον απ’ τον ανταγωνισμό του. Μάλλον οι άλλοι… ανησυχούν πλέον, διότι δεν έχουν απέναντί τους αυτήν τη… βολική εικόνα του κομπάρσου Παναθηναϊκού εντός κι εκτός γηπέδων.
Αυτό που χρειάζεται, ωστόσο, για να πάει ως το τέλος του δρόμου, είναι να μην τρελαθεί. Να μη χάσει τη στόχευσή του. Τώρα η Τούμπα, μετά ο Αστέρας, πιο μετά το ταξίδι στη Λαμία κι η επιστροφή στη Λεωφόρο με τον Άρη. Αγώνα με τον αγώνα.
Όχι τι θα κάνει μετά από δύο μήνες κι αν θα τον βρει το φινάλε του α’ γύρου ακόμα στην κορυφή της βαθμολογίας. Αυτούς τους υπολογισμούς, ας τους κάνουν άλλοι. Ο Παναθηναϊκός έχει αυτή την στιγμή το πλάνο του προπονητή του και μεγάλη αυτογνωσία πως θα χρειαστεί να ζυμωθεί ακόμη περισσότερο και πιο έντονα, για να φτάσει στον στόχο του.
Έχοντας πλέον στο δυναμικό του (και) παίκτες οι οποίοι σε όλη την καριέρα τους έμαθαν να ζουν και να επιβιώνουν στον ανταγωνισμό και στον πρωταθλητισμό.
Παίκτες που έμαθαν να ζουν στον ανταγωνισμό
Δεν ήταν τυχαία η στόχευση που έγινε στις μεταγραφές το καλοκαίρι, πέρα από τα αγωνιστικά στοιχεία, τη μεγαλύτερη ποιότητα και το μεγαλύτερο βάθος. Ο Παναθηναϊκός πήρε παίκτες που στην πλειοψηφία τους έμαθαν να είναι διεκδικητές και νικητές σ’ όλη την καριέρα τους.
Αν προσθέσει κανείς τα τρόπαια που έχουν κατακτήσει ο Μπερνάρ, ο Μπένιαμιν Βέρμπιτς, ο Άντραζ Σπόραρ, ο Γιούρι Λοντίγκιν, ο Χόρντουρ Μάγκνουσον, ακόμα κι ο Κριστιάν Γκάνεα που έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα Ρουμανίας, θα δει ένα σύνολο από 25 τρόπαια. Κι αυτό παίζει πάντα το ρόλο του, όταν η μπάλα (θα) “καίει”.
Το έτερο μεγάλο “όπλο” του Παναθηναϊκού είναι αυτό που δεν έχουν (για την ώρα) οι υπόλοιποι. Το “τριφύλλι” έχει ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα, είναι ομάδα του προπονητή της απ’ την κορφή ως τα νύχια κι έχει φτιάξει πλέον μέσα σ’ ένα χρόνο τη βάση της για την επόμενη τριετία.
Εννιά μεταγραφές (δέκα με τον Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς τον Γενάρη που δεν έμεινε) κι άλλες εννιά φέτος (δέκα με τον Τορό που πήγε στη Λιβαδειά). Κι από εδώ και πέρα, για τα επόμενα 2-3 χρόνια θα γίνονται ελάχιστες προσθαφαιρέσεις σε ένα ρόστερ που χτίστηκε για να πρωταγωνιστήσει.
Θα κάνει όλα όσα χρειάζονται στις ανανεώσεις
Κι επειδή σύντομα θα ανοίξει κι η κουβέντα για τις ανανεώσεις, με τον Αϊτόρ, με τον Μπαρτ Σένκεφελντ, με τον Ρουμπέν Πέρεθ, με τον Δημήτρη Κουρμπέλη (ακόμη και μ’ αυτόν τον Αχιλλέα Πούγγουρα που έχει ξεκινήσει σούπερ τη σεζόν), το μόνο σίγουρο είναι πως ο Παναθηναϊκός θα κάνει όλα όσα χρειάζονται για να κρατήσει μέσα στους επόμενους μήνες όλα τα “πρώτα βιολιά” του.
Με δικαιοσύνη στις προσφορές που θα γίνουν στον κάθε ένα ξεχωριστά και με επιβράβευση της αξίας και των όσων έχει δώσει ο καθένας. Πλέον, ο Παναθηναϊκός έχει τη δυναμική να κρατάει όλους όσους χρειάζεται. Και θα το κάνει σαν έρθει η ώρα…