Ο Εργκίν Αταμάν επιφύλαξε, μετά τον αγώνα με το Μαρούσι, ένα πολύωρο καψόνι στους παίκτες του Παναθηναϊκού και ο Βασίλης Σκουντής ανατρέχει στο modus operandi του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Εάν ο Εργκίν Αταμάν δεν ήταν προπονητής, αλλά λοχίας, (είμαι βέβαιος ότι) χθες θα κοίταζε αυστηρά τους παίκτες του Παναθηναϊκού στα μάτια και θα τους έδινε το γνωστό παράγγελμα που εδώ και δεκαετίες ακούγεται στα στρατόπεδα και απευθύνεται κυρίως στους ψαρωμένους νεοσύλλεκτους…
“Πάρτε δέκα”!
Δέκα, όχι άριστα 10, αλλά δέκα κάμψεις και (με την τσατίλα που τον κυρίευσε) λίγες λέω!
Αντί των κάμψεων ο Τούρκος προπονητής επέλεξε να γίνει Ομπράντοβιτς στη μεταχρονολογημένη και στοιχειωμένη θέση του Ομπράντοβιτς!
Το μαρτύριο των οκτώ ωρών
Κράτησε τους παίκτες του στο γήπεδο για βίντεο, προπόνηση και όλα τα συμπαρομαρτούντα, επί οκτώ συναπτές ώρες!
Οκτώ μετρημένες με το ρολόι, εκ των οποίων σχεδόν τέσσερις αναλώθηκαν μπροστά στη συσκευή του βίντεο και άλλη μιάμιση μέσα στο γήπεδο, ενώ μεσολάβησε μια χορηγική εκδήλωση!
Υπήρξαν βεβαίως και διαλείμματα για να βάλουν όλοι κάτι στο στόμα τους και να μη ρέψουν, αλλά σε κάθε περίπτωση η παραμονή τους στο ΟΑΚΑ έμοιαζε με κανονική βάρδια σε φάμπρικα!
Τέτοιες προπονήσεις (με την ευρεία κιόλας έννοια) έχουν όνομα: δεν είναι ούτε κανονικές, ούτε συντηρητικές, ούτε βεβαίως προαιρετικές, ως είθισται την επόμενη ημέρα ενός αγώνα…
Τέτοιες προπονήσεις (των κορμιών, των ματιών και των μυαλών) είναι τιμωρητικές και καταλήγουν σε αφόρητο μαρτύριο!
Ο Αταμάν που έγινε… Τούρκος και η α λα Ζοτς συμμόρφωση
Επίτηδες ανακάτεψα και τον Ζοτς σε αυτή την υπόθεση, διότι όντως ο Αταμάν βαδίζει στα χνάρια του σε ό,τι αφορά το πώς επιδιώκει να συμμορφώσει τους παίκτες του μετά από μια άσχημη εμφάνιση…
Σύμφωνοι, στο τέλος της ημέρας ο Παναθηναϊκός δεν κινδύνευσε από το Μαρούσι και επικράτησε άνετα με 82-71, ωστόσο αυτό που έκανε στην κυριολεξία… Τούρκο τον Αταμάν ήταν ο τρόπος με τον οποίο η ομάδα που «πούλησε» μπιρ παρά τη διαφορά των 28 πόντων (61-33).
Αυτό το ματς πάει, πέρασε, αλλά και τι μ’ αυτό;
Ως γνωστόν οι προπονητές σκέπτονται, ενεργούν, αντιδρούν, μαλώνουν, ωρύονται, ξεφωνίζουν και βασανίζουν τους παίκτες τους ενόψει του εκάστοτε επόμενου αγώνα και εν προκειμένω ενόψει του αυριανού κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου, που βρίσκει κιόλας τους Πράσινους σε φάση short-handed, όπως λένε και οι Αμερικανοί…
Παραμένουν στα πιτς ο Ντίνος Μήτογλου και ο Ιωάννης Παπαπέτρου, θα προστεθεί στη λίστα και ο Κώστας Σλούκας, οπότε ο Αταμάν ξέρει ότι η ύφεση δεν συγχωρείται και γι αυτό ανάγκασε όλη την ομάδα να βαρέσει υπερωρίες!
Το εννιάωρο μαρτύριο του Ζοτς
Έζησα κι εγώ-ή μάλλον υπέμεινα-ένα τέτοιο μαρτύριο πριν από 24 χρόνια και δεν θα το ξεχάσω ποτέ!
Δεν το βίωσα βεβαίως ως παίκτης, αλλά ως δημοσιογράφος που ξεροστάλιαζε στο αγιάζι, μπροστά στη ράμπα των αποδυτηρίων του ΟΑΚΑ στις 17 Δεκεμβρίου του 1999…
Το προηγούμενο βράδυ ο Παναθηναϊκός είχε πάθει μια κασκαρίκα στην έδρα του από την Άλμπα Βερολίνου με 72-70, ενώ είχε προηγηθεί (12 Δεκεμβρίου) η ήττα από τον Ολυμπιακό στην επιστροφή του συχωρεμένου του Γιάννη Ιωαννίδη στο ΟΑΚΑ, από το οποίο αποχώρησε με υψωμένα τα χέρια, δίκην ρωμαϊκού θριάμβου!
Για εκείνο το πρωί της Παρασκευής λοιπόν, είχα κανονίσει από μέρες μια συνέντευξη με τον Ομπράντοβιτς ο οποίος διήγε την παρθενική σεζόν του στον πράσινο πάγκο και μάλιστα πριν από τις δυο ήττες είχε δει την ομάδα του «τρέχει» ένα σερί 17-0!
Έφτασα λοιπόν σεινάμενος κουνάμενος στο ΟΑΚΑ στις 12 το πρωί και κατασκήνωσα στα πέριξ, χωρίς να τολμώ κιόλας να μπω στο γήπεδο για να δω τι συμβαίνει!
Η βαρεμάρα του ελέφαντα!
Έστειλε κάποιον ο Ζοτς να με ενημερώσει ότι θα αργούσε, αλλά, διάβολε, δεν φανταζόμουν ότι η καθυστέρηση θα βάσταγε εννέα ώρες!
Ναι, τόσες κράτησε εκείνη η τυραννική διαδικασία κι όταν εδέησε να εμφανισθεί και τον ρώτησα μπας και ήταν κουρασμένος και ήθελε να την αναβάλουμε για μια άλλη ημέρα έσκασε ένα σαρδόνιο γέλιο και μού απάντησε αλληγορικά με μια παροιμία της φυλής Κικούγιου…
“Όταν παλεύει ο ελέφαντας με τον άνθρωπο, η μάχη δεν σταματάει όταν κουραστεί ο άνθρωπος, αλλά όταν βαρεθεί ο ελέφαντας. Κάτσε τώρα να κάνουμε τη συνέντευξη”!
Αυτό φαντάζομαι ότι θα συνέβη και χθες: η μακράς διαρκείας διαδικασία δεν τέλειωσε επειδή κουράστηκαν οι παίκτες, αλλά διότι βαρέθηκε ο Αταμάν!
Το γλάρωμα του Καλάθη
Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά δεν ξέρω εάν στη μακρόσυρτη προβολή του βίντεο, υπήρξε κάποιο κρούσμα παίκτη που τον πήρε ο ύπνος κι έγειρε!
Είχε συμβεί αυτό στον Παναθηναϊκό, ασφαλώς και αλλαχού: συνέβη τη σεζόν 2009-10, όταν σε μια ανάλογη περίπτωση πολύωρης προβολής βίντεο μετά παρατηρήσεων, γλάρωσε και αποκοιμήθηκε στην καρέκλα ο Νικ Καλάθης!
Η εικόνα προφανώς αποτυπώνει όλη τη συμπεριφορά μιας ομάδας, άλλωστε όπως λένε σε τέτοιες περιπτώσεις οι προπονητές, “Videoneverlies”.
Το βίντεο δεν λέει ψέματα και όταν μάλιστα πρόκειται για δυο από δαύτα, η αλήθεια είναι πιο εμφατική…
Τα «βλακώδη λάθη» με τον Ολυμπιακό
Το εννοώ αυτό, διότι χθες ο Αταμάν δεν περιορίσθηκε να προβάλει και να καυτηριάσει τα λάθη και τη χαλάρωση των παικτών του στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα με το Μαρούσι.
Γύρισε 96 ώρες πίσω και τους κοπάνησε ξανά τι δεν έκαναν σωστά –ή, όπως είπε, σε ποια βλακώδη λάθη υπέπεσαν- την περασμένη Πέμπτη κόντρα στον Ολυμπιακό.
Δυο κατσάδες σε συσκευασία μιας!
Το πόσο φουρκισμένος ήταν ο Τούρκος προπονητής είχε διαφανεί με πολύ εύγλωττο τρόπο από το βράδυ της Δευτέρας τόσο με τις αντιδράσεις του στη διάρκεια του αγώνα όσο και με τις μεταγενέστερες δηλώσεις του, στις οποίες κατηγόρησε κάποιους παίκτες (όνομα και μη χωριό) χωρίς ωστόσο να τους κατονομάσει.
Το δημόσιο κράξιμο και το μελιτζανί χρώμα
Ακριβώς το ίδιο έκανε και ο Ομπράντοβιτς, το ίδιο συμβαίνει και με όλους τους προπονητές διότι δεν θέλουν να κράξουν δημοσίως και να βγάλουν στη σέντρα τους παίκτες τους, ώστε να μην τους καταβαραθρώσουν ψυχολογικά και να μην τους “χάσουν”…
Χθες, πίσω από τις κλειστές πόρτες στην αίθουσα του βίντεο, είπε πολύ περισσότερα, στηλιτεύοντας ως επί το πλείστον το έλλειμμα αυτοσυγκέντρωσης, προσήλωσης και σοβαρότητας που δεν αφορά τους παίκτες κατά μόνας, αλλά ολόκληρη την ομάδα…
Taleequale με τον Ομπράντοβιτς, αναρωτιέμαι κιόλας εάν σε κάποια άλλη στιγμή ο Αταμάν θα πάρει κι ελόγου το παροιμιώδες μελιτζανί χρώμα του Ζέλικο και θα ανασύρει από το μπαούλο την ιστορία με την Πρόκομ.
Για να μη μένουν κενά στη διήγηση και να συνδεθούν έτι περαιτέρω οι υποθέσεις, υπενθυμίζω τι συνέβη στις 14 Ιανουαρίου του 2009…
“Θα γίνουμε ο περίγελος της Ευρώπης”
Εκείνο το βράδυ ο Παναθηναϊκός νίκησε την πολωνική ομάδα με 75-53, αλλά ο (σεσημασμένος για την τελειομανία και τον ανικανοποίητο χαρακτήρα του) Ομπράντοβιτς δήλωσε ότι «νιώθω ντροπή για την εικόνα της ομάδας μου» και συν τοις άλλοις κατηγόρησε κάποιους παίκτες του ότι “δεν αξίζουν να φορούν αυτή τη φανέλα”.
Το χόντρυνε ακόμη περισσότερο μάλιστα και στο πλαίσιο των τεχνητών κρίσεων και των ασκήσεων πανικού, στις οποίες είναι μάστορας, δήλωσε ότι “αν συνεχισθεί αυτή η φάμπρικα, τότε θα γίνουμε ο περίγελος της Ευρώπης”!
Πέρασαν τέσσερις μήνες και ο Ομπράντοβιτς δικαιώθηκε πανηγυρικά, διότι όπως είπε ο Φραγκίσκος Αλβέρτης το βράδυ της 3ης Μαίου του 2009, όταν σήκωσε μαζί με τον Δημήτρη Διαμαντίδη την κούπα στην O2 Arena του Βερολίνου “όντως πέφτουν πολλά γέλια, αλλά είναι από την ευτυχία μας”!
“Δυο ώρες στην Κόλαση”!
Παρεμπιπτόντως, σε αντίθεση με τον Ομπράντοβιτς, ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν υπήρξε υπέρμαχος της μεθόδου της πολύωρης τιμωρητικής προπόνησης…
Του αρκούσε ένα πεντάλεπτο για να κάνει τους παίκτες να βλαστημάνε την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκαν και να φτύνουν το γάλα της μάνας τους!
Είναι άλλωστε γνωστή και ξανάγραψα τις προάλλες (με αφορμή την εκδημία του “Ξανθού”, η απάντηση που είχε δώσει ο Παναγιώτης Φασούλας, όταν κάποτε του έθεσαν ένα σχετικό δίλημμα…
“Προτιμάς μια ώρα προπόνηση με τον Ιωαννίδη ή μια ώρα στην Κόλαση;”
Ο “Πάνι” έβαλε τα γέλια και έδωσε μια συνταρακτική απάντηση…
“Προτιμώ δυο ώρες στην Κόλαση”!
Το rematch του Βελιγραδίου και το… μη φάουλ του Λάσο
Σε κάθε περίπτωση η ζωή συνεχίζεται και μετά την κατσάδα, οι Πράσινοι στρέφουν την προσοχή τους στο αυριανό ματς με την Μπάγερν, η οποία συνιστά κιόλας, επί προσωπικού (βλέπε Εργκίν Αταμάν και Πάμπλο Λάσο) το rematch του προπέρσινου τελικού του Final 4 της EuroLeague, στο Βελιγράδι όπου η Εφές πέτυχε το repeat κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Πρόκειται για τον τελικό για τον οποίο ο νυν προπονητής των Βαυαρών μπορεί να νιώθει κάποιες τύψεις συνειδήσεως επειδή δεν έκανε εκείνο το… αναθεματισμένο φάουλ στα τελευταία δευτερόλεπτα προς θλίψη των Μαδριλένων και προς τέρψη και ανακούφιση του Αταμάν!
Από τότε πέρασαν 17 μήνες και οι δυο τους ξανανταμώνουν αύριο σε άλλες πίστες, χωρίς κανείς τους να κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του…
“Αν χάσεις, θα σε απολύσω”!
Το γράφω αυτό διότι θυμάμαι την ιστορία που εκτυλίχθηκε το πρωί της 22ας Νοεμβρίου του 2019, όταν το πρωί της ημέρας του αγώνα Μπάγερν-Παναθηναϊκός και ενώ έφτιαχνε τις βαλίτσες του για να επιστρέψει στην Αθήνα (για τη δεύτερη θητεία του) τηλεφώνησε από τη Νέα Υόρκη στον «αντ’ αυτού» Γιώργο Βόβορα αφενός για τα συχαρίκια μετά τη νίκη στο Κάουνας και αφετέρου για να τον φέρει προ των ευθυνών του…
“Αν χάσεις στο Μόναχο, θα σε απολύσω”!
Ο Βόβορας δεν έχασε (Μπάγερν-Παναθηναϊκός 75-87) και ο Πιτίνο δεν τον απέλυσε, μάλιστα του άρεσε κιόλας που ο μετέπειτα διάδοχος του στον πράσινο πάγκο έπαιξε με ασυνήθιστα σχήματα και μάλιστα εφάρμοσε και άμυνα ζώνης.
Καθένας με τον πόνο του…
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο καθείς εξ αυτών έχει τη δική του ατζέντα και τις δικές του σκοτούρες…
Ο Βόβορας ταξινομεί τα όσα έμαθε στο Summer League του Λας Βέγκας, ως μέλος του επιτελείου των Μπακς…
Ο Πιτίνο έχοντας επιστρέψει στις… εργοστασιακές ρυθμίσεις του, μετά τους κολεγιόπαιδες του Αϊονα, εκπαιδεύει εκείνους του Σεντ Τζον…
Ο Λάσο ξενιτεύτηκε και φιλοδοξεί να ανταποκριθεί στην πρόκληση της εκπροσώπησης των πρωταθλητών κόσμου Γερμανών…
Και ο Αταμάν βλέπει στην οροφή του ανακαινιζόμενου ΟΑΚΑ τα λάβαρα των έξι ευρωπαϊκών τροπαίων του Παναθηναϊκού και βάφεται με την μελιτζανί μπογιά που άφησε κάβα ο Ομπράντοβιτς!
