Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τις… αποθεωτικές υπερβολές των ελληνικών (social) media, την επίδρασή τους στους οργανισμούς των ελληνικών ομάδων και τις… σφαλιάρες που έρχονται με μαθηματική ακρίβεια μετά από τα απίθανα κολακευτικά σχόλια στις επιτυχίες…
Ολυμπιακός: Νίκες με το ζόρι, κολακείες με την Αρσεναλ – ήττα στην Τούμπα…ΑΕΚ: Η άμυνα… «μπετόν» που λίγο έλειψε να δεχθεί οκτώ γκολ από Τσέλιε – ΚηφισιάΠαναθηναϊκός: Ο Ρενάτο Σάντσες, η τεσσάρα στην Ελβετία και η κατραπακιά από τους Ολλανδούς Εθνική Ελλάδας: Λίγο ακόμα και θα λέγαμε για τους Δανούς ότι είναι… ψαράδεςΤο είδαμε με την ΑΕΚ. Συνέβη με τον Ολυμπιακό. Εγινε με εκκωφαντικό κρότο στην Εθνική Ελλάδας. Καταγράφηκε ακόμα και στον Παναθηναϊκό. Ο μοναδικός που… ίσιωσε νωρίς ήταν ο ΠΑΟΚ, απλούστατα διότι η τεσσάρα από τον Λεβαδειακό ήρθε γρήγορα: αμέσως μετά από τις τρεις σερί νίκες στην εκκίνηση. Εκεί, στον ΠΑΟΚ, η υπερβολή είχε τη δεύτερη όψη του νομίσματος, αυτή της καταστροφολογίας.
Ειλικρινά, δεν ξέρω κατά πόσο το βασίλειο της υπερβολής που ονομάζεται «ελληνικά αθλητικά media» επηρεάζει κάθε αθλητικό οργανισμό. Ελπίζω σε μικρό βαθμό. Το σίγουρο, όμως, είναι, ότι τη γενική «ηχώ» μετά από κάθε ματς οι περισσότεροι παίκτες την παίρνουν αυτούσια από τα social media. Αλλη, μεγαλύτερη αυτοκρατορία της υπερβολής εκεί…
Θέλετε να τα θυμηθούμε εν συντομία;
Ολυμπιακός: Νίκες με το ζόρι, κολακείες με την Αρσεναλ – ήττα στην Τούμπα…Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να πάρει ούτε μισή εύκολη νίκη στο πρωτάθλημα. Δεν μπορεί καν να σκοράρει στο πρώτο ημίχρονο. Ούτε εναντίον του Πανσερραϊκού που παίζει με δέκα παίκτες από το 35′. Τον γλιτώνει ο Γιαζίτζι στο 92′ με απίθανο σουτ εναντίον του Αστέρα, σκοράρει στο τελευταίο τέταρτο του ματς στο Βόλο, ισοφαρίζει στο 92′ τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, του βγαίνει η ψυχή με τον Λεβαδειακό στο «Γ. Καραϊσκάκης». Οι περισσότεροι εστιάζουμε στην ποιότητα και στο βάθος του ρόστερ, στο μέταλλο της ομάδας, στην ανωτερότητα και στις πολλές πεταμένες ευκαιρίες.
Η ισοπαλία με την Πάφο περνάει «μπάι» και η μοναδική σοβαρή κριτική έχει ασκηθεί για το πρώτο ημίχρονο της «Λεωφόρου», η οποία όμως άμεσα σχεδόν μπήκε κάτω από το μαγικό χαλί του πέναλτι στον Καμπελά και της απόλυτης υπεροχής στο β΄ μέρος επί του Παναθηναϊκού. Επιστέγασμα όλων οι δίκαιοι έπαινοι για την εμφάνιση στο Emirates. Εκεί, μπαίνει άνω τελεία κι έρχεται η κατραπακιά στην Τούμπα. Kαι πάμε στις άλλες υπερβολές, για τις συζητήσιμες επιλογές του Μεντιλίμπαρ, ο οποίος πάντως, αν δεν κάνουμε λάθος, δεν είχε δα και τον Μέλμπεργκ στον πάγκο αντί του Μπιανκόν, ούτε τον Γεωργάτο για να τον βάλει αντί του Ορτέγκα, ούτε τον Τοροσίδη για να τον χρησιμοποιήσει αντί του Κοστίνια, χώρια που του έλειπαν και οι Ρέτσος – Ροντινέι…
ΑΕΚ: Η άμυνα… «μπετόν» που λίγο έλειψε να δεχθεί οκτώ γκολ από Τσέλιε – ΚηφισιάΣτην ΑΕΚ ήταν πιο ήπια, ίσως και πιο λογική η υπερβολή για μια ομάδα που ξεκίνησε από το μηδέν στο οποίο την άφησε ο Αλμέιδα, πήρε νέο προπονητή, άλλαξε αρκετούς βασικούς και ξεκίνησε με τον πήχη πολύ χαμηλά. Χάποελ Μπερ Σεβά, Αρης Λεμεσού, Αντερλεχτ: εκεί… σπάσαμε το κοντέρ της υπερβολής. Στην απόλυτα πειστική πρόκριση επί των Βέλγων. Ηρθαν τέσσερις νίκες με «μηδέν» παθητικό, μια ισοπαλία με την ΑΕΛ στο παιχνίδι πρωταθλήματος με τις περισσότερες χαμένες φάσεις για την Ενωση και… χάθηκε η μπάλα στα κολακευτικά σχόλια για την αμυντική της συμπεριφορά, το πόσο «κόμπακτ» είναι κι όλα αυτά τα ωραία και αληθινά μέχρι ενός βαθμού και μέχρι ενός επιπέδου.
Διότι δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να παίζεις χωρίς αυθεντικό αμυντικό μέσο (ο Γκρούγιτς έχει παίξει βασικός μόνο με το Αιγάλεω και τον Παναιτωλικό στο Κύπελλο) και να μην έχεις μεγάλη αναβάθμιση στα δυο άκρα της άμυνας συγκριτικά με την περυσινή, τραγική στο τέλος σεζόν… Ηρθε η Τσέλιε, ήρθε η τριάρα που θα μπορούσε να είναι και τεσσάρα. Κι έρχεται και η Κηφισιά που μπορούσε άνετα να της ρίξει τέσσερα τεμάχια πριν από την αποβολή του Ρέλβας στο 11 Vs 11: πάλι κυριαρχεί η αποθέωση βλέπουμε και η σωστή εν μέρει γκρίνια για τη διαιτησία, όχι ο προβληματισμός για το πάρτι του Παντελίδη, το σόου του Τεττέη, την «τρύπια» μεσαία γραμμή. Ο Νίκολιτς, όμως, νομίζω ότι θα τις αποφύγει τις αποθεώσεις…
Παναθηναϊκός: Ο Ρενάτο Σάντσες, η τεσσάρα στην Ελβετία και η κατραπακιά από τους Ολλανδούς Αλλά και στον Παναθηναϊκό για τον οποίο η μπάλα κρατήθηκε χαμηλά το καλοκαίρι μετά τον αποκλεισμό από (αυτούς τους) Ρέιντζερς και εν συνεχεία με τις σερί αποτυχίες και την απόλυση Βιτόρια, η υπερβολή δεν αποφεύχθηκε. Πότε; Μα, ευνόητα, μετά από την τεσσάρα στην Ελβετία επί της Γιουνγκ Μπόις. Λογικό, θα πει κάποιος, βάσει αποτελέσματος. Και βάσει της εικόνας του Τριφυλλιού στο δεύτερο ημίχρονο, στο οποίο διαχειρίστηκε εξαιρετικά το προβάδισμά του. «Χάθηκε», όμως, η τρικυμία μεταξύ 20′ – 45′ όπου ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να κόψει ούτε με βαλέ από τη μεσαία γραμμή του και την αριστερή του πτέρυγα, γράφτηκαν τρομερά πράγματα για τον Σάντσες και τον Κόντη, πάλι καλά που κρατήθηκε ένα μέτρο με τον Ζαρουρί που είναι ζήτημα αν θα ξανακάνει χατ τρικ στην καριέρα του. Και μετά, τι; Μετά νίκη στο φινάλε με τον Γερεμέγεφ εναντίον του ανάλατου Παναιτωλικού, με σούπερ αποθέωση Σάντσες και το στραπάτσο με τους Γκόου Αχέντ Ιγκλς…
Εθνική Ελλάδας: Λίγο ακόμα και θα λέγαμε για τους Δανούς ότι είναι… ψαράδεςΓια την εθνική Ελλάδας δεν χρειάζεται υπερ-ανάλυση. Εκτός από διάσπαρτες ολόσωστες επισημάνσεις περί της αθλητικότητας των Δανών και των εντός έδρας αρνητικών αποτελεσμάτων επί Ιβάν εναντίον αξιόμαχων αντιπάλων, θα νόμιζε κανείς στο… pregame show μετά την πεντάρα επί της Λευκορωσίας (που θα μπορούσε να είναι και επταρο-οκτάρα) ότι η Ελλάδα τουλάχιστον θα νικήσει, αλλά μπορεί να ρίξει και τρία – τέσσερα μπαλάκια σε ομάδα που έχει βασικούς μέσους τον αρχηγό της Σπόρτινγκ Λισσαβώνας και τον πρώην αρχηγό της Τότεναμ, έχει στόπερ της Μπαρτσελόνα και – μεταξύ άλλων – στον πάγκο κοτζάμ Χόιλουντ και Ντόλμπεργκ. Ηρθε κι εκεί η τριάρα, κοιταχτήκαμε στον καθρέφτη σε όλους τους τομείς (χαφ, build up, καθαρό μυαλό, αλλαγές) και ήρθαμε στα ίσια μας.
Δυστυχώς ή ευτυχώς και στα στραβά και στα καλά – αλλά κυρίως στα καλά – η υπερβολή είναι στο DNA του Ελληνα. Μερικές φορές έγκειται στην κακώς εννοούμενη «ανάγκη» των media για μεγαλύτερη… απήχηση, άλλες φορές στο τσίρκο των social media τα μαστίγια κυριαρχούν, μα σε κάθε περίπτωση ένας σοβαρός αθλητικός οργανισμός πρέπει να δημιουργεί και να καλλιεργεί όσο το δυνατόν περισσότερα και πιο αποτελεσματικά αντισώματα. Δεν είναι καθόλου εύκολο για τον προπονητή, τον τεχνικό διευθυντή, τον CEO, το αφεντικό να κρατάει τα γκέμια. Μα πάντα αυτό πρέπει να έχουν κατά νου. Στις χαρές και στις λύπες μαζί, αλλά ο καθένας από το ρόλο του!