Ο Αντώνης Καλκαβούρας σχολιάζει το αποκαρδιωτικό διήμερο των ελληνικών ομάδων στην Euroleague, καταγράφει τα κακώς κείμενα και αναρωτιέται πότε και αν θα μπορέσουν να βρουν έναν σταθερό ρυθμό για να κερδίζουν με συνέπεια.
Ολυμπιακός: Μακριά από την ταυτότητα των τελευταίων ετών!Παναθηναϊκός: Ανησυχητικό που ο Σλούκας είναι σταθερά ο κορυφαίος παίκτης του!Σε μία σεζόν που, για 3η φορά στην ιστορία της Euroleague, το Final 4 θα διεξαχθεί στην Ελλάδα, επιστρέφοντας στο ΟΑΚΑ μετά από 19 χρόνια και που οι ελληνικές ομάδες «χτίστηκαν» για να διεκδικήσουν το τρόπαιο, η ολοκλήρωση της 15ης αγωνιστικής (δηλαδή το 39,4% της διαδρομής στην κανονική περίοδο), τις βρίσκει μεταξύ 8ης και 10ης θέσης (σε απόσταση… αναπνοής, πάντως, από την κορυφή της βαθμολογίας και με τον Ολυμπιακό να έχει έναν αγώνα λιγότερο)…
Που ήταν πέρυσι, που οι «αιώνιοι αντίπαλοι» μπήκαν στα playoffs με πλεονέκτημα έδρας και εξασφάλισαν την συμμετοχής τους στο Final 4; Μετά τους πρώτους 15 αγώνες, αμφότεροι είχαν περίπου στα ίδια νούμερα!
Για την ακρίβεια ο Παναθηναϊκός είχε μία νίκη λιγότερη (ρεκόρ 8-7 αντί του εφετινού 9-6) και οι «ερυθρόλευκοι» μία παραπάνω με ρεκόρ 9-6, στο οποίο θα φτάσουν αν νικήσουν την Φενέρμπαχτσέ στο εντός έδρας εξ’ αναβολής παιχνίδι της προηγούμενης αγωνιστικής (θα διεξαχθεί στις 30 Δεκέμβρη).
Αν τα παραπάνω στοιχεία σας καθησυχάζουν και πιστεύετε οι εκπρόσωποί μας είναι θέμα χρόνου να βρουν ρυθμό, να αποκτήσουν διάρκεια και σταθερότητα στην απόδοσή τους και να παρουσιάσουν την εικόνα που θέλουν οι προπονητές τους, δεν νομίζω ότι σας ενδιαφέρει η συνέχεια του κειμένου!
Αν το μέχρι στιγμής πρόσωπο του «επτάστερου» και των τρεις φορές πρωταθλητών Ευρώπης, σας προβληματίζει περισσότερο από ποτέ (τηρουμένων των εφετινών προσδοκιών και του budget από το οποίο αυτές απορρέουν), τότε πάμε να δούμε μαζί τι δεν πάει καλά και τι προοπτική υπάρχει να διορθωθεί.
Γιατί, πράγματι, χρόνος υπάρχει! Απλά η γεμάτη σκαμπανεβάσματα εικόνα των ομάδων μας, σε ένα διόλου ευκαταφρόνητο αγωνιστικό δείγμα γραφής, πλέον δεν ευνοεί κανενός τύπου εφησυχασμού.
Όχι τίποτε άλλο, θα είναι κρίμα να δούμε την εφετινή γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ να διεξάγεται στα μέρη μας και να γράψουμε… απουσία.
Ειδικά τώρα που η σύμπραξη των «αιωνίων» (Βεζένκοβ, Μήτογλου, Σορτς και Φουρνιέ) με τον Άγιο Βασίλη, έσωσε τα εφετινά Χριστούγεννα και οι εορταστικές μας αγορές με τις κάρτες της Τράπεζας Πειραιώς, θα στείλουν δέκα τυχερούς (5 διπλά VIP πακέτα) στο ετήσιο κορυφαίο ραντεβού της Euroleague στο “Telecom Center Athens”.
Ολυμπιακός: Μακριά από την ταυτότητα των τελευταίων ετών!Από την σεζόν 2021-2022, οπότε οι Πειραιώτες δίνουν ανελλιπώς το «παρών» σε κάθε Final 4 και με εξαίρεση ένα διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου του 2022 (δεν μέτρησαν κάποια παιχνίδια με ρωσικές ομάδες), ο «ερυθρόλευκος» οργανισμός δεν έχει μείνει ποτέ χωρίς νίκη για παραπάνω από 20 μέρες!
Θα μου πείτε ότι στην προκειμένη περίπτωση το συμπέρασμα μπορεί να είναι πλασματικό, γιατί στο μεσοδιάστημα, από την ήττα στο Βελιγράδι (26/11) μέχρι την χθεσινή (12/12) στην Βαρκελώνη, αναβλήθηκε το ματς με την πρωταθλήτρια Ευρώπης…
Ωστόσο, την ερχόμενη Τρίτη (16/12, 21.15), όταν θα υποδεχθεί την φορμαρισμένη και 2η στην βαθμολογία, Βαλένθια για την 16η αγωνιστική, ο Ολυμπιακός θα έχει συμπληρώσει ένα 20ήμερο χωρίς θετικό αποτέλεσμα στην Ευρώπη.
Το πιο σοβαρό απ’ όλα, όμως και το οποίο ενισχύθηκε από το πολύ «χλωμό» πρόσωπο που παρουσίασαν στο “Palau Blaugrana” οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα, έχει να κάνει με την έλλειψη των στοιχείων εκείνων που – επί χρόνια και στις δύο θητείες του 60χρονου τεχνικού στο «λιμάνι» – καθόριζαν την ταυτότητα της ομάδας του.
Ο Ολυμπιακός πήγε στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας για να ψάξει μία μπασκετική και βαθμολογική αντίδραση και στο 2ο μέρος, σχεδόν ηττήθηκε (98-85) κατά κράτος (η διαφορά έφτασε ακόμη και το -19 στο 33’, ενώ το ματς είχε κριθεί από τα μέσα της 3ης περιόδου), από έναν «γηρασμένο» αντίπαλο, που είχε νέο προπονητή (ο Πασκουάλ κοούτσαρε για πρώτη φορά πριν από 20 μέρες)!
Παρά το μικρό διάστημα της παρουσίας του στην ομάδα, όμως, ο Καταλανός τεχνικός κατάφερε να αλλάξει εντυπωσιακά την εικόνα των παικτών και το γεγονός ότι οι πρωταθλητές Ελλάδας έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια από μία πεντάδα με μέσο όρο 34 ετών (85π., 23ρ. & 16ασ.), ήταν πραγματικό εντυπωσιακό!
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο 35χρονος Κλάιμπερν (28π. με 7/10 τριπ.) και ο 32χρονος Πάντερ (24π., 5ρ., 3ας. & 3κλ. με 3/4 τριπ.) έκαναν την καλύτερη εφετινή τους εμφάνιση, ενώ πολύ καθοριστική συνεισφορά είχαν τόσο ο 35χρονος Βέσελι (12π., 3ρ., 4ασ. & 2κοψ. ) και οι 34χρονοι Σενγκέλια (14π., 6ρ. & 3ρ.) και Σατοράνσκι (7π., 6ρ. & 4ασ. )
Οι πέντε προαναφερθέντες έπαιξαν από 25 έως 31 λεπτά και ήταν αρκετοί ώστε να ξεχαρβαλώσουν την άμυνα του Ολυμπιακού και να την φορτώσουν με 98 πόντους (το υψηλότερο παθητικό της σεζόν), 17 περισσότερους από τον μέσο όρο που δεχόταν πριν το τζάμπολ!
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό… Η ομάδα με την 4η καλύτερη επίδοση στα ριμπάουντ (μ.ο. 37,6) στις πρώτες 15 αγωνιστικές, ηττήθηκε στην συντριπτική πλειοψηφία των διεκδικούμενων φάσεων, χάνοντας 19 αμυντικά ριμπάουντ και «συμβάλλοντας» κατ’ αυτόν τρόπο στην χτυπητή υστέρηση στον νευραλγικό τομέα των κατοχών.
Τι άλλο να βάλουμε στο… καλάθι της ελληνικής ομάδας; Τα αβίαστα λάθη (10 συνολικά στην 2η και την 3η περίοδο), τα περισσότερα εκ των οποίων κατέληξαν σε εύκολους πόντους στο transition (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχολογία της άμυνας), την απουσία σκληράδας και ενέργειας στα μετόπισθεν, την παντελή έλλειψη αμυντικών προσαρμογών (ο Κλάιμπερν έκανε party από την αρχή έως το τέλος, ενώ ο Παπανικολάου έπαιξε ελάχιστα) και φυσικά την νοοτροπία του «έχουμε ποιότητα στην επίθεση, οπότε θα βάλουμε περισσότερα απ’ όσα θα φάμε»! Κι όλα αυτά από ένα σύνολο που μπήκε στην 15η αγωνιστική με την 3η καλύτερη άμυνα (μ.ο. 81,7π.)…
Και η επίθεση, όμως, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι δεν λειτουργεί όπως λειτουργούσε πέρυσι και πρόπερσι. Με τον Ντόρσεϊ να εξαργυρώνει την εξαιρετική κατάσταση στην οποία βρίσκεται από τα περυσινά playoffs και να παίζει ένα άναρχο μπάσκετ που είναι έξω από τα καλούπια του Μπαρτζώκα (με την «άδεια» του προπονητή του), ο Ολυμπιακός βλέπει τους δύο βασικούς επιθετικούς του πυλώνες να διανύουν “decline mode” και αυτό έχει αρνητική επίδραση στην συνολική εικόνα.
Τόσο ο Βεζένκοβ, όσο και ο Φουρνιέ, δείχνουν να ψάχνονται και να μην είναι ευχαριστημένοι, η έλλειψη απειλής από την θέση του playmaker αυξάνει την προβλεψιμότητα και με αυτά και με εκείνα, οι «ερυθρόλευκοι» πλέον εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ομαλή ένταξη του νεοαποκτηθέντα Μόντε Μόρις, ώστε να επαναφέρουν την κατάσταση.
Οι Πειραιώτες μπορεί να χτίστηκαν για Final 4, αλλά μέχρι στιγμής (με τις ατυχίες στις περιπτώσεις του Έβανς κατά βάση και του ΜακΚίσικ με τον Ουορντ δευτερευόντως, να έχουν παίξει τον ρόλο), με την απόδοσή τους, δεν υποστηρίζουν την ετικέτα του «φαβορί» για την πρόκριση…
Παναθηναϊκός: Ανησυχητικό που ο Σλούκας είναι σταθερά ο κορυφαίος παίκτης του!Στην αντίπερα όχθη, ο «συνδιοργανωτής» του εφετινού μεγάλου ραντεβού, αντιμετωπίζει τα δικά του δομικά προβλήματα, έχοντας περάσει κι αυτός ουκ ολίγες ατυχίες.
Με τον Λεσόρ να λείπει από την αγωνιστική εξίσωση εδώ έναν χρόνο, τον παίκτη που αποκτήθηκε για να καλύψει το κενό του (Χολμς) να έχει παίξει ελάχιστα λόγω τραυματισμού και τον Αταμάν να μην έχει πείσει κανέναν (ίσως και τον ίδιο του τον εαυτό) για τους λόγους που ήθελε διακαώς τον Σορτς στην ομάδα, αν οι «πράσινοι» δεν είχαν βρει το «λαβράκι» που ακούει στο όνομα του Κένεθ Φαρίντ, ίσως τώρα να ήταν και ακόμη πιο χαμηλά στην βαθμολογία.
Η κακή εικόνα τους στα δύο τελευταία παιχνίδια, βέβαια, οφείλεται και στο γεγονός ότι παίζουν χωρίς μέγεθος στην περιφέρεια, λόγω του τραυματισμού του Όσμαν, της μικρής συμμετοχής του Ρογκαβόπουλου (και της σχεδόν μηδενικής του Γκριγκόνις), ενώ η πιο ανησυχητική (εν μέσω ευχάριστης έκπληξης) παράμετρος, είναι ότι ο παίκτης με το σταθερά πιο σημαντικό “impact” στην ομάδα, είναι ο οδεύων στο 36ο έτος της ηλικίας του, Κώστας Σλούκας.
Με τον Ναν να είναι αισθητά χειρότερος από τις δύο προηγούμενες σεζόν στο αμυντικό κομμάτι και – ελέω Σορτς – να έχει λιγότερο την μπάλα στα χέρια του, ο Παναθηναϊκός δεν φαίνεται να έχει ευνοηθεί από την θεωρητική ενίσχυση της γραμμής των guard.
Και αυτό γιατί και ο περσινός MVP της EL δεν βρίσκεται σε comfort zone και γιατί ο Τι Τζέι έχει βρεθεί σε ένα αγωνιστικό περιβάλλον που δεν υποστηρίζει τις αγωνιστικές του αρετές και γιατί ο Γκραντ έχει αναγκαστικά μετατραπεί σε passpartout για να κλείνει τις αμυντικές τρύπες που δημιουργούνται.
Υπό τις παραπάνω συνθήκες, η εμπειρία, η οξυδέρκεια και η διάθεση του Σλούκα που είναι φανερό ότι διανύει δεύτερη μπασκετική «εφηβεία» και είναι πλήρως αναζωογονημένος μετά και την επιτυχία της Εθνικής ομάδας στο Eurobasket, αποτελούν τον βασικό σταθεροποιητικό παράγοντα της ομάδας.
Σκεφτείτε πόσο χειρότερος θα ήταν ο «επτάστερος» αν ο αρχηγός του, που παίζει non stop μίνιμουμ 25 λεπτά, δεν έκανε παπάδες (στις δύο τελευταίες ήττες έχει μ.ο. 15,5 πόντους με συνολικά 14 ασίστ και μόλις 2 λάθη, ενώ ήταν ο μοναδικός παίκτης με θετικό plus/minus) και δεν τραβούσε σε έναν βαθμό και τους υπόλοιπους μαζί του.
Ωστόσο, με τον αρχηγό της ομάδας να είναι ο πιο σταθερός παίκτης του «τριφυλλιού», λίγο πριν φτάσουμε στα μισά της διαδρομής, αντιλαμβάνεται ακόμη και πλέον αδαής, ότι αν ο Αταμάν δεν βρει τρόπο να διαχειριστεί καλύτερα το υλικό του και να εμπνεύσει τους παίκτες του να παίξουν άμυνα, το εφετινό εγχείρημα δύσκολα θα πάει καλά…
Η εικόνα της ομάδας του ανασταλτικά (15η άμυνα με μ.ο. 86,3π.) δεν παραπέμπει σε σύνολο που στοχεύει στην κατάκτηση του τίτλου και σίγουρα απέχει παρασάγγας από την σκληράδα και το physicality που εξέπεμπε την χρονιά του 7ου ευρωπαϊκούς στο Βερολίνο.
Η αδυναμία στις αμυντικές περιστροφές είναι απογοητευτική για το επίπεδο της Euroleague, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι απέναντι σε Βαλένθια (79-89) και Αρμάνι (89-96) έδωσε συνολικά 71 τρίποντα, με τους αντιπάλους του να έχουν ποσοστό ευστοχίας 41,9%!
Εν κατακλείδι, ο Παναθηναϊκός είναι πολύ κακός αμυντικά και πολύ κατώτερος της ποιότητάς των παικτών του στην επίθεση. Μοιάζει επιτακτική η ανάγκη της πιο ορθολογικής διαχείρισης του υλικού, της επιστροφής των τραυματιών και ενδεχομένως και της απόκτησης ενός ακόμη ψηλού, για να ξαναμπεί το νερό στ΄ αυλάκι.
Για την ώρα, οι δύο ομάδες μας, συναγωνίζονται για το ποια είναι πιο κάτω από την άλλη…