Το Gazzetta επιχειρεί να προσεγγίσει το πολύπλοκο εγχείρημα της νέας ευρωπαϊκής λίγκας που βρίσκεται στα σκαριά, καταγράφει τις «χλιαρές» προεκτάσεις από το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κι αποκαλύπτει ένα στοιχείο που εξηγεί γιατί η «μετωπική σύγκρουση» στο μπασκετικό οικοσύστημα της Γηραιάς Ηπείρου, μοιάζει αναπόφευκτη.
Τα δεδομένα έχουν ως εξής: Από τα τέλη του περασμένου Μαρτίου, οπότε και πήρε επίσημο χαρακτήρα στην Νέα Υόρκη, η σύμπραξη του NBA με την FIBA κινείται με κατεύθυνση την δημιουργία μία νέας ημίκλειστης ευρωπαϊκής λίγκας (10-12 ομάδες με μόνιμη άδεια και 4 που θα προκύπτουν από την «επιβράβευση» των κορυφαίων πρωταθλημάτων-διοργανώσεων της Ευρώπης).
Ταυτόχρονα, όλο το παραπάνω διάστημα βρίσκεται σε συνεχείς συζητήσεις με όλους του φορείς που καθορίζουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ και αναζητεί συμμάχους (έχει προσεγγίσει την Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα) αλλά και επενδυτές, ώστε να οριστικοποιήσει τον χρονικό της ορίζοντα για την έναρξη αυτής της φιλόδοξης πρωτοβουλίας (το νωρίτερο που μπορεί να αρχίσει είναι τον Οκτώβριο του 2027) και να καταστήσει με σαφήνεια όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις για την συμμετοχή.
Οι πληροφορίες του Gazzetta, μάλιστα, αναφέρουν ότι στις 14 Οκτώβρη στο Λονδίνο, είναι προγραμματισμένο ένα meeting των εκπροσώπων της άλλης πλευράς του Ατλαντικού, με όλα τα μεγάλα funds και τις εταιρείες (ήδη έχει εξασφαλιστεί η συνεργασία του χρηματοοικονομικού κολοσσού, που ακούει στο όνομα JP Morgan), που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για να χρηματοδοτήσουν το νέο εγχείρημα.
Ώστε μέχρι το τέλος του χρόνου να υπάρχει μία ολοκληρωμένη εικόνα, για το αρχικό κεφάλαιο που θα έχουν στην διάθεσή τους. Κατ’ αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν να καταλήξουν στο ποσό που θα χρειαστεί να συμπληρώσουν με τις εταιρείες-κολοσσούς που συνεργάζονται στην Αμερική.
Κοινώς, το πράγμα «χοντραίνει», γιατί τα χρήματα που η νέα μπασκετική «κοινοπραξία» έχει τάξει, είναι υπερπολλαπλάσια απ’ όσα εξοικονομούν κάθε χρόνο οι κορυφαίοι οργανισμοί που έχουν συμβόλαιο με την Euroleague.
Και αυτός ίσως είναι και ο λόγος που τέσσερις εκ των μετόχων της ECA (η «βασίλισσα», οι «μπλαουγκράνα», η Βιλερμπάν λόγω Τόνι Πάρκερ και η Φενερμπαχτσέ, που ξέρει ότι η «αιώνια αντίπαλός της στην Τουρκία, Γαλατασαράι, έχει βολιδοσκοπηθεί), δεν έχουν υπογράψει το νέο δεκαετές συμβόλαιο (έχουν προθεσμία μέχρι τις 30 Ιούνη).
Ωστόσο, μέχρι τώρα τίποτε δεν είναι ξεκάθαρο, σε επίσημο επίπεδο τουλάχιστον. Γι’ αυτό και οι συναντήσεις των δύο πλευρών (Euroleague από την μία και FIBA-NBA από την άλλη) συνεχίζονται. Ίσως και γιατί αποτελεί κοινό τόπο ότι η ευρωπαϊκή αγορά σε επίπεδο εμπορικών εσόδων, δεν αντέχει δύο μεγάλες λίγκες και υπό αυτό το πρίσμα γίνονται προσπάθειες να βρεθεί μία φόρμουλα πιθανής συνεργασίας.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι σε σχέση με το πρώτο δίμηνο της συνεργασίας τους και ειδικότερα μετά το Final 4 στο Άμπου Ντάμπι, η FIBA και το ΝΒΑ έχουν ένα σαφώς πιο διαλλακτικό προφίλ στις συζητήσεις με την διοίκηση της EL. Εξού και οι δύο συναντήσεις που έχουν γίνει επί ελβετικού εδάφους, με θέμα το ενδεχόμενο συνεργασίας. Το οποίο, όμως, δεν φαίνεται να προκύπτει γιατί αντικειμενικά, υπάρχουν πολλά εμπόδια!
Ένα από τα πιο σοβαρά, έχει να κάνει με το penalty που θα κληθεί να πληρώσει όποια ομάδα θελήσει να βγει από το νέο 10ετές συμβόλαιο (μέχρι το 2036), που για την ώρα, έχουν υπογράψει οι 9 από τους 13 μετόχους της ECA. Kι αυτό για την ώρα μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 90 εκατομμύρια Ευρώ, από την στιγμή που βάσει καταστατικού, θα πρέπει να καταβάλει αποζημίωση 10 εκατομμύρια σε όποιον μέτοχο την απαιτήσει.
Ταυτόχρονα, λοιπόν και οι δύο πλευρές, προχωρούν ακάθεκτες και προσηλωμένες στο δικό τους πλάνο. Κι αν στην νέα πρόταση που δεν είναι ξεκάθαρη, αναφερθήκαμε πιο πάνω, στην Euroleague η επέκταση σε μοντέλο 22-24 ομάδων από την νέα σεζόν (με δύο περιφέρειες), μοιάζει σχεδόν με «ειλημμένη απόφαση».
Τα έσοδα μεγαλώνουν, η συμφωνία με την Etihad Airways και το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού του Άμπου Ντάμπι αποφέρουn ετησίως περισσότερα χρήματα από τον προηγούμενο χορηγό ονόματος (Turkish Airlines), ενώ το διαρκές εμπορικό μπάσιμο της Μέσης Ανατολής στα δρώμενα της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, αφήνει υποσχέσεις για ακόμη μεγαλύτερη χορηγική πρόοδο.
Κοινώς, οδεύουμε ολοταχώς προς μία μετωπική σύγκρουση που δύσκολα μπορεί να αποσοβηθεί και σε αυτό δεν μπορεί να συμβάλει ούτε το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο μεταξύ άλλων:
* Αναγνωρίζει την αυξανόμενη τάση των ξένων επενδύσεων και της ιδιοκτησίας στον ευρωπαϊκό αθλητισμό και καλεί την Επιτροπή να εξετάσει τον αντίκτυπο αυτής της τάσης, όταν υποστηρίζει τις προσπάθειες για τη διασφάλιση της οικονομικής ακεραιότητας και της ανταγωνιστικής ισορροπίας του ευρωπαϊκού αθλητισμού
* Ενθαρρύνει την Επιτροπή να χρησιμοποιήσει όλα τα κατάλληλα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της για να προστατεύσει τον ευρωπαϊκό αθλητικό τομέα από οποιεσδήποτε πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στην υπονόμευσή του και στη μεταφορά της αξίας που δημιουργεί εκτός Ευρώπης
Και αυτό γιατί μπροστάρης σε αυτή την συνεργασία είναι ο βασικός φορές του αθλήματος, η FIBA, η οποία θεωρείται δεδομένο ότι θα οχυρώσει νομικά το νέο εγχείρημα. Το ερώτημα που τίθεται, βέβαια, είναι πως ο θεματοφύλακας του μπάσκετ μπαίνει μπροστά στην επεκτατική πολιτική του ΝΒΑ στην Ευρώπη, με κίνδυνο την αλλοίωση των παραδοσιακών χαρακτηριστικών σύνδεσης των ομάδων με τους φιλάθλους τους…
Η απάντηση θα μπορούσε να βρίσκεται και στην δεσμευτική συμφωνία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας με τον «άλλο πλανήτη» όσον αφορά στην συμμετοχή των NBAers στις διεθνείς διοργανώσεις των εθνικών ομάδων. Σκέφτεστε την εμπορικότητα που είχαν τα ολυμπιακά τουρνουά χωρίς την Εθνική των Ηνωμένων Πολιτειών με επαγγελματίες παίκτες και τα Eurobasket και τα Mundobasket χωρίς του μη Αμερικανούς που παίζουν στο ΝΒΑ;
