Ο Νίκος Παπαδογιάννης πιστεύει ότι η νίκη του Παναθηναϊκού -που ανοίγει ξανά την πόρτα του… εμιράτου- θεμελιώθηκε πριν από έναν χρόνο στο Βερολίνο.
H Kωνσταντινούπολη του 2025 δεν πολυμοιάζει με το παγερό, ουδέτερο Βελιγράδι των περυσινών αγώνων με τη Μακάμπι, αλλά και ο πρωταθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός του 2025 δεν είναι η ίδια, κάπως ευάλωτη ομάδα που πέρυσι τέτοιες μέρες επιχειρούσε τις πρώτες διστακτικές απλωτές στο βαθύ πέλαγο της Ευρώπης.
Το ειδικό βάρος της διάστικτης από αστέρια φανέλας το νιώθει ο ίδιος, το νιώθει ο αντίπαλος, το νιώθει ο ουδέτερος, το νιώθει πρώτα απ’ όλους ο ίδιος. Τρία λεπτά πριν το τέλος του κομβικού τρίτου αγώνα με την Εφές, η σεισμόπληκτη γη έτρεμε κάτω απ’ τα εξουθενωμένα πόδια των «πρασίνων» και τα έξυπνα πονταρίσματα πήγαιναν στο μπλε της Ευρωπαϊκής Τουρκίας.
Αλλά το τρέμουλο δεν το ένιωσαν ποτέ οι φιλοξενούμενοι, μέσα στο παλιό σπίτι του Εργκίν Αταμάν. «Στο φινάλε κάναμε το τέλειο παιχνίδι», καυχήθηκε ο πολυνίκης προπονητής. Το τέλειο τρίλεπτο, εννοούσε μάλλον. Μολονότι οι μπαταρίες είχαν αδειάσει, το βλέμμα έμεινε καθάριο και το μυαλό ήρεμο.
Ό,τι πήγαινε στραβά διορθωνόταν με τίμιο ιδρώτα: επιθετικό ριμπάουντ και φόλοου ο Γκέιμπριελ στο 72-72, διπλές και τρίδιπλες ανανεώσεις στο 70-70, μία τάπα του Ερνανγκόμεθ στο τρίποντο που έμοιαζε σαν να έπεσε ο Ισπανός με αλεξίπτωτο, πολύ κυνηγητό στην άμυνα ώστε να μη βρει ελεύθερο περιφερειακό σουτ η Εφές των πολλών βομβαρδιστών, μία διαρκής άρνηση με πολλά θαυμαστικά στις έξι ή επτά ευκαιρίες που είχαν οι Τούρκοι για να πάρουν προβάδισμα.
Ο Παναθηναϊκός ισοφαρίστηκε ξανά και ξανά, αλλά δεν προσκύνησε ποτέ τον σουλτάνο. Όταν πια έβαλε το νερό στο αυλάκι, χρειάστηκε λίγη τύχη και λίγη νοικοκυροσύνη. Η τύχη του χαμογέλασε όταν ο Ερνανγκόμεθ χρειάστηκε να αντικατασταθεί μετά το άγριο -αλλά ουχί αντιαθλητικό- φάουλ που κέρδισε 38 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη στο 72-74.
Ο άσφαιρος μετά το πρώτο ματς Χουάντσο έχει μόλις 63% φετινό από τη γραμμή, αλλά ο Σλούκας που μπήκε στη θέση του για να εκτελέσει τις κρίσιμες βολές είναι σαν να σημαδεύει τον Βόσπορο με βότσαλα: 2/2 και 72-76. Στο ΝΒΑ οι κανονισμοί επιτρέπουν στον αντίπαλο προπονητή να επιλέξει τον παίκτη που θα πάει στη γραμμή (ώστε να αποφεύγονται παγαποντιές), αλλά η Αμερική κείται μακράν. Ο Μπάνκι, που αφελώς ζήτησε την αλλαγή, πατούσε σε λάθος ήπειρο.
Ο Λάρκιν μείωσε με 2/2, αλλά στην αμέσως επόμενη κατοχή, φεγγίτη προς το Άμπου Ντάμπι, ο Σλούκας έβαλε ακόμα περισσότερα λεφτά στην τράπεζα. Ο πολύπειρος καπετάνιος του Παναθηναϊκού περίμενε υπομονετικά να καταφτάσει το ντουμπλάρισμα και, σαν γέννημα τεχνητής νοημοσύνης, σημάδεψε αμέσως τον συμπαίκτη που έμεινε ελεύθερος.
Ο Ντίνος Μήτογλου είχε 3/4 τρίποντα και σούταρε με τη σιγουριά του παίκτη που ζούσε βραδιά καριέρας, δίχως να πτοείται από το βάρος της μπάλας. Κάποιοι θυμήθηκαν εκείνη την τριποντάρα του στο τελευταίο βιράζ του τελικού του Βερολίνου απέναντι στη Ρεάλ. Οι πιο αιρετικοί, την ασίστ του ίδιου Σλούκα στον Γιώργο Πρίντεζη για κάποιο άλλο νικητήριο καλάθι, κάποιου άλλου προημιτελικού.
Μολονότι ο Παναθηναϊκός δεν πήρε πάρα πολλά από τους μετρ της άμυνας (Χουάντσο, Γκέιμπριελ, Γκραντ, πόσο μάλλον το ανενεργό Καλαϊτζάκη), θαυμάστηκε για την αποτελεσματικότητά του στα μετόπισθεν. Κέρδισε όχι επειδή έβαλε 81 πόντους, αλλά επειδή, με την τακτική του, κράτησε την Εφές στο ασήμαντο για τα δεδομένα της 77. Με πάρα πολλή δουλειά από τον πανούργο Αταμάν.
Τον τρόπο τον έδειξαν παίκτες που είθισται να σημαδεύονται από τους αντίπαλους προπονητές: ο Μήτογλου, ο Γιούρτσεβεν, ακόμα και ο Σλούκας. Ο γοργοπόδαρος Όσμαν έδωσε τον ρυθμό με τον καλπασμό του και ο Κέντρικ Ναν έτριβε τα χέρια του όσο οι συμπαίκτες του τού χάριζαν ανάσες.
Στο 36-43 του 19ου λεπτού, ο MVP μετρούσε μόλις 4 πόντους με 2/6 σουτ, αλλά και επτά λεπτά ξεκούρασης. Όταν η Εφές έριξε όλες τις μάρκες στο τραπέζι, βρήκε τον Ναν έτοιμο να προσφέρει ένα πρόβλημα σε κάθε της λύση. Ο Αμερικανός πέτυχε 21 πόντους στο δεύτερο μισό του αγώνα και ήταν ο εξισορροπιστής τις λίγες φορές που το παρκέ κατηφόρισε.
Το 11-0 που πέτυχαν οι Τούρκοι μετά το 50-63 εκπορεύτηκε από συσσωρευμένα λάθη συσσωρευμένης κόπωσης, αλλά σταμάτησε και αυτό στα ξεκούραστα χέρια του Ναν: τάισμα του Γιούρτσεβεν για το 61-65, καλάθι και φάουλ για το 64-68, εύστοχο τζαμπ σουτ για το 68-70, κερδισμένο φάουλ και 2/2 βολές για το 70-72, ένας εναντίον όλων ώστε να δημιουργούνται και χώροι για τον μοναδικό ζεστό σουτέρ Μήτογλου.
Ο Ντίνος τελείωσε το ματς με 4/5 τρίποντα, ενώ οι υπόλοιποι «πράσινοι» έγραψαν 3 στα 19. Τα 6 επιθετικά ριμπάουντ στην δ’ περίοδο (και 15 συνολικά στον αγώνα) υπενθύμισαν ποιο είναι το αντίδοτο στη χαμένη διαύγεια.
Δεν ξέρω αν ο καταπονημένος Παναθηναϊκός θα μπορέσει να κλείσει τη σειρά επί τουρκικού εδάφους, υποψιάζομαι όμως ότι η αποψινή νίκη ήταν εκ των, ων ουκ άνευ. Εάν η Εφές έπαιρνε προβάδισμα, θα γινόταν γκραν φαβορί για την πρόκριση και για το ζευγάρωμα με τη συμπολίτισσα Φενέρ. Τώρα, την τελευταία λέξη θα την ξεστομίσει -εάν χρειαστεί- το γήπεδο που μαζεύει 10.000 κόσμο σε προπόνηση και εξαφανίζει 20 χιλιάδες εισιτήρια εν ριπή οφθαλμού.
Ο Παναθηναϊκός πέρασε με στεγνά πόδια τον ίδιο χείμαρρο που πήγε να τον παγιδεύσει πέρυσι τέτοιες μέρες και πλέον δεν φοβάται τίποτε. Ειδικά στο ΟΑΚΑ, ο κακός εαυτός του εμφανίζεται σπάνια. Και πάντως όχι δύο φορές σερί σε δεκαπέντε μέρες.
Mέχρι το επόμενο τζάμπολ αυτών των συναρπαστικών πλέι-οφ, που φέρνουν και πάλι τις ομάδες μας στον αφρό, ρίξτε μια ματιά και στο σημερινό Old School. Περιέχει τις απαντήσεις ακόμα και σε απορίες που δεν γνωρίζατε ότι έχετε.
