Ο Γιώργος Τσακίρης εξηγεί τη σημασία ανταπόκρισης της Ένωσης του Πελάδο σε αγώνες όπως με τον ΟΦΗ που τα έδωσε όλα και την ποιότητα παικτών που κερδίζουν διαιτητές…
Κάτι παραπάνω από ένα απλό τρίποντο κατέκτησε η ΑΕΚ στη… μάχη της Κρήτης απέναντι στον ΟΦΗ του Ράσταβατς. Διότι είναι γεγονός και μεγάλη αλήθεια ότι οι παίκτες της ομάδας του Ηρακλείου της Κρήτης ήταν απόλυτα διαφορετικοί, περισσότερο ανταγωνιστικοί και στα όρια του αθλητικού παιχνιδιού, συγκριτικά με αυτό που ειχαν δείξει με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Βασικά για να είμαστε ειλικρινείς η διαφορά που είχαν έμοιαζε αντίστοιχη της νύχτας με τη μέρα στις δύο αυτές αναμετρήσεις που είχαν με υψηλό βαθμό δυσκολίας στην έδρα του απέναντι σε ένα μεγάλο αντίπαλο, όπως είναι η ΑΕΚ και ήταν οι “ερυθρόλευκοι”! Πολύ λογικό αγωνιστικά το βρίσκω αφού μετά τις ήττες από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στην έδρα τους, ήθελαν να μη… τριτώσει το κακό.
Ο ασταμάτητος Λιβάι που… δεν τους είδε και η μια επαφή του παικταρά Μαρσιάλ!Μη παρεξηγήσει κανείς αυτό που γράφω, δεν εννοώ, ούτε υπονοώ, πως ο ΟΦΗ έπαιξε σκόπιμα πιο light με τον Ολυμπιακό, ενώ με τον Δικέφαλο χθες τα έδωσε όλα, καμία σχέση και έχει αποδείξει η ομάδα της Κρήτης ότι δεν έχει τέτοια… νταλαβέρια στη νέα αυτή εποχή που τρέχει και για εκείνη. Άλλωστε η ΑΕΚ ήταν πολύ χειρότερη από ότι ο ΟΦΗ με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα. Αλλά είναι απόλυτα δικαιολογημένο και αναμενόμενο όταν υπάρχει ένα κακό σερί στην έδρα σου, όπως έχει η ομάδα του Ράσταβατς, να αναζητείται αντίδραση και να παίζουν στα… κόκκινα οι ποδοσφαιριστές του. Θα έπρεπε να ήταν στο πρώτο 45λεπτο πιο μέσα στο ματς ο Τσιμεντερίδης στον πειθαρχικό έλεγχο, όπως ήταν στο δεύτερο μισό του ματς, αλλά πάμε παρακάτω.
Σημαντικό πως η ΑΕΚ κατάφερε να αποδράσει από την Κρήτη με το διπλό παρά το γεγονός ότι το ματς της στράβωσε από ένα λάθος γύρισμα του Πάολο Φερνάντες και ένα εξαιρετικό σουτ του Καραχάλιου στην πρώτη μόλις τελική του αντιπάλου στην αναμέτρηση! Είναι σημαντική αυτή η σφυρηλάτηση της Ένωσης στα δύσκολα παιχνίδια, απέναντι σε εχθρικές έδρες, με αντίπαλο ανταγωνιστικό, με παιχνίδι δυνατό και όχι …light, κάτι που κάνει πρώτη φορά φέτος. Γεγονός που το έχει ανάγκη αυτό η ομάδα του Αλμέιδα προκειμένου να συνεχίσει να παίρνει αποτελέσματα στην επαρχία και σε τέτοια παιχνίδια, άλλωστε έχει μπροστά της να παίξει ακόμη τρία τέτοια ματς: στην Λαμία, τον Βόλο και στην Τρίπολη.
Η σφυρηλάτηση της είναι απαραίτητη (όπου σφυρηλατώ μεταφορικά σημαίνει δημιουργώ ή διαμορφώνω την προσωπικότητα κάποιου ή τις σχέσεις ανάμεσα σε πρόσωπα ή σύνολα) και σε τέτοια παιχνίδια (έδρες και αντιπάλους)
αφού σε αντίστοιχα με Παναιτωλικό (κι εκεί είχε ποδοσφαιρικό ξύλο) και Πανσερραϊκό, δεν είχε καταφέρει να ανταποκριθεί. Σε τούτο το σημείο βέβαια να θυμίσουμε ότι και στα δυο συγκεκριμένα ματς που αναφέρω, όπου η ΑΕΚ ηττήθηκε σε Αγρίνιο και Σέρρες… πιστολιάστηκε, θα ήταν στην πρώτη θέση αν είχε πάρει ότι δικαιούταν, στην Κρήτη δεν είχε… μπαλωθιά, κακές αποφάσεις στο πρώτο 45λεπτο είχε, μπαλωθιά όμως όχι! Επίσης της κάνει καλό αφού μαθαίνει με την ποιότητα των παικτών της να ξεπερνάει και αυτές δύσκολες που της δημιουργούν διαιτητικές αποφάσεις.
Τέτοια ενέργεια και ποιότητα χρειάστηκε η ΑΕΚ στην Κρήτη για να σπάσει το …μπλόκο του ΟΦΗ, ενέργεια από παικταρά και την έκανε στην προκειμένη περίπτωση ο Λιβάι Γκαρσία, ενώ πήρε πράγματα και από τους “ακριβούς” της, όπως ο Λαμέλα (με την ασίστ στο 1-1) και ο Μαρσιάλ (έβαλε το νικητήριο γκολ με πλασέ που δεν έδινε περιθώρια να θεωρήσει κανείς ότι θα το χάσει). Όπως και το άγγιγμα – πέρασμα του Πιερό στη φάση του δεύτερου γκολ και της συνεργασίας με τον Λιβάι. Από όλους τους καλούς τους μπροστινούς πήρε κάτι και αυτό είναι εξίσου σημαντικό για την ομάδα και τον Αλμέιδα (αλλά και τους ίδιους).
Το Σάββατο διπλό με την Λαμία και διαχείριση ενόψει ΠΑΟΚ…
Υγ: Η δουλειά στον καταρτισμό ενδεκάδας και στη διαχείριση του αγώνα από τον πάγκο του Ματίας Αλμέιδα ήταν εξαιρετική. Η αλλαγή του Βίντα με τον Λαμέλα για να δημιουργήσει υπεραριθμίες μπροστά, κυρίως δεξιά όπως ασκούσε πίεση η ΑΕΚ, ήταν κλειδί για την ισοφάριση. Το πέρασμα ενός χαφ στα στόπερ (έχει παίξει ξανά εκεί ο Σιμάνσκι) για να έχει έναν ακόμη παίκτη να χτίζει από πίσω δίχως γιόμες, ότι πιο σωστό και φυσικά η χρησιμοποίηση του Πιερό στο σημείο που έπρεπε προκειμένου να πέσουν πάνω του και να πιστέψουν οι αντίπαλοι ότι η μπάλα θα πάει ψηλά πλέον, έδωσε επιπλέον δυνατότητα αξιοποίησης του πλάτους του γηπέδου. Άριστα διάβασαν στον πάγκο, ο Βέγκα και οι συνεργάτες του Πελάδο, ότι μπορεί να επιδιωχθεί να αποβληθεί ο Μουκουντί και σωστά ενημέρωσαν τον Αλμέιδα για να βάλει τον Μήτογλου. Και για να μη το ξεχάσω: ένα ακόμη γεμάτο και καλό ματς του Οντουμπάτζο…
