Ο Φώτης Ιωαννίδης μίλησε στον Ντέμη Νικολαΐδη για το τάιμινγκ που επέλεξε να φύγει από τον Παναθηναϊκό, το πως βλέπει την ομάδα φέτος, αλλά και την καριέρα του στην Σπόρτινγκ.
Σε μια μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στον Ντέμη Νικολαΐδη, ο Φώτης Ιωαννίδης εξήγησε τους λόγους που δεν έφυγε νωρίτερα από τον Παναθηναϊκό, τονίζοντας πως ένας απ’ αυτούς ήταν και η επιθυμία του ιδιοκτήτη της ομάδας, Γιάννη Αλαφούζου, που του ζήτησε να πάρουν μαζί το πρωτάθλημα.
Σχολίασε ακόμα την αντιμετώπιση του κόσμου προς τους παίκτες, καθώς και τον ερχομό του Ράφα Μπενίτεθ, αλλά και τις συνεχόμενες αλλαγές προπονητών στις οποίες είχε προβεί το «τριφύλλι».
Αναλυτικά κάποια αποσπάσματα:
Για την απόφασή του να μην φύγει από τον Παναθηναϊκό νωρίτερα:
«Ήταν συνδυασμός παραγόντων. Εγώ από την πλευρά μου είχα ψιλοπιέσει να κάνω το βήμα. Δεν ήμουν σίγουρος μέσα μου. Με τον πατέρα μου έχω πολύ ωραία σχέση. Πιο πολύ με συμβουλεύει σε θέματα σχετικά με το πως να αντιδράσω σε μία κατάσταση ή πως να διαχειριστώ μία δύσκολη περίοδο. Δεν μου είπε ποτέ φύγε ή κάτι τέτοιο. Με ρωτούσε τι νιώθω. Αν επέλεγα μόνος μου θα έλεγα να φύγω. Αλλά δεν είμαι σίγουρος, γιατί αγαπούσα και τον Παναθηναϊκό. Μου άρεσε η καθημερινότητα. Και το comfornt zone έπαιζε σημαντικό ρόλο. Οι αλλαγές τρομάζουν. Τώρα που το βλέπω λέω πως δεν έπρεπε να φοβάμαι τόσο πολύ. Γιατί κάποια στιγμή θα γινόταν. Εκείνη την χρονιά που δεν έγινε ήταν επειδή είχα και μια συζήτηση με τον πρόεδρο, τον οποίο ευχαριστώ πολύ γιατί με βοήθησε σε όλα μου τα θέματα, όλες τις χρονιές. Ήταν δίπλα μου έμπρακτα και πίσω από τις κάμερες. Είναι πάντα δίπλα σε όλους τους παίκτες κι ας μην φαίνεται, επειδή δεν θέλει.
Έπαιξε ρόλο γιατί μου είπε ότι θα ήθελε να μείνω άλλη μια χρονιά να βοηθήσω την ομάδα, γιατί ήθελε να πάρουμε πρωτάθλημα μαζί. Τελικά αυτό δεν συνέβη αυτό για διάφορους λόγους. Ο πρόεδρος ήταν ένας από τους λίγους, γιατί δεν ήταν και δική μου επιλογή, είχα συμβόλαιο. Έπρεπε να τον ακούσω και να σεβαστώ την άποψή του».
Για το πώς συνδέεται η ψυχολογία με την απόδοση ενός παίκτη:
«Το ποδοσφαιρικό κομμάτι συνδέεται με το ψυχολογικό. Αν εγώ δεν έχω μία καλή αγωνιστική περίοδο, ο οργανισμός του Παναθηναϊκού, ο φίλαθλος κόσμος, δεν πρέπει να εναντιωθεί όχι σε έμένα αλλά στον εκάστοτε ποδοσφαιριστή που παλεύει για την ομάδα του τόσα χρόνια. Και ξαφνικά ο κόσμος που εσύ πάλευες για αυτόν, δεν είναι δίπλα σου. Είναι σαν να σε κάνει άκρη η οικογένειά σου. Σπίτι μου νομίζουν ότι κάνω πάρτι, αλλά όταν τα πράγματα δεν πάνε κάλά είσαι ράκος. Με την Εθνική δεν πήγαν καλα τα πραγματα και ήμασταν άυπνοι όλοι, δεν μιλούσαμε ο ένας με τον άλλον».
Για την επιρροή που μπορεί να έχει η κακή κριτική των φιλάθλων:
«Αυτό που έχω μάθει στη ζωή μου, ιδιαίτερα την περσινή σεζόν, είναι ότι πρέπει τα αρνητικά να τα απομακρύνεις από το μυαλό σου και λέω και στην κοπέλα μου να κάνει το ίδιο. Γίνεται κάτι άσχημο και παίρνει η μπάλα και την προσωπική σου ζωή οπότε από ένα σημείο και μετά δεν σε ενδιαφέρει πια. Δεν το λέω με καμία υπεροψία. Έχουμε πχ τον Ντέμη, έχει αυτά τα στοιχεία ως ποδοσφαιριστής. Θέλουμε ο Ντέμης να τα δώσει όλα. Αφού είμαστε μαζί του, ας μην τον κάνουμε να νιώσει έτσι. Ο Κωσταντέλιας, που είναι ένας μικρός μάγος, γιατί να παλέψουμε εναντίον του Κωνσταντέλια και να μην τον βοηθάμε. Ο Τάσος (Μπακασέτας) έχει είκοσι καλά, δύο κακά. Πρέπει κανονικά όλοι να ξεχάσουμε τα κακά και να επικεντρωθούμε στα καλά. Δεν γίνεται να αλλάξεις τη νοοτροπία άλλων.
Για τον Ράφα Μπενίτεθ:
«Είναι μεγάλος προπονητής ο Ράφα Μπενίτεθ, έχω την εντύπωση ότι θα βοηθήσει. Από ό,τι μου λένε τα παιδιά, είναι ένας ήρεμος άνθρωπος, γνωρίζει την κατάσταση, καταλαβαίνει γρήγορα το περιβάλλον. Τώρα, ποδοσφαιρικά, ακόμα δεν θα δούμε μαγικά πράγματα. Κάθε φορά που αλλάζει προπονητής στον Παναθηναϊκό, δεν μπορούμε να περιμένουμε σε έναν-δύο μήνες να έρθει κάποιος και να δούμε άλλο ποδόσφαιρο. Δεν θα γίνει ποτέ. Νιώθω πως θέλει πολλά πράγματα για να φτιαχτεί ο οργανισμός».
Για το θέμα των προπονητών στον Παναθηναϊκό γενικότερα:
«Δεν γίνεται να αλλάζει προπονητές ο Παναθηναϊκός κάθε δύο ή τρεις μήνες. Δεν θα βγει πουθενά. Πρέπει να βρει έναν άνθρωπο σοβαρό και καλό προπονητή. Πρέπει μια μεγάλη ομάδα να έχει καλό προπονητή, να μπορεί να διαχειριστεί τους παίκτες, να διαχειριστεί τα μεγάλα ονόματα, τα αποδυτήρια, τον κόσμο, τη διοίκηση.
Θεωρώ ότι αυτά είναι πιο σημαντικά και μετά έρχεται το ποδόσφαιρο. Αν δεν μπορείς να τα κάνεις αυτά, οι παίκτες δεν θα έχουν ψυχολογία, εσύ δεν θα έχεις ψυχολογία, θα μεταφέρεις εκνευρισμό και ένταση στους ποδοσφαιριστές. Κάτι που το είχαμε τα προηγούμενα χρόνια. Όσο καλός προπονητής κι αν είναι κάποιος μέσα στο γήπεδο, αν αυτό που ζητάει και οι παίκτες του δεν είναι έτοιμοι να το δεχτούν, όσο τέλειο κι αν είναι, δεν θα γίνει.
Αυτό λείπει από τον Παναθηναϊκό. Ο κόσμος βάζει πίεση στο κλαμπ, που είναι απολύτως φυσιολογική μετά από όλα αυτά τα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα. Αυτό που αντιλαμβάνομαι εδώ είναι πως με ρωτάνε οι συμπαίκτες μου: «Κέρδισες πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό;» και τους απαντάω: «Όχι, μόνο δύο Κύπελλα». Όταν με ρωτάνε πόσο καιρό έχει να κερδίσει πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός και τους λέω 15 χρόνια, γουρλώνουν τα μάτια. «Είναι λίγο δύσκολη η κατάσταση», τους έλεγα. Δεν μπορούν να το πιστέψουν, δεν μπορούν να αντιληφθούν πώς μια ομάδα τέτοιου βεληνεκούς έχει τόσα χρόνια να πάρει πρωτάθλημα. Αυτό είναι κάτι που ο προπονητής πρέπει να το αντιληφθεί και οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού να του δώσουν να καταλάβει τι γίνεται.
Το ποιος θα λύσει το πρόβλημα δεν είναι πάντα ένας μεγάλος προπονητής. Μπορεί να έρθει και κάποιος νέος. Δεν χρειάζεται να είναι ο Μουρίνιο ή ο Γκουαρδιόλα».
