Ο Δημήτρης Τσορμπατζόγλου παρατηρεί κάτι περίεργο στην συμπεριφορά και στα λεγόμενα του Λουτσέσκου που κρίνεται περισσότερο για όσες αλήθειες λέει, παρά για όσα παρουσιάζει στο γήπεδο. Και κάτι περί στοχοποίησης…
Για σήμερα αφήνω στην άκρη πολλά από τα επίκαιρα που σε ένα ποσοστό είναι και τοξικά γιατί… όποιος χάνει αυτό επιδιώκει και θα σταθώ σε κάτι διαφορετικό που σχετίζεται με τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Τώρα βέβαια, όσο το ξανασκέφτομαι, δύσκολα θα αποφύγουμε και σε αυτό το κείμενο μερικές αναφορές σε όλα αυτά τα παράξενα και εξωαγωνιστικά που «πρέπει» να μας απασχολούν…
Ξεκινάω με τα βασικά: Μετά τον Ιβάν Σαββίδη που ευεργετεί εδώ και χρόνια τον ΠΑΟΚ ως σύλλογο με την παρουσία του, ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται σε πολύ-πολύ μεγάλο ποσοστό η επιτυχία της ποδοσφαιρικής ομάδας, είναι ξεκάθαρα ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Χωρίς τον Ρουμάνο προπονητή ο ΠΑΟΚ δεν θα είχε πετύχει πολλά και την πρώτη φορά από το 2017 και μετά, αλλά και στη δεύτερη θητεία του. Εννοείται ότι ο ΠΑΟΚ πολύ δύσκολα θα πετύχει τους στόχους του χωρίς τον Λουτσέσκου και στην πορεία.
Εδώ επάνω προβληματίζομαι… Τις τελευταίες εβδομάδες, όλο και περισσότερο ο Λουτσέσκου βγάζει κάτι μελαγχολικό, κάτι στενάχωρο στην συμπεριφορά του, ειδικά όταν εμφανίζεται στις κάμερες. Τον έχουν βομβαρδίσει, τον έχουν επηρεάσει, τον έχουν… αποτρελάνει! Δεν είναι τυχαίο αυτό που έχει πει πάνω από τρεις ή τέσσερις φορές στο τελευταίο χρονικό διάστημα: «Δεν είμαι τρελός» λέει και ξαναλέει σαν να απολογείται! Γιατί; Για τα αυτονόητα που λέει…
Βγήκε ο προπονητής του ΠΑΟΚ να μιλήσει μετά το κάζο και την κλοπή της Τρίπολης, εκεί όπου για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά χάθηκε ή αποκρύφτηκε φάση που έκρινε ένα παιχνίδι και έλεγε στην κάμερα… «με λένε τρελό, αλλά δεν είμαι». Το είχε ξαναπεί και άλλες φορές με αφορμή τον τελικό κυπέλλου και του θέματος που αναδείξαμε με τον VAR που είχε δύο ονόματα! Άλλο στο ΠΑΟ-ΠΑΟΚ πρωταθλήματος, άλλο στο ΠΑΟ-ΠΑΟΚ κυπέλλου. Το έλεγε ο Λουτσέσκου και επαναλάμβανε… «είμαι τρελός που τα λέω όλα αυτά;» Βγήκε μετά το τελευταίο ΠΑΟΚ-ΑΕΚ και κατήγγειλε όσα έκανε η ΑΕΚ και οι άνθρωποί της στα αποδυτήρια κατά το ημίχρονο. Κοιτούσε πάλι την κάμερα σοκαρισμένος και ήταν σαν να απολογούνταν επειδή έθετε εξωαγωνιστικό ζήτημα! Είχε αποτρελαθεί! Προσέξτε! Δεν είναι μόνο ότι τους είδε να πιέζουν τον διαιτητή κατά του ΠΑΟΚ μετά τα όσα έχει πάθει ΚΑΙ φέτος! Διαπίστωσε στο δεύτερο μέρος όπου ο ΠΑΟΚ δεν πήρε φάουλ, ότι όλο αυτό το σκηνικό του ημιχρόνου έπιασε τόπο για τους αντιπάλους! Το κατήγγειλε, αλλά μετά έπρεπε και πάλι να νιώθει άσχημα…
Φθάσαμε σε σημείο να αισθάνεται περίεργα αυτός που τα καταγγέλλει και όχι αυτός που τα κάνει. Με τις προσωπικές επιθέσεις που του κάνουν διάφοροι αντικειμενικοί, με κείμενα επί κειμένων ακόμη και σε Μέσα που δήθεν έχουν καλές σχέσεις με τον ΠΑΟΚ, με τα καθιερωμένα πεντάλεπτα αφιερώματα σε τηλεοπτικές εκπομπές που τον κατηγορούν για τις απόψεις του και όχι για τα αληθινά γεγονότα που περιγράφει με στοιχεία και λεπτομέρειες, ο προπονητής του ΠΑΟΚ αρχίζει να πτοείται.
Το άλλο; Φθάσαμε να του επιτίθεται η επίσημη ΑΕΚ με προσβολές και αναπάντητους χαρακτηρισμούς! Η ΑΕΚ στον προπονητή του ΠΑΟΚ! Απίστευτα πράγματα για έναν άνθρωπο που βλέπει να βάλλεται από παντού και απ ότι φαίνεται αρχίζει να ψάχνεται αν κάνει κάτι λάθος, περιμένοντας από κάπου να στηριχθεί.
Είναι εύκολο για έναν άνθρωπο (αλλά και το περιβάλλον του) να βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο και να δέχεται επιθέσεις; Φθάνει στο σημείο ο ίδιος να παίρνει αμυντική στάση, φθάνει στο σημείο να προστατεύει τους γύρω του, αφήνοντας εκτεθειμένο τον εαυτό του! Είναι φανερό, το βγάζει η εικόνα του, η απολογητική του στάση, οι τοποθετήσεις του και προφανώς τα μηνύματα που λαμβάνει και τον οδηγούν σε αυτή την κατάσταση να λέει και να ξαναλέει… «δεν είμαι τρελός».
Ο Λουτσέσκου που κάνει τα πάντα με την εξαιρετική του δουλειά, ο προπονητής που καταφέρνει να έχει τον ΠΑΟΚ πρωταγωνιστή ακόμη και με 4-5 πιτσιρικάδες στην ενδεκάδα του, ο επαγγελματίας που πάει το ποδόσφαιρό μας μπροστά, αλλά καταλαβαίνει ότι δεν κρίνεται πλέον για αυτά που παρουσιάζει, αλλά «πρέπει» να δυσφημείται για όσα λέει, τα οποία ΔΕΝ είναι και ψέματα. Ή μήπως το χθεσινό βίντεο με τις παρατηρήσεις στην προπόνηση είχε κάποιο αρνητικό περιεχόμενο; Το μήνυμα που περνούσε στους παίκτες του ήταν πολύ-πολύ-πολύ ποδοσφαιρικό. Ανέλυσε όσα και εμείς ΠΡΙΝ τον αγώνα για τον τρόπο που αγωνίζεται η ΑΕΚ και έκανε το απαραίτητο μάθημα για το πώς έπρεπε να κινηθούν οι παίκτες του. Και αυτό γίνεται προσπάθεια να περάσει αρνητικά!
Με αυτά και με αυτά, πολλές φορές αναρωτιέμαι: Με τι ασχολείται αυτός ο άνθρωπος; Τι κάθεται και κάνει εδώ; Το ίδιο βέβαια, γράφεται και αλλιώς: Για ποιον λόγο να παραμείνει εδώ αυτός ο προπονητής; Ο οποίος εκτός όλων των άλλων είναι και ο πρώτος στόχος απο πολλούς ΠΑΟΚτσήδες σε κάθε δυσκολία της ομάδας, λες και είναι κανένας πρωτάρης, λες και ακόμη δοκιμάζεται και δεν ξέρουμε τις δυνατότητές του…
* Και κάτι περί… στοχοποίησης Αραούχο που μου χρεώνεται (ή μου πιστώνεται;) Την περασμένη εβδομάδα στις εκπομπές που συμμετέχω και στο blog μου εδώ στο gazzetta, ανέλυσα τα αυτονόητα. Η ΑΕΚ διακρίνεται για το πολύ δυνατό της παιχνίδι, για τις αμυντικές προσπάθειες στο όριο του φάουλ και μερικά πολύ σκληρά μαρκαρίσματα. Αυτό κύριοι, δεν αποτελεί κατηγορία εναντίον της ΑΕΚ. Θέλω να γράψω (για να καταλάβετε) ότι αν εγώ μπορούσα να παίξω ποδόσφαιρο, σαν και αυτούς θα αγωνιζόμουν. Σαν τον Μάτος για παράδειγμα, αποδεχόμενος όμως και τις συνέπειες των φάσεων στις οποίες ξέφευγα! Εδώ είναι το λεπτό σημείο. Ο Αραούχο αλήθεια είναι ότι με το πάθος που αγωνίζεται, έχει ξεφύγει πολλές φορές με τα τάκλιν δύο ποδιών που επιχειρεί, όλα αυτά που έχουν καταγραφεί και στο γνωστό βίντεο. Ο Αραούχο λοιπόν πήρε κίτρινη προχθές και θα τιμωρηθεί όχι επειδή εγώ πριν τον αγώνα έγραψα αυτό που συμβαίνει, αλλά επειδή νιώθει μία ασυλία και πολλές φορές ξεπερνάει τα όρια. Αν πάλι «πρέπει να φταίω» εγώ που μετά το βίντεο της Τρίπολης με το οφσάιντ γκολ το οποίο ανέδειξα δημοσιογραφικά, παρουσίασα και το θέμα Αραούχο που τελικά δεν πρόσεξε και έγινε ό τι έγινε, τότε… ΟΚ.
