Όταν κάποιος ακούει ότι έχεις πάει σε 196 χώρες, σκέφτεται «Ok, σίγουρα πρέπει να έχει πάρα πολλά λεφτά». Οπότε, πώς το έκανες;
Η ιστορία άρχισε όταν ήμουν ακόμη μικρή. Η μαμά μου είχε ταξιδιωτικό πρακτορείο, οπότε μεγάλωσα ταξιδεύοντας με την οικογένειά μου. Στα 12-13 μου, είχα την ιδέα να πάρω ένα Gap Year (σ.σ. Το χρονικό διάστημα συνήθως μετά το σχολείο και πριν το πανεπιστήμιο, κατά τη διάρκεια του οποίου ένας σπουδαστής κάνει διάλειμμα από τις σπουδές του για να ταξιδέψει, να δουλέψει, να κάνει εθελοντισμό, να μάθει νέες ικανότητες και γενικά να αποκτήσει νέες εμπειρίες). Οπότε, άρχισα να δουλεύω και να αποταμιεύω από πολύ μικρή ηλικία. Άρχισα τη δική μου επιχείρηση, έκανα ασυνήθιστες δουλειές και οτιδήποτε μου επέτρεπε να μαζέψω χρήματα. Όταν, λοιπόν, ήρθε η ώρα για το πανεπιστήμιο, στα 18 μου, άρχισα να ταξιδεύω με ένα σακίδιο εδώ στην Ευρώπη. Μπόρεσα να χρησιμοποιήσω τις αποταμιεύσεις μου για να ταξιδέψω σε όλον τον κόσμο και παράλληλα μοιραζόμουν το ταξίδι μου στα social media. Τελικά, εξελίχθηκε σε αυτό που είναι σήμερα η καριέρα μου. Ουσιαστικά, μπόρεσα να χρηματοδοτήσω τα ταξίδια μου χάρη σε δουλειές που έκανα on και offline.
Από περιέργεια, θες να πεις μερικά παραδείγματα από τις «ασυνήθιστες» δουλειές που έκανες;
Ήμουν σοφέρ σε μία εταιρεία, δούλευα στην κατασκευαστική εταιρεία του μπαμπά μου και στο ταξιδιωτικό πρακτορείο της μαμάς μου, ήμουν φωτογράφος αποφοιτήσεων στο σχολείο για μερικά χρόνια… Έκανα πραγματικά οτιδήποτε μου επέτρεπε να μαζέψω όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα.
Σε όλα αυτά τα ταξίδια που έχεις κάνει, ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες;
Υπάρχουν πολλές δυσκολίες, ειδικά όσον αφορά στα διαδικαστικά. Για παράδειγμα, το να βγάλεις όλες τις βίζες και γενικά όλα όσα χρειάζονται για να μπορέσεις να πας σε τόσες χώρες. Επίσης, το οικονομικό, γιατί αυτό που δε φαντάζεσαι είναι ότι οι χώρες που δεν έχουν τόση επισκεψιμότητα είναι οι πιο ακριβές για να τις επισκεφτείς, γιατί έχουν τις λιγότερες υποδομές. Επιπλέον, πέρασα συνολικά 7-8 μήνες ταξιδεύοντας μόνη μου και υπήρχαν φορές που γινόταν πολύ μοναχικό όλο αυτό. Παρ’όλο που υπήρχαν πολλές δυσκολίες, πιστεύω ότι όλοι πρέπει κάποια στιγμή στη ζωή τους να ταξιδέψουν μόνοι. Είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να φύγεις από την «ασφάλειά» σου, να γνωρίσεις άλλους ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δε θα γνώριζες ποτέ. Σου δίνει μία ξεχωριστή αίσθηση αυτοπεποίθησης και ανεξαρτησίας στην ικανότητά σου να βρίσκεις τον δρόμο σου στον κόσμο με τον δικό σου τρόπο.
