Το Μεντιλιμπαρικό ποδόσφαιρο, τα γυμνά καλώδια με ρεύμα και μια ομάδα που φωνάζει σε όλη την Ευρώπη, πως όποιος πάει να την παίξει στα ίσια και όχι να φυλαχτεί θα έχει πάντα ζητήματα. Ο κάτοχος του Conference πάτησε για 45 λεπτά την Μάλμε και μετά άφησε τους Σουηδούς να κάνουν τους παρλαπίπες. Γράφει ο Παντελής Διαμαντόπουλος
Βαθμοί για την πάρτη του, βαθμοί και για την Ελλάδα! Ο Ολυμπιακός… εξωτερικού, είναι μια ομάδα που δεν χαμπαριάζει. Ποιος θα το ‘λεγε ότι θα ερχόταν μια περίοδος που οι Πειραιώτες θα υπηρετούσαν με θρησκευτική ευλάβεια και θα είχαν άψογα αποτελέσματα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά την ίδια ώρα με το στυλ που θέλουν να παίξουν θα τα ‘βρισκαν -ως τώρα- μπαστούνια στον εντεύθεν των συνόρων χώρο;
Θυμάστε τις εποχές που διέλυαν κάθε ελληνική ομάδα και στο Champions League είχαν θέματα; Καμιά 20αρια χρόνια πριν; Ε, πάει αυτό. Ο Μεντιλίμπαρ έχει αλλάξει την φιλοσοφία της ομάδας και την έχει βάλει σε ένα στυλ που παραλύει κάθε αντίπαλο. Καταλαβαίνω ότι είναι ελληνική συνήθεια, να προσπαθήσεις να μειώσεις την Μάλμε και να βρεις τρωτά σημεία στο παιχνίδι της. Τρίχες… Κολοκύθια…
Οι Σουηδοί είχαν, έχουν και θα έχουν πολύ δυνατό σύνολο. Απλά ο Ολυμπιακός τους ξεχαρβάλωσε. Τους έριξε γυμνά καλώδια με ρεύμα από την αρχή της αναμέτρησης και τους υποχρέωσε να τινάζονται για 95 λεπτά. Ένα Μεντιλιμπαρικό ποδόσφαιρο, βασισμένο, στην πίεση, στην ανάκτηση και στην άμεση επίθεση. Και βέβαια, για τους λόγους που θα διαβάσετε παρακάτω το ποδόσφαιρο αυτό εκτός χώρας πάει καλά.
Η βαθμολογία του Europa αρχίσει να γλυκαίνει πολύ. Ο κάτοχος του Conference έστειλε μήνυμα ότι δεν γουστάρει να λείψει από την επόμενη φάση της διοργάνωσης και μένει να δούμε πόσο ακόμα μπορεί να βελτιωθεί.
Άψογο ημίχρονο!
Καταλαβαίνω πλήρως όσους είδαν το ματς με τον Λεβαδειακό και παραμιλούσαν εκνευρισμένοι στο ημίχρονο του ματς στην Σουηδία. Πραγματικά το δικαίωμα αυτό το είχε κάθε Ολυμπιακός. Από τον Βαγγέλη Μαρινάκη μέχρι τον τελευταίο φίλαθλο. Απορίες του στυλ “και δεν μπορούσαν να βάλουν ένα γκολ στην Λιβαδειά;” γίνονται 100% δεκτές και κατανοητές.
Όμως ο χρόνος πίσω δεν γυρίζει και καλώς ή κακώς, άπαντες έπρεπε να μείνουν στην εικόνα του ευρωπαϊκού 45λεπτου. Η ομάδα χαρακτηρίζεται άψογη. Την πάτησαν την Μάλμε. Λάθεψαν ελάχιστα. Και δεν αναφέρομαι στα “χοντρά” που βλέπει ένας απλός φίλαθλος. Μιλάω ακόμη και για τις τεχνικές λεπτομέρειες. Τίποτα. Κανένα σοβαρό ατόπημα πάνω στο χορτάρι.
Οι γραμμές κοντά. Η ταχύτητα σε εξαιρετικό επίπεδο. Άπαντες υπηρέτησαν το δόγμα του προπονητή για άμεσες επιθέσεις και βέβαια από την στιγμή που υπήρχε ο Ζέλσον Μαρτίνς με αντίπαλο ευρωπαϊκή ομάδα (το λέω γιατί στην Ελλάδα τον αντιμετωπίζουν διαφορετικά), ήταν δεδομένα, πως η καλή φάση θα ερχόταν.
Ο Ολυμπιακός έφτιαξε πράγματα, είχε και δοκάρι πριν το γκολ. Ο Μαρτίνς, έκανε… χαζούς δυο αντιπάλους και ο Ελ Κααμπί, πλάσαρε και πάλι άψογα. Το πόσο έτοιμη ήταν η ομάδα να λειτουργήσει φάνηκε ακόμη και στην αναγκαστική αλλαγή του Ορτέγκα. Ο Πιρόλα πήγε μπακ και τίποτα δεν στερήθηκαν οι “ερυθρόλευκοι”.
Βέβαια, Ιταλός αμυντικός -ακόμη και σε νεαρή ηλικία- που να μην ξέρει την δουλειά, δεν υπάρχει. Και η αλήθεια είναι ότι αν μέχρι τώρα η ομάδα έχει πάρει κάποια πράγματα από νεοφερμένους, αυτοί είναι οι Κοστίνια και ο Πιρόλα. Απλά ο Ιταλός ακολούθησε τον δρόμο του Ορτέγκα. Κι αυτός έπιασε τον δικέφαλο και αποχώρησε για να γίνει αριστερό μπακ ο Κοστίνια και να γυρίσει πίσω ο Ροντινέι.
Σουηδοί παρλαπίπες!
Η Μάλμε είχε πάρει ένα πολύ σκληρό ποδοσφαιρικό μάθημα. Γιατί δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Είχαν καταστραφεί όλα αυτά που την οδήγησαν σε back to back Σουηδικό πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός ήταν βγαλμένος από την βραδιά του με την Μπράγκα και ευτυχώς για τον ίδιο και τον κόσμο του, όχι από τις επιδόσεις του στην Super League.
Και κάπως έτσι ακολούθησε ένα βασανιστικό ημίχρονο και για την Μάλμε αλλά και για όσους είδαν τον αγώνα. Όμως καρφάκι δεν τους καιγόταν των Πειραιωτών και δίκιο είχαν. Η αποστολή εξετελέσθη. Αυτά τα ματς δεν παίζονται. Κερδίζονται. Και στην τελική, αν ο Ελ Καμπί είχε βάλει το πέναλτι όλα θα ‘ταν εύκολα.
Όχι ότι δυσκολεύτηκε ο Ολυμπιακός. Μια ακατάσχετη φλυαρία με την μπάλα στα πόδια είχαν οι γηπεδούχοι και τίποτα παραπάνω. Δεν τρομοκράτησαν στιγμή. Ένα σουτ προέκυψε στο 90’ αλλά κι αυτό τζούφιο. Και να σκεφτείτε, ότι μόλις χάθηκε το πέναλτι, αντί να αναπτερώσουν τα κουράγια τους οι πρωταθλητές Σουηδίας, ξαναπήρε η ελληνική ομάδα την κατάσταση στα πόδια της.
Πιστέψτε με ο Ολυμπιακός το έκανε εύκολο το παιχνίδι κόντρα στα προγνωστικά. Γιατί ακόμη και όσοι πίστευαν ότι θα κέρδιζε, ανέμεναν σκληρή μάχη. Όμως ήταν τόσο καλοδουλεμένη αυτή την φορά η ομάδα που δεν έδωσε δικαιώματα!
Μονόδρομος για την Ελλάδα!
Ο Μεντιλίμπαρ πέρυσι έπαιξε μεγάλα παιχνίδια και τα πήρε. Κατέκτησε ευρωκούπα. Φέτος ξανά στην Ευρώπη η ομάδα δείχνει χαρακτήρα. Με δυο λόγια, αυτός ο διαφορετικός Ολυμπιακός από τότε που τον ανέλαβε ο Βάσκος θα έχει τον τρόπο να βρίσκει λύσεις όταν οι αντίπαλοι θα μπαίνουν για να την κερδίσουν και όχι για να σωθούν. Γιατί με την τελευταία κατηγορία, μέχρι τώρα υπάρχει ένα θέμα. Για να λυθεί, θα πρέπει η ομάδα να ανεβάσει στροφές και ο Ελ Κααμπί να πάρει βοήθεια από τους πλάγιους.
Για οι παίκτες στην κουλούρα πιέζουν παράφορα, όμως δεν έχουν το πηγαίο ταλέντο παράλληλα με την πίεση να δημιουργήσουν και σε τακτά χρονικά διαστήματα. Δεν εννοώ ότι είναι μόνο… Τζενάρο Γκατούζο , αλλά δεν έχουν την διάρκεια στην δημιουργία.
Όμως αυτοί κάνουν και ορίζουν τον τρόπο παιχνιδιού του προπονητή τους, οπότε οι πλάγιοι θα πρέπει να πατήσουν περιοχή και να βρουν δίχτυα. Ή στην χειρότερη να φτιάξουν την φάση. Όπως γίνεται στην Ευρώπη, πρέπει να γίνει και στο -πάντα – σκληρό ελληνικό πρωτάθλημα.