Ο Γιώργος Τσακίρης γράφει για την εκπληκτική ατμόσφαιρα στην Νέα Φιλαδέλφεια, την υπέροχη εμφάνιση της ΑΕΚ και εστιάζει σε όμιλο, στα πρόσωπα και φυσικά έχει υστερόγραφο.
Όσκαρ διαχείρισης Αλμέιδα και τα πρόσωπα που ξεχώρισαν!Αντιλαμβάνομαι ότι με τέτοια, αν όχι εξαιρετική τουλάχιστον πολύ καλή, εμφάνιση της ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα στην αναμέτρηση με τον Άγιαξ, θα έπρεπε μάλλον να ξεκινήσω με την ομάδα, τις αγωνιστικές αρετές που έβγαλε για άλλη μια φορά στο χορτάρι, τη νοοτροπία νικητή που παρουσίασε ξανά και την βαθιά ψυχή που έβγαλε, όχι για να μη χάσει, αλλά για να κερδίσει. Θα περιμένατε ίσως να σταθώ αρχικά και στα πρόσωπα του αγώνα, να γράψω για τους «κιτρινόμαυρους» που έκαναν ματσάρα, για το κρίμα και τόσο άδικο για τον Γιόνσον, αλλά και πολλά άλλα προς αυτή την κατεύθυνση. Προφανώς και θα το κάνω παρακάτω στο κείμενο, ωστόσο, τούτη τη φορά θα αρχίσω γράφοντας για τη δύναμη της έδρας, για την εξέδρα, για το γήπεδο των νταμπλούχων που ήταν η κινητήρια δύναμη της αγέλης του Πελάδο!
Ήταν το πρώτο εντός έδρας ματς όπου η ατμόσφαιρα ήταν πραγματικά με δυο λέξεις: μοναδική και ανεπανάληπτη! «Στ’ αλήθεια αυτό το ζείτε σε κάθε ματς, έστω σε κάθε ντέρμπι; Όλο το γήπεδο πηγαίνει πάνω – κάτω συνέχεια; Κι ας είναι πίσω στο σκορ η ομάδα σας;», θα με ρωτήσει λίγο πριν φύγω από το γήπεδο συνάδελφος Ολλανδός από την Voetbal με απίθανη έκπληξη στο πρόσωπό του και όντας εντυπωσιασμένος. Ήμουν ειλικρινής μαζί του: «σε αυτό το ματς έπαιξε μοναδική μπάλα η εξέδρα, όλο το γήπεδο βασικά ήταν μια εξέδρα, έχεις δίκιο να εντυπωσιάζεσαι, ήταν καλύτερα από ποτέ»! Αυτή είναι για μένα τουλάχιστον η πραγματικότητα. Στην αναμέτρηση με τον Αίαντα το γήπεδο ήταν η πλέον καυτή έδρα, έγιναν όλες οι κερκίδες μια εξέδρα, η ατμόσφαιρα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο αποτέλεσμα.
Διανύουμε τη δεύτερη σεζόν λειτουργίας του νέου γηπέδου της ΑΕΚ στης Φιλαδέλφειας τα μέρη, μόλις πρόσφατα έγραφα κείμενο για τη συμπλήρωση ενός χρόνου λειτουργίας του παλατιού των κυρίαρχων (τη σεζόν που μας πέρασε) στο ελληνικό ποδόσφαιρο! Μπορείτε να ψάξετε στο διαδίκτυο και εδώ στο Gazzetta και να δείτε ένα άλλο κείμενο που να ‘χω αφιερώσει ήδη τρεις (και σίγουρα θα υπάρξει και τέταρτη) παραγράφους για την εκπληκτική ατμόσφαιρα στο νέο μας γήπεδο, δεν θα βρείτε, όσο και να ψάξετε. Κι αυτό διότι είναι αλήθεια ότι απέναντι στον Άγιαξ βιώσαμε για πρώτη φορά αυτό το πράγμα: ένα ολόκληρο γήπεδο, 30.000 φίλοι του Δικέφαλου, στο πόδι και ας ήταν η ομάδα τους πίσω στο σκορ…
Προφανώς και δεν θα έφτανε ο κόσμος για να δώσει έστω την (άδικη από κάθε άποψη) ισοπαλία στην ΑΕΚ. Αλλά δικαιολογημένα είχαν σαστίσει και εντυπωσιαστεί οι Ολλανδοί στην κατάσταση που ζούσαν και μιλάμε για τύπους που έχουν πάει παντού με τον Άγιαξ εδώ και πολλά – πολλά χρόνια ανά την Ευρώπη! Απαιτούνταν να είναι και η ομάδα καλά. Θυμήθηκα το τραδούδι του Σωκράτη Μάλαμα, την Πριγκηπέσα φυσικά και το στίχο που αναφέρει: απίστευτος ο κόσμος μας και ο χαρακτήρας μας και το παράφρασα λίγο στο κεφάλι μου, για να αποδώσω στον τίτλο σωστά όλη τη μεγάλη εικόνα της αναμέτρησης αφού ήταν όντως: απίστευτη η έδρας μας και η ομάδα μας! Διότι χωρίς τον Ματίας Αλμέιδα και τους ποδοσφαιριστές του, το δημιούργημά του, το γήπεδο θα ήταν και πάλι υπέροχο μεν, δεν θα έφτανε δε.
Όσκαρ διαχείρισης Αλμέιδα και τα πρόσωπα που ξεχώρισαν!
Ήταν πασιφανές από την προσπάθεια, την επιθυμία και τη λύσσα όλων στην ΑΕΚ, όσων ξεκίνησαν και ίσως περισσότερο όσων ήρθαν από τον πάγκο, ότι δεν υπήρξε καν το σενάριο της ήττας για τους πρωταθλητές και Κυπελλούχους Ελλάδας. Ειδικά στο δεύτερο 45λεπτο οι «κιτρινόμαυροι» έπνιξαν τον αντίπαλο, του επέτρεψαν να ψάξει μιάμιση φορά το γκολ, εγκλώβισαν το παιχνίδι τους και κυριάρχησαν… Δεν είναι τυχαίο ότι το ματς ολοκληρώθηκε με 23 τελικές για την ΑΕΚ αντί μόλις 10 των Ολλανδών και με την Ένωση να χάνει συγκλονιστικές ευκαιριές με αποκορύφωμα τη μεγαλύτερη όλου του αγώνα στο 90’ με πρωταγωνιστή, σε κλέψιμο, δημιουργία, συνεργασία (με τον Μάνταλο που ήταν σούπερ) και τελική προσπάθεια: τον Γιόνσον! Αν ήταν άλλος δεν θα γινόταν ποτέ το κλέψιμο και η επίθεση, ωστόσο κι αν ήταν άλλος ίσως να σκόραρε…
Η ομάδα του Αλμέιδα έπρεπε να ‘χει βρει γκολ με τον Σιντιμπέ, με τον Πόνσε, με τον Γκατσίνοβιτς (δις), με τον Μάνταλο, με τον Αραούχο, με τον Βίντα (σε φάση με κεφαλιά ξανά φυσικά) και τελικά με τον Γιόνσον σε σημαντικές και κλασικές ευκαιρίες. Όμως και ο αντίπαλος είχε τρεις φάσεις που θα μπορούσε να ‘χει είτε πάρει το διπλό είτε να το κλειδώσει… Οι δυο τερματοφύλακες ήταν μέσα στους πρωταγωνιστές της αναμέτρησης με τον Στάνκοβιτς (για να εστιάσουμε στους δικούς μας ντε) να έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στο γεγονός ότι η ομάδα δε δέχτηκε δεύτερο τέρμα. Πολύ καλός ο Αυστριακός γκολκίπερ, πραγματικά σημαντικός για την ομάδα, με σωστές επεμβάσεις, καλά ρεφλέξ και σωστή λειτουργία με την μπάλα στα πόδια (αλλά και εξόδους). Στην άμυνα από κοντά και ο ηγέτης Βίντα που σκόραρε κιόλας, αλλά και ο σούπερ Μουκουντί (πόσο έλειψαν και οι δυο τους), ενώ όσο είχε αντοχές ο Σιντιμπέ πήγε καλά την πλευρά!
Κορυφαίος όλων ήταν ο Σιμάνσκι, ειδικά με τον Γιόνσον στο πλευρό του, αλλά και ο Άμραμπατ ο οποίος έκανε ματσάρα αλλά και την εκπληκτική ασίστ στον Βίντα με σέντρα που επιχείρησε με το …κακό του πόδι! Το σύνθημα για αντεπίθεση και κυριαρχία όμως το έδωσε ο Δανός μέσος. Αυτός άλλαξε το τέμπο, έδωσε μεγαλύτερη επιθετικότητα στην ΑΕΚ και γρήγορο ρυθμό, κυριάρχησε με τον Σιμάνσκι στον άξονα της μεσαίας γραμμής και λίγο έλειψε να γίνει και ο απόλυτος πρωταγωνιστής στο 90’ γεγονός που αδικεί, το χαμένο τετ α τετ, την υπέροχη εμφάνισή του. Όλοι πήγαν καλά πλην της αριστερής πλευράς, πού να είχε καλά ο Δικέφαλος και τους Χατζισαφί και Γκατσίνοβιτς (ο οποίος σα να ξύπνησε στο χτύπημα που δέχτηκε στο κεφάλι).
Εκτός αυτών των προσώπων όμως υπήρχε το σπουδαιότερο στον πάγκο της ομάδας, ο Ματίας Αλμέιδα και οι συνεργάτες του (για να είμαστε δίκαιοι), που συμμετείχε στο ματς και δεν το παρακολουθούσε απλά. Στο 0-1 πετάει στο ματς Ελίασον για αριστερό μπακ και τους Μάνταλο και Γιόνσον με αποτέλεσμα να αλλάξει όλη την εικόνα του ματς και να πνίξει τον αντίπαλο. Άμεσα στην ισοφάριση θα τακτοποιήσει την ομάδα του με την είσοδο του Μοχαμάντι και θα περάσει πιο μπροστά τον Ελίασον, έχει ήδη φέρει στην κορυφή τον Αραούχο αντί του κουρασμένου Πόνσε (καλό ματς), ενώ και ο Ρότα θα δώσει φρεσκάδα και νέα δυνατά ανεβάσματα (άρα και χώρους) στον Άμραμπατ. Όσκαρ διαχείρισης αγώνα και μήνυμα: πάμε να το πάρουμε! Δεν του ‘κανε η μπάλα το χατήρι στο 90’ να κερδίσει τον Άγιαξ και τον Σλοβένο, τραγικό διαιτητή, που ήρθε να παίξει φουλ τους Ολλανδούς…
Υγ: Η ΑΕΚ κατάφερε με τον βαθμό να μείνει στην κορυφή του ομίλου και να ‘χει κάβα μεγάλη απέναντι σε Μαρσέιγ και Άγιαξ (πρώτα για τη 3η θέση και βλέπουμε) το διπλό στην Αγγλία. Μοιάζει δύσκολο έως απίθανο να υπάρξει άλλη ομάδα να πάρει πάνω από δυο βαθμούς από την αγγλική ομάδα, πάντα με την επισήμανση, ότι στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται. Πάντως η Μαρσέιγ ήδη πήρε μόνον ένα στην έδρα της και ας προηγούνταν 2-1 έως το 89’ αν θυμάμαι καλά! Κι ο Άγιαξ μοιάζει δύσκολο να το καταφέρει αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Η Ένωση που «θα τη ζυγίσουμε στην Ευρώπη με Ντιναμό Ζάγκρεμπ και εκεί θα φανούν πολλά», όπως υποστήριζαν γραφικά αντίπαλοί της, αλλά και συμπλήρωναν (όταν δεν τους βγήκε το… σενάριο) έπειτα από την κλήρωση της φάσης των ομίλων του Europa League: «για να δούμε αν θα πάρει έστω βαθμό σε τέτοιο όμιλο», έχει ήδη τέσσερις βαθμούς, όσους για παράδειγμα μπορεί να χρειαστεί (μόνο) ο Ολυμπιακός και να φανούν αρκετοί για να βγει τρίτος στον όμιλό του. Κι όμως στην ΑΕΚ ίσως να φανούν ελάχιστοι για ευρωπαϊκή συνέχεια… Αν και προφανώς έτσι όπως έπαιξε με Μπράιτον και Άγιαξ δεν υπάρχει περίπτωση να μη διεκδικήσει συνέχεια στο Europa! Πολύ καλό το αποτέλεσμα για την πρωτοπόρο Ένωση στο Βελοντρόμ μεταξύ Γάλλων και Άγγλων…
