Με τη σκέψη στη κλήρωση της φάσης των «8» του κυπέλλου Coca-Cola, ολοκληρώνει την προετοιμασία της η Ομόνοια για τον αυριανό (17/2) αγώνα με τον Οθέλλο. Όλα αυτά εν μέσω απογοήτευσης και προβληματισμού για το τι μπορεί αυτή η ομάδα να πετύχει. Mε τις παθογένειες που παρουσιάζει, την ασυνέπεια, την αναξιοπιστία και τη σχεδόν καθόλου βοήθεια από το πάγκο, ζητείται ελπίς!
Κι όμως δεν είναι η Ομόνοια για να ρίχνει «λευκή πετσέτα». Η Ευρώπη μέσω προνομιούχας θέσης στο πρωτάθλημα, ή μέσω κατάκτησης του κυπέλλου, είναι αδήριτη ανάγκη, για το «πράσινο» οικοδόμημα.
Η βαθμολογία δεν είναι το πρόβλημα εν προκειμένου, αλλά η εικόνα αστάθειας και το ποια Ομόνοια, θα παρουσιαστεί στο κάθε επόμενο ματς. Ως εκ τούτου για να μπορέσει το «τριφύλλι» να παρουσιαστεί διεκδικητικό στα playoffs του πρωταθλήματος και ακολούθως στο θεσμό του κυπέλλου, χρειάζεται κατά την άποψη του γράφοντα, ένα γερό ηλεκτροσόκ, ώστε να ταρακουνηθούν οι πάντες στο «Ηλίας Πούλλος».
Για τους πλείστους, η φετινή ομάδα έχει ταβάνι και η αλήθεια είναι ότι δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Δεν είναι όμως και ομάδα που ασθμαίνοντας τρέχει να προλάβει για 3η σερί χρόνια 5-6 θέσεις. Αυτό είναι τραγικό και μη αποδεκτό, όπως έκανε εκ νέου γνωστό και προ ημερών ο Πρόεδρος.
Και η «καυτή πατάτα», είναι στα χέρια του Σταύρου Παπασταύρου. Που είναι ένας άνθρωπος σοβαρός, που ζυγίζει δεδομένα, συζητάει εκ βάθος για να αντιληφθεί προβλήματα και να τα επιλύσει, που δίνει χρόνο, αλλά όταν κρίνει ότι κάνει δεν πάει άλλο, τότε παρεμβαίνει δυναμικά. Σημειώστε ακόμη, ότι ο ισχυρός άντρας των πράσινων αφουγκράζεται το συναίσθημα του Ομονοιάτικου κόσμου και νιώθει την ίδια στεναχώρια και πικρία, για αυτή την πορεία της ομάδας.
Στο διά ταύτα αν αυτή η κάπως… ανήσυχη ηρεμία, είναι προάγγελος και νέων εξελίξεων στην Ομόνοια, κανείς δε μπορεί να το αποκλείσει. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, η μέτρια παρουσία του προπονητή Τσέοχντιλ Ρέκνταλ, με αποκορύφωνα το κάκιστο κοουτσάρισμα στο Δασάκι, αν μη το άλλο, προβληματίζει σοβαρά και πάλι.
Ο Νορβηγός, με πολλά ελαφρυντικά μεν, αλλά και με σοβαρά λάθη, παραλείψεις δε. Είναι στιγμές που δείχνει πολύ απόμακρος από τους παίκτες, το κυριότερο επουδενί δεν δείχνει να μπορεί να τους εμπνεύσει, ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, «γουστάροντας» να παίξουν και για τον προπονητή τους ρε γ….το!!
Συν οι αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του, σε εμμονικό βαθμό, δείχνοντας την εικόνα ενός ανθρώπου που δε βοηθά ο ίδιος τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να δέχεται τα πυρά του κόσμου. Ούτε την ομάδα βοήθησε να αποκτήσει μια σταθερά, με αγωνιστική ταυτότητα, στην οποία να μπορεί να κτίσει.
Εισερχόμαστε στο τελευταίο κρίσιμο κομμάτι σε πρωτάθλημα και κύπελλο, όπου όλα θα κριθούν και η Ομόνοια πελαγοδρομεί αγωνιστικά. Τι θα πράξει και αν, ο Σταύρος Παπασταύρου; Εναγωνίως ο κόσμος αναμένει ένα ερέθισμα που θα τον κάνει να πιστέψει ξανά και να μην εθιστεί στην εικόνα με το σκυμμένο κεφάλι, που δεν συνάδει με την ιστορία της Ομόνοιας.
Και αυτό μόνο ο πρόεδρος μπορεί να το πράξει. Βγαίνοντας μπροστά με αποφασιστικότητα, όπως έχει ήδη πράξει, αλλά αυτή τη φορά με μία κίνηση ματ, που θα δίνει ελπίδα, δείχνοντας πρώτος αυτός ότι πιστεύει στην ομάδα και ναι, δεν έχει ακόμη χαθεί η χρόνια, πόσο μάλλον, τα περί «λευκής πετσέτας», δεν είναι για το τεράστιο αυτό οικοδόμημα, του οποίου είναι επικεφαλής.
Α.Γ.
