Όλοι οι δρόμοι απόψε (4/8, 19:00) οδηγούν στο ΟΑΚΑ και ο Βασίλης Σκουντής βάζει GPS για το δρομολόγιο από το Βεβέ έως τη Ρώμη και το πάνθεον του μπάσκετ!
Όντως όλοι οι δρόμοι οδηγούν απόψε στο ΟΑΚΑ (4/8, 19:00, ΕΡΤ1, Match Center στο SPORT24), όπου ο Νίκος Γκάλης δεν θα κηρύξει βεβαίως τη δική του δικτατορία, όπως συνέβη την ιδία ημέρα το 1936 με δράστες τον Ιωάννη Μεταξά και τον βασιλιά Γεώργιο τον Β’…
Ελόγου του θα κηρύξει τη δική του βασιλεία σε ένα ανάκτορο που ούτως ή άλλως φέρει το όνομα του και δεν είναι το μόνο!
Πλάκα πλάκα αν και όλες αυτές οι εξέχουσες τιμητικές εκδηλώσεις άργησαν, δεν του έχουν λείψει, καθόσον απόψε θα ζήσει την έβδομη από δαύτες…
Έχει δώσει το όνομα του σε δυο γήπεδα (Αλεξάνδρειο, ΟΑΚΑ), εισήλθε δόξη και τιμή σε τρία Hall Of Fame (FIBA, NaismithMemorial, ΕΣΑΚΕ) και απόψε θα δει μια φανέλα του να αποσύρεται για δεύτερη φορά…
Έχει κάβα από φανέλες
Από τις 7 Μαΐου του 2013 κανείς δεν ξαναφόρεσε το Νο 6 στον Άρη, από σήμερα κανείς δεν θα ξαναβάλει το Νο 4 στην Εθνική και υπάρχει κιόλας κάβα, εάν κι εφόσον κάποια στιγμή ο Παναθηναϊκός αποφασίσει να αποσύρει και το πράσινο Νο 6.
Ή εάν το Σίτον Χολ φρεσκάρει την ιστορία του και μετά από οκτώ φανέλες που καλύπτουν την περίοδο 1942-1964 αποφασίσει να βγάλει εκτός κυκλοφορίας και το Νο 11 του NickGalis.
Έχει κάβα πάντως ο “Γκάνγκστερ” διότι πριν από τα κλασικά νούμερα του στο Σίτον Χολ φόρεσε το Νο 15, στον Άρη το Νο 7 και στην Εθνική το Νο 10.
Με αυτό το Νο 10 λέω να καταπιαστώ σήμερα και εάν δεν υπάρχει ανάγκη χρήσης GPS για να φτάσουμε στο ΟΑΚΑ, ένα σύστημα αυτόματης πλοήγησης είναι χρειαζούμενο για να διανύσουμε το δρομολόγιο από το Βεβέ έως τη Ρώμη…
Οι δείκτες του ρολογιού της ιστορίας μένουν σταματημένοι σε εκείνο το βράδυ της 6ης Μαΐου του 1980 στο Βεβέ…
Το κλάμα του Διαμαντίδη και η πρεμιέρα στο Βεβέ
Τότε, λοιπόν, ημέρα Τρίτη, την ώρα που ο νεογέννητος Διαμαντίδης έριχνε το πρώτο κλάμα του στο μαιευτήριο της Κοζάνης, στο Βεβέ της Ελβετίας ένας κοντός και δασύτριχος παίκτης άνοιγε τον δικό του λογαριασμό σε μια διθυραμβική ιστορία…
Τον έλεγαν Νίκο Γεωργαλή, όπως αναγραφόταν στο διαβατήριο και στο φύλλο αγώνος… Ο Γεωργαλής. Ο Γκάλης ντε!
Στην πρεμιέρα του Προολυμπιακού Τουρνουά με θέα στη Μόσχα, η Εθνική ηττήθηκε από τη Σουηδία με 79-71 σε έναν αγώνα που έμελλε να αποβεί ιστορικός, ελέω της παρθενικής εμφάνισης του τότε 23χρονου γκαρντ στην Εθνική.
Στις 2 Δεκεμβρίου του ’79, στον αγώνα Άρης-Ηρακλής ο Νικ είχε κάνει την παρθενική και μάλιστα…αμφιλεγόμενη εμφάνιση του στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Η… απάτη και η μπλε κάρτα
Μάλιστα, όπως έχω ξαναγράψει εδώ, για να διεκπεραιωθεί αισίως η ένταξη του στον Άρη χρειάσθηκε να διαπραχθεί και μια… απάτη, που παραγράφηκε με το πέρασμα του χρόνου.
Πέντε μήνες αργότερα ήλθε το πλήρωμα του χρόνου να ντυθεί και στα γαλανόλευκα, αλλά αυτή η υπόθεση ήταν όντως μανίκι!
Τον Σεπτέμβριο του 1979, ο Νικ ήρθε στην Ελλάδα και εντάχθηκε στον Άρη έχοντας βεβαίως ελληνική καταγωγή και μιλώντας τη γλώσσα μας…
Είχε γεννηθεί όμως στη Νέα Υόρκη, ήταν Αμερικανός υπήκοος και είχε αμερικανικό διαβατήριο, τουτέστιν, σύμφωνα με τους κανονισμούς της FIBA που ίσχυαν τότε, θα έπρεπε να περιμένει τρία χρόνια για να πάρει την περίφημη “μπλε κάρτα” της αθλητικής ιθαγένειας και να μπορέσει φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο.
Κυνηγόπουλος: “Κατόπιν ενεργειών μου”
Πριτς που θα χρειαζόταν να περάσουν τρία χρόνια, στο μυαλό του Αγη Κυνηγόπουλου ακόμη και οι τρεις μήνες ήταν πολλοί: κινήθηκε αστραπιαία και συντονισμένα, ανακάτεψε τον κόσμο
Το ζήτημα ήταν ακανθώδες και χρειαζόταν μια λύση και μάλιστα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, διότι τον Μάιο του 1980 η Εθνική ομάδα είχε να διεκδικήσει την πρόκριση της στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, μέσω του Προολυμπιακού Τουρνουά που διεξαγόταν στο Βεβέ της Ελβετίας,…
Τότε λοιπόν ο Άγης Κυνηγόπουλος χρεώθηκε την υπόθεση με 108, έφερε τον κόσμο ανάποδα και “Κατόπιν ενεργειών μου”, όπως έλεγαν παλιά οι πολιτικοί τα κατάφερε!
ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΣΚΟΥΝΤΗ
Έτρεχε ολημερίς και ολονυχτίς σαν τον… Βέγγο, συνέλεξε όλα τα απαραίτητα έγγραφα, τα πιστοποιητικά και τις βεβαιώσεις και από τη στιγμή που ο τότε Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού Κώστας Παπαναστασίου ήρε τις επιφυλάξεις του, όλα έγιναν όμορφα και παστρικά…
“Τον θυμάμαι πάντοτε να τρέχει για όλους και να προσπαθεί να λύσει όποιο πρόβλημα παρουσιαζόταν εκείνα τα χρόνια. Το ελληνικό μπάσκετ του χρωστάει πολλά, όπως κι εγώ διότι τότε ανέλαβε προσωπικά και τακτοποίησε αμέσως την υπόθεση της συμμετοχής μου στην Εθνική ομάδα” μού είπε στις 13 Δεκεμβρίου του 2021 (με αφορμή τον θάνατο του Κυνηγόπουλου) ο Γκάλης ο οποίος ταξίδεψε με ομαδικό διαβατήριο στο Βεβέ, έκανε το ντεμπούτο του στον αγώνα με τη Σουηδία στις 6 Μαΐου του 1980 και όλα τα υπόλοιπα είναι πια Ιστορία!
“Κάθε αρχή και δύσκολη”
Στην πρώτη εμφάνιση του στο διεθνές παλκοσένικο ο Γκάλης σκόραρε 25 πόντους που ωστόσο δεν αποδείχθηκαν αρκετοί για τη νίκη. “Κάθε αρχή και δύσκολη, αυτό δεν λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις;” μού έχει πει ο ίδιος πριν από τρία χρόνια, στην τεσσαρακοστή επέτειο της πρεμιέρας του, ξεθάβοντας τις στιγμές από το σεντούκι των αναμνήσεων του…
“Ήμουν πολύ χαρούμενος, ανυπόμονος και υπερήφανος που θα φορούσα τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, αλλά παράλληλα ένιωθα και πολύ αγχωμένος και πιεσμένος ενόψει της πρώτης εμφάνισης μου. Έβαλα 25 πόντους, αλλά χάσαμε και κανείς μας δεν ήταν ευχαριστημένος”.
Ο Γκάλης είχε ενταχθεί την ύστατη στιγμή στην ομάδα από την οποία απουσίαζαν ο Τάκης Κορωναίος, ο Στιβ Γιατζόγλου και ο Γιώργος Καστρινάκης.
“Νικ παίξε το παιχνίδι σου”
Στον πάγκο της Εθνικής βρισκόταν ο Αμερικανός προπονητής Ρίτσαρντ Ντουκσάιρ ο οποίος γνώριζε τον Γκάλη από τη σπουδαία κολεγιακή καριέρα του, αλλά τον είχε δει κιόλας στην παρθενική σεζόν του με τον Αρη στο ελληνικό πρωτάθλημα.
“Μού είπε να μην έχω τρακ και να προσπαθήσω να παίξω το παιχνίδι μου, όσο καλύτερα μπορώ, αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν πήγαν καλά και αυτή η ήττα μας κόστισε ακριβά”.
Εχει δίκιο ο Γκάλης διότι εκ των υστέρων, λόγω του μποϊκοτάζ που κήρυξαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες οι περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, άνοιξε μια θέση και αίφνης βρέθηκε στη Μόσχα η Σουηδία η οποία κατέλαβε τη δεύτερη θέση στο Βεβέ, πίσω από την Τσεχοσλοβακία.
Εάν η Εθνική (η οποία γνώρισε επίσης την ήττα από την Τσεχοσλοβακία με 80-73, ενώ στον αντίποδα επιβλήθηκε της Ελβετίας με 92-80 και του Λουξεμβούργου με 119-46) είχε νικήσει τους Σκανδιναβούς θα έπαιρνε αυτή το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά με το “what if” δεν βγαίνει συμπέρασμα!
“Δεν διανοήθηκα ποτέ τι θα συνέβαινε το 1987”
Φανταζόταν άραγε ο Γκάλης πώς θα εξελισσόταν αυτή η ιστορία και τι θα συνέβαινε μετά από επτά χρόνια; “Όχι, δεν έχω μαντικές ικανότητες” απαντά. “Τότε διαπίστωνα ότι είχαμε καλές μονάδες και πίστευα ότι υπάρχει προοπτική, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ότι θα φτάναμε στον θρίαμβο του 1987”.
Δίπλα στον “Γκάνγκστερ” βρισκόταν, από την πρώτη στιγμή ο “Δράκος” και εκείνο το Προολυμπιακό Τουρνουά υπήρξε “η αρχή μιας όμορφης φιλίας”, όπως έλεγε και ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στην τελευταία σκηνή της “Καζαμπλάνκα”.
Δεν ήταν πάντοτε όμορφη αυτή η φιλία, τουναντίον κάμποσες φορές οι σχέσεις τους βάρεσαν συναγερμό, αλλά αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες!
Γιαννάκης: “Μπερδευτήκαμε και κουτουλάγαμε”
“Μπερδευτήκαμε όλοι σε εκείνο το Τουρνουά και γι’ αυτό δεν καταφέραμε να πάρουμε το αποτέλεσμα που θέλαμε. Η Τσεχοσλοβακία ήταν ομαδάρα, άλλωστε την επόμενη χρονιά κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ, το οποίο φιλοξένησε, αλλά τη Σουηδία μπορούσαμε και έπρεπε να τη νικήσουμε” σχολιάζει ο Παναγιώτης Γιαννάκης.
Τι συνέβη κόντρα στη Σουηδία; “Κουτουλάγαμε” απαντά ο μετέπειτα αρχηγός της Εθνικής. “Εμείς δεν ξέραμε ακόμη το παιχνίδι του Νικ και ο Νικ δεν ήξερε το δικό μας. Κάποια στιγμή μάλιστα γύρισε ο Κώστας Πετρόπουλος και με ρώτησε “εγώ που να πάω τώρα;” Ήταν φανερό από τις κινήσεις μας ότι χρειαζόμασταν χρόνο για να βρεθούμε μεταξύ μας”.
Την προηγούμενη χρονιά (Σεπτέμβριος 1979) και ενώ ο Γκάλης βρισκόταν καθ’ οδόν από το Νιου Τζέρσι προς τη Θεσσαλονίκη, η Εθνική είχε νικήσει δυο φορές μέσα σε δέκα ημέρες τη Γιουγκοσλαβία, κατακτώντας τα χρυσά μετάλλια πρώτα στη Βαλκανιάδα στο Καλλιμάρμαρο (σκορ 66-62) και ύστερα στους Μεσογειακούς Αγώνες του Σπλιτ (85-74), όπου οι οικοδεσπότες όντες βέβαιοι για τον θρίαμβο τους είχαν τυπώσει τα αναμνηστικά διπλώματα με τα ονόματα των δικών τους παικτών!
Το μάλωμα του Διακογιάννη
«Τα κανονικά με τα δικά μας ονόματα μας τα έστειλαν με το ταχυδρομείο αργότερα» θυμάται ο Γιαννάκης, ο οποίος δεν ξεχνά ποτέ το μάλωμα που δέχθηκε από τον Γιάννη Διακογιάννη στον αγώνα βόλεϊ της Εθνικής με τους Γιουγκοσλάβους.
Ο λόγος; Με τον γνωστό ενθουσιασμό του ο “Δράκος” επευφημούσε από την εξέδρα την ελληνική ομάδα και τότε γύρισε ο “Ζανό” και του είπε: “Ρε συ Γιαννάκη ηρέμησε γιατί αυτοί σε βλέπουν, θα τσατιστούν και θα μας τσακίσουν στον τελικό”.
Αμ δε; Εμείς τους τσακίσαμε, με τον Γιαννάκη να οργιάζει και να σκοράρει 34 πόντους!!!
“Μπας και βλέπεις να γράφει η μπάλα το όνομα σου;”
«Όντως ήμασταν μπερδεμένοι και επίσης δεν είχαμε και καλή ατμόσφαιρα» κατέθεσε τις αναμνήσεις του από εκείνο το ματς στο Βεβέ ο Βαγγέλης Νικητόπουλος, ο οποίος τότε βρισκόταν στο πλάι του αείμνηστου Ντουκσάιρ.
“Ο Γκάλης είχε ενταχθεί στην ομάδα την τελευταία στιγμή, διότι υπήρχαν κάποια γραφειοκρατικά και οικονομικά προβλήματα, τα οποία ευτυχώς επέλυσε ο τότε αντιπρόεδρος της ΕΟΚ, Αγης Κυνηγόπουλος, που ήταν κιόλας αρχηγός αποστολής στο Βεβέ” τονίζει ο παλαίμαχος διεθνής παίκτης του Σπόρτιγκ και της ΑΕΚ και επί σειρά ετών προπονητής της ΑΕΚ, του Σπόρτιγκ, των εθνικών ομάδων κοκ.
“Η ομάδα δεν είχε μάθει, ούτε πρόλαβε να προπονηθεί και να παίξει κάποια φιλικά ματς με τον Γκάλη, που λόγω του αστείρευτου ταλέντου και της εκτελεστικής δεινότητας του θα ήταν το πρώτο βιολί. Ο Νικ ήταν αγχωμένος λόγω του ντεμπούτου του και προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να πάρει την ομάδα πάνω του, όπως άλλωστε έκανε και στον Αρη. Θυμάμαι μάλιστα ότι στην ανάπαυλα του αγώνα με τη Σουηδία ο Ντουκσάιρ του ζήτησε να γίνει πιο ομαδικός και τον ρώτησε “μπας και βλέπεις να γράφει η μπάλα το όνομα σου;”.
“Προσπάθησαν να τον σαμποτάρουν”!
Και συνεχίζει στη διήγηση του ο “Σουηδός”, όπως είναι το παρατσούκλι του:
“Ψυχανεμιζόμασταν ότι υπήρχε ένα ψυχρό ίσως και εχθρικό κλίμα στα ενδότερα της ομάδας, διότι κάποιοι παίκτες δεν ήταν ευχαριστημένοι με την παρουσία του Γκάλη και προσπάθησαν να τον σαμποτάρουν! Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που λέω είναι βαρύ και μακάρι να έχω κάνει λάθος, αλλά επειδή υπήρξα παίκτης και αγωνίσθηκα σε υψηλό επίπεδο κάτι δεν μου πήγαινε καλά στην όλη ατμόσφαιρα. Ένιωθα δηλαδή ότι κάποιοι παίκτες δεν ήταν οι πραγματικοί εαυτοί τους και άφηναν τις φάσεις στον Γκάλη. Δεν έπαιρναν πρωτοβουλίες και έδειχναν σαν να θέλουν να αναγκάσουν τον Νικ να βγάλει μόνος του το φίδι από την τρύπα”.
Η λήξη του αγώνα βρήκε τη Σουηδία να νικά με 79-71 ενώ όλα τα μέλη της Εθνικής είχαν τα νεύρα τους. “Ήρθε στα αποδυτήρια ο Θοδωρής Κοτσώνης για να πάρει δηλώσεις από τον Ντουξάιρ και τον παρακάλεσα να βγει έξω διότι εκείνη τη στιγμή η ατμόσφαιρα ήταν πολύ βαριά” συμπληρώνει ο Νικητόπουλος.
Ο πλέι μέικερ, το δυάρι, το κάρφωμα και οι πάπιες!
Τα περί συγχύσεως της ομάδας επιβεβαιώνει και ο Τάκης Ευσταθίου που συνόδευσε την ομάδας για λογαριασμό της εφημερίδας “Αθλητική Ηχώ”.
Ιδού η μαρτυρία του: “Αυτό φαινόταν δια γυμνού οφθαλμού, αλλά το είπε και στις δηλώσεις του ο Ντουκσάιρ. Κάποια στιγμή το πράγμα μπερδεύτηκε περισσότερο, διότι ο Γκάλης έπαιξε πλέι μέικερ και ο Γιαννάκης δυάρι” επισημαίνει ο συνάδελφος μου, ο οποίος μου αποκάλυψε επίσης ότι “στο ζέσταμα ο Γκάλης απογειώθηκε και κάρφωσε, αφήνοντας έκπληκτους τους Ελβετούς θεατές που δεν το περίμεναν”!
ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΣΚΟΥΝΤΗ
Συν τοις άλλοις ο Ευσταθίου θυμάται τον Γκάλη να αυτοσυγκεντρώνεται κόβοντας μόνος του βόλτες γύρω από τη λίμνη του Βεβέ όπου μάλιστα σουλάτσαραν κάμποσες πάπιες!
Ο συμπαίκτης με τον Γκάλη στον Άρη, Βασίλης Παραμανίδης θυμάται από εκείνο το ταξίδι και τις βόλτες τους στο καζίνο του Μοντρέ! “Φύγαμε ένα βράδυ από το Βεβέ και πήγαμε εκεί μαζί με τον Νικ και τον Κατσούλη για να ξεσκάσουμε και πάθαμε πλάκα με την τοποθεσία. Μάλιστα ο Μάνθος αν και έχασε μερικά λεφτά στη ρουλέτα, ήταν χαρούμενος διότι όπως έλεγε “τα έχασα σε ωραίο μέρος”. Tότε άλλωστε δεν είχαμε κινητά τηλέφωνα, laptop και Internet για να περνάμε την ώρα μας και να ξεσκάμε”!
Το déjàvu από τον Άρη
Όσο για το αγωνιστικό σκέλος, ο Παραμανίδης συμφωνεί με τους προλαλήσαντες.
“”Ψαχνόμασταν σε όλο το Τουρνουά και δεν καταφέραμε να βρούμε τη χημεία μας. Η ένταξη του Νικ άλλαξε όλο το παιχνίδι της ομάδας και αυτό απαιτούσε χρόνο και πολλά ματς ώστε να προσαρμοσθούμε στην καινούργια κατάσταση, όπως άλλωστε συνέβη και στον Αρη”.
Ιδού οι συνθέσεις του ιστορικού αγώνα:
ΕΛΛΑΔΑ: Βίδας 4, Γιαννάκης 6, Πετρόπουλος 10, Κατσούλης 12, Σακελλαρίου 2, Παπαγεωργίου, Καρατζουλίδης 2, Κοκολάκης 10, Γκάλης 25.
ΣΟΥΗΔΙΑ: Άντερσον 4, Νόρντγκρεν 2, Τέρινς 3, Τάξεν 11, Κάρλσον 20, Ραμ 14, Φελντράιχ 19, Σκίτεβαλ 4, Γκούντερμπεργκ 2.
Από εκείνο το βράδυ έως τις 29 Ιουνίου του 1991, ο Γκάλης έλαβε μέρος σε 12 Επίσημα Τουρνουά, εκ των οποίων τα εννέα αποτελούσαν τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων: EuroBasket 1981, 1983, 1987, 1989, 1991, Mundobasket 1986, Προολυμπιακά Τουρνουά 1980, 1984, 1988.
Μέσος όρος 30.5 πόντοι!
Σε αυτές τις 4071 ημέρες από το ντεμπούτο έως το κύκνειο άσμα του, φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο σε 169 επίσημους αγώνες, σκόραρε 5.158 πόντους (μέσος όρος 30.5) και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο EuroBasket του 1987 και το ασημένιο σε εκείνο του 1989.
Ο “Γκάνγκστερ” αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 (με τον υψηλότερο μέσο όρο πόντων που έχει καταγραφεί ποτέ σε μια διοργάνωση, 33.7) και σε τέσσερα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (1983, 1987, 1989, 1991).
Από τους 169 αγώνες στους οποίους έπαιξε μόνο σε πέντε σκόραρε μονοψήφιο νούμερο πόντων, ενώ σε 33 πέτυχε πάνω από 40, με καλύτερα ρεκόρ τους 53 με τον Παναμά (1986), τους 52 με την Πολωνία (1984) και τους 49 με την Κίνα (1986).
Τα ραβασάκια του Γκομέλσκι και η ραψωδία του Ζάγκρεμπ
Αν και αυτά είναι θέμα γούστου του καθενός, θαρρώ πως απ’ όλα αυτά τα ματς, το καλύτερο όχι μονάχα με την Εθνική, αλλά της ζωής του ολόκληρης είναι ο ημιτελικός του EuroBasket, στις 24 Ιουνίου του 1989 στο Ζάγκρεμπ απέναντι στη Σοβιετική Ένωση (σκορ 81-80) η οποία σε σχέση με το 1987 είχε στο ρόστερ της και τον Αρβιντας Σαμπόνις.
Εκείνο το βράδυ, ο “Γκαλιέγκο” ξεφτίλισε τα… ραβασάκια που έστελνε ο Αλεξάντερ Γκομέλσκι στον Βλάντας Γκαράστας με αγγελιαφόρο τον γιο του Κύριλλο από την εξέδρα στον πάγκο, γάζωσε τη ρώσικη αρκούδα με 45 ριπές, έκανε γιο γιο όλους τους αντιπάλους του και οδήγησε την Εθνική σε μια θριαμβευτική πρόκριση στον τελικό.
Τα χέρια ψηλά στο τρίποντο του Φάνη
Αμ το άλλο; Σε μια εμβληματική εικόνα ο Νίκος σήκωσε τα χέρια του ψηλά για να πανηγυρίσει το τρίποντο του Φάνη Χριστοδούλου στον οποίο έδωσε ο ίδιος την πάσα, έχοντας πατήσει τη γραμμή του άουτ, χωρίς να το πάρουν χαμπάρι οι διαιτητές!
Και που έγκειται το αξιοπερίεργο και αξιομνημόνευτο γεγονός σε αυτόν τον πανηγυρισμό;
Όταν ο Γκάλης σήκωσε τα χέρια ψηλά, η μπάλα βρισκόταν ακόμη σε τροχιά προς το καλάθι και πάντως όχι σε καθοδική πορεία!
Η αιώνια πόλη και ο αιώνιος θρύλος
Η δική του πορεία έμελλε να τερματισθεί σχετικώς πρόωρα, και σίγουρα άδοξα και ανάξια το βράδυ της 29ης Ιουνίου του 1991 στο PalaEur της Ρώμης όπου η αιώνια πόλη είπε το «αντίο» στον αιώνιο θρύλο!
Ο Γκάλης ήταν τότε 34 ετών και όπως αποδείχθηκε τα επόμενα τρία χρόνια στον Άρη και στον Παναθηναϊκό, μέσα του έκαιγε ακόμα η φλόγα, αλλά στην προκειμένη περίπτωση την έσβησε τη ρουφιάνα ο… απροσδόκητος και άγνωστος πυροσβέστης που λεγόταν Γιαν Σβόμποντα!
Όλα τα ΄χε η Μαριορή σε εκείνη τη διοργάνωση, ο ακατονόμαστος της έλειπε!
Η Εθνική προερχόταν από μια γενικότερη ανακατωσούρα και μια πλημμελή προετοιμασία, η οποία περισσότερο από το γήπεδο εξελίχθηκε στο γραφείο της Υπουργού Πολιτισμού Φάνης Πάλλη Πετραλιά!
Εκείνη την εποχή ψηφιζόταν ο νέος νόμος για τον αθλητισμό και οι μπασκετμπολίστες, μέσω του ΠΣΑΚ, διεκδικούσαν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους χρησιμοποιώντας ως μοχλό πίεσης την Εθνική ομάδα.
Who is Svoboda?
Σαν να μην έφταναν η ελλιπής προετοιμασία λόγω της αποχής και οι απουσίες των τραυματιών Φάνη Χριστοδούλου και Νάσου Γαλακτερού, μας προέκυψε και ο απίθανος Γιαν Σβόμποντα κι έδεσε το γλυκό ή μάλλον το αλμυρό!
Λίγες μέρες πριν από την έναρξη του Ευρωμπάσκετ η πάλαι ποτέ κραταιά Τσεχολοβακία, στον πάγκο της οποίας βρισκόταν ο πρώην προπονητής του Φιλίππου Θεσσαλονίκης, Πάβελ Πέτερα, απώλεσε, λόγω τραυματισμού τον κορυφαίο παίκτη της, Οτο Ματίτσκι.
Ο (συνεργάτης του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου) Λάκης Τσάβας είχε παρακολουθήσει τους Τσεχοσλοβάκους, παρόντος του Ματίτσκι σε ένα τουρνουά προετοιμασίας και όταν κλήθηκε ο Σβόμποντα ουδείς ασχολήθηκε με την περίπτωση του.
Δεν απείχε από τη λογική αυτή η “αδιαφορία”, διότι πόσο καλός παίκτης, διάβολε, θα μπορούσε να είναι κάποιος που δεν είχε καν επιλεγεί στη δωδεκάδα;
Το ειδεχθές έγκλημα και η συνωμοσία
Ελα όμως που ο Σβόμποντα σεληνιάστηκε εκείνο το μοιραίο βράδυ και στην κυριολεξία δεν γνώριζε η αριστερά του τι ποιούσε η δεξιά του!
Στη λήξη του αγώνα ο ξανθομάλλης φόργουορντ μας άφησε όχι μονάχα την carte visite του, αλλά και τα ίχνη ενός ειδεχθούς εγκλήματος καθώς πέτυχε 32 πόντους, έχοντας 13 στα 13 δίποντα!
Βεβαίως για να ηττηθεί η Ελλάδα από την Τσεχοσλοβακία χρειάστηκε να συνωμοτήσουν εναντίον της όλες οι δυνάμεις του Σύμπαντος , μηδέ της δόξας του Γκάλη εξαιρουμένης!
Στο πρώτο ημίχρονο η Εθνική προηγήθηκε με διαφορές κοντά στους 20 πόντους είκοσι πόντων και ο Κιουμουρτζόγλου απέσυρε για λίγο τους βασικούς παίκτες ώστε να τους ξεκουράσει και τους επαναφέρει.
Το ρεκόρ του Μπέρκοβιτς
Οι Τσεχοσλοβάκοι μείωσαν τη διαφορά στους εννέα πόντους (57-48), ενώ ο αγώνας διεκόπη για να βραβευθεί ο Γκάλης από τη FIBA, επειδή ξεπέρασε τον Μίκι Μπέρκοβιτς και αναρριχήθηκε στην κορυφή των σκόρερς στην ιστορία των Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων!
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, συν το κρεσέντο του Σβόμποντα η Εθνική παρέδωσε πνεύμα στην παράταση, ηττήθηκε με 123-113 και έμεινε εκτός τετράδας…
Η ήσυχη συνείδηση
Στον τελευταίο αγώνα του EuroBasket, στις 29 Ιουνίου η ελληνική ομάδα ξαναβρήκε απέναντι την Τσεχοσλοβακία την οποία αυτή τη φορά νίκησε με 95-79 (Γκάλης 37, Σβόμποντα 5) και τερμάτισε πέμπτη.
Έντεκα μήνες αργότερα έμελλε να πέσουν οι τίτλοι τέλους…
Στις 17 Μαΐου του 1992 ο Γκάλης ανακοινώνει την αποχώρηση του από την Εθνική, δηλώνοντας ότι “κρεμάω τη φανέλα μου έχοντας ήσυχη τη συνείδηση μου”.
Από τότε πέρασαν κιόλας 31 χρόνια και απόψε ο Γκάλης θα εισέλθει δόξη και τιμή στο ΟΑΚΑ, μόλις για τρίτη φορά στη ζωή του!
Το λευκό κοστούμι και το καμάρι για την κόρη
Η πρώτη παρουσία του κατεγράφη κατά σύμπτωση στην 27η επέτειο του ντεμπούτου του στην Εθνική: στις 6 Μαΐου του 2007 όταν φορώντας λευκό πουκάμισο και λευκό κοστούμι σεργιάνισε στο παρκέ, πριν από την έναρξη του συναρπαστικού τελικού του Final 4 της EuroLeague ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στην ΤΣΣΚΑ Μόσχα για να βραβευθεί από τον τότε Δήμαρχο Αθηναίων και αμφιτρύωνα της διοργάνωσης, Νικήτα Κακλαμάνη.
Η δεύτερη επίσκεψη του άργησε 15 χρόνια και συντελέσθηκε την 1η Ιουλίου του 2022, όταν εθεάθη στην εξέδρα, φορώντας αυτή τη φορά Τ-shirt, παρέα με τον Δημήτρη Παπανικολάου, για έναν προσωπικό και οικογενειακό λόγο…
Παρακολουθούσε συγκινημένος και καμάρωνε την κόρη του Στέλλα να κατακτά χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Cheerleading!
Σήμερα θα του τριτώσει το καλό και τη στιγμή που αποθεούμενος θα βλέπει αυτή την ιδρωμένη, τιμημένη και δοξασμένη φανέλα με το Νο 4 να ανεβαίνει σαν σημαία στον ιστό της, ασφαλώς θα νιώσει έμπλεος νοσταλγίας, συγκίνησης και υπερηφάνειας για τους άθλους του.
“Μπαμπά εσύ τι δουλειά κάνεις;”
Ασφαλώς τώρα θα πάρει την απάντηση που αναζητούσε πριν από μερικά χρόνια η Στέλλα, ρωτώντας τον “μπαμπά εσύ τι δουλειά κάνεις;”.
Τότε ο Νίκος βάλθηκε να της εξηγήσει τι είναι σταδιοδρομία και τι είναι σύνταξη!
Απόψε αυτός ο 66χρονος συνταξιούχος που έχει ξυρίσει το κεφάλι του με την προτροπή της κόρης του, θα κοιτάζει τη φανέλα του να ανεβαίνει στον ουρανό του ΟΑΚΑ χωρίς να χρειάζεται να δώσει στη Στέλλα επί πλέον εξηγήσεις για το τι δουλειά έκανε…
Αυτή η φανέλα δεν είναι απλώς ένα κομμάτι ύφασμα, αλλά ένα ανεκτίμητο φετίχ του ελληνικού αθλητισμού και του παγκόσμιου μπάσκετ…
Είναι ένα διαχρονικό σύμβολο και ένα ιερό λάβαρο.
Το δικό του ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ…
Η μάλλον το δικό του ΕΝ ΤΟΥΤΩ… ΝΙΚΟ!
Το SPORT24 και η Stoiximan πηγαίνουν μαζί στα φιλικά προετοιμασίας της εθνικής μας ομάδας για το Μουντομπάσκετ
Δείτε τη συνέντευξη – σταθμό του Νίκου Γκάλη αποκλειστικά στο SPORT24: “Κανείς στη γη δεν μπορεί να με μαρκάρει”
