Δεν είναι λίγες οι φορές που σκέφτομαι πώς μπορεί να είναι η καθημερινότητά μου εκεί. Μέχρι που έχω φτιάξει και ένα ενδεικτικό πρόγραμμα στο μυαλό μου. Από τα παιχνίδια με τα κουτάβια μέχρι τη βοήθεια στους ασθενείς ή το καθάρισμα των στάβλων.
Μη με περάσεις για «delulu», αλλά προβάρω μέχρι και τις συζητήσεις που θα κάνουμε. Γιατί προφανώς και θα κάνουμε.
Σκέφτομαι, ας πούμε, να ταΐζω τη Μαρία την καμηλοπάρδαλη και να της λέω ιστορίες από τότε που δούλευα ακόμα σε γραφείο και περίμενα να πάει 18:00 για να τα κλείσω όλα και να πάω σπίτι. Να βουρτσίζω την Ελπινίκη τη φοράδα μαζί με τους εθελοντές, την ώρα που εκείνη θα με ακούει να γκρινιάζω για την αγενή κυρία που πέτυχα στο σούπερ μάρκετ. Ή να χαϊδεύω τον Σωτήρη το δελφίνι και να του λέω πόσο με ηρεμεί η θάλασσα και πόσο θα ανυπομονώ να τον ξανασυναντήσω κάποια μέρα ανέμελο στο πραγματικό του σπίτι, όταν έρθει η ώρα να φύγει από το καταφύγιο και να επιστρέψει εκεί.
Μέρος του εβδομαδιαίου προγράμματος θα είναι φυσικά και το πρόγραμμα υιοθεσίας. Αυτό θα περιλαμβάνει φυσική υιοθεσία ζώων, όπως των σκυλιών και των γατιών, αλλά και διαδικτυακή, στην οποία ο κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορεί να χρηματοδοτεί την παραμονή του ζώου που θα επιλέγει κι έτσι να γίνεται μέρος αυτού του σύμπαντος προσφοράς στα ζώα.
